Wraz z wydaniem HBO Max ulgą jest wreszcie mieć dostęp do kolekcji Studio Ghibli do oglądania. A teraz bardziej niż kiedykolwiek jest dobra okazja, aby sprawdzić ukryte klejnoty Ghibli, które często są przyćmione przez ich arcydzieła, takie jak Porywający lub Księżniczka Mononoke . Jednym z doskonałych przykładów jest Szept serca .
koleń dodatkowy powód
Jeśli kiedykolwiek oglądałeś Film Studio Ghibli , wiesz, że możesz spodziewać się jakiegoś fantastycznego elementu, takiego jak w Mój sąsiad Totoro lub Usługa dostawy Kiki . Szept serca nie ma tego; zamiast tego pozostaje ugruntowana, aby opowiedzieć bardzo ludzką historię o podążaniu za swoimi pasjami, pomimo strachu przed porażką.
Wydana w 1995 roku ze scenariuszem Hayao Miyazakiego i reżyserią Yoshifumi Kondo, byłaby to niestety jedyna zasługa reżysera Kondo, ponieważ zmarł trzy lata później w 1998 roku. Szept serca opowiada historię 14-letniej Shizuku, która uczy się non-stop do semestrów, tak jak reszta jej klasy. Uwielbia książki fantasy i zawsze sprawdza je w stosach w bibliotece. Co dziwne, wciąż odkrywa, że ta sama osoba wyrejestrowała każdą książkę z jej listy przed nią. W końcu spotyka tę tajemniczą wypożyczalnię książek w sklepie z antykami o imieniu Seiji. Chociaż zaczynają się nie lubić, ich związek przeradza się w wzajemny szacunek, a w końcu miłość.
Co od razu ustawia Szept serca oprócz innych rówieśników Ghibli można zobaczyć w jego początkowych ujęciach, ponieważ publiczność witana jest wieloma różnymi widokami z ruchliwego miasta Tokio. W przeciwieństwie do większości filmów Ghibli, które rozgrywają się w bardzo rustykalnym lub wiejskim otoczeniu, Szept serca Akcja rozgrywa się w całości w Tokio i w pełni wykorzystuje tę scenerię, aby tchnąć życie w to skądinąd konkretne miasto.
Jesteśmy tak przyzwyczajeni do malowniczych krajobrazów Totoro lub nadmorskie miejscowości kucyk że bardziej miejskie otoczenie jest jak powiew świeżego powietrza. Shizuku jedzie pociągiem z tłumami pasażerów, podczas gdy czas spędza w rodzinnym mieszkaniu zawalonym stosami książek i notatek rodziców, a od czasu do czasu dostrzegamy przebłyski życia nocnego.
Związek Shizuku i Seijiego jest również bardzo odświeżający w tym, jak oboje popychają się nawzajem, aby stać się lepszymi ludźmi. Shizuku bardzo podziwia umiejętności i poświęcenie Seijiego jako skrzypka i stolarza. Chociaż nie ma szczególnego zainteresowania tym tematem, ma pasję, chęć zrobienia czegoś i chęć stawania się lepszą, jest czymś, czego chciałaby mieć. Tak więc, kiedy Seiji postanawia przeprowadzić się do Włoch na kilka tygodni, aby uczyć się pod okiem mistrza, Shizuku ponownie zastanawia się, czego chce. Przestaje się uczyć na zajęcia, a nawet rozważa nawet nie pójście do liceum, aby móc w 100% poświęcić się pisaniu swojej książki, aby być bardziej jak Seiji. Mimo że nie uważa się na poziomie Seijiego, chce nadrobić zaległości i nie pozwolić sobie za nim.
Pod koniec filmu jest doskonała scena, która doskonale to oddaje. Seiji jedzie na rowerze pod górę, a Shizuku siedzi za nim i mówi mu, że będzie ciężko pracował dla nich obojga. Jednak Shizuku zsiada z motocykla i zaczyna go pchać od tyłu, gdy Seiji pedałuje. Shizuku następnie zauważa, że nie chce, aby wykonywał całą pracę, gdy oboje docierają na szczyt.
To właśnie sprawia, że Shizuku jest interesujące, ponieważ film ukazuje poczucie posiadania pasji w tym wieku. Może wiedziałeś, co chcesz robić, gdy byłeś młodszy, a przynajmniej zrobiłeś dla siebie coś, co cię uszczęśliwiło. W przypadku Shizuku to pisanie. Ponieważ zawsze uwielbiała historie fantasy, postanawia wyznaczyć sobie cel, jakim jest napisanie swojej powieści. Ale chociaż Shizuku jest oddany jej dokończeniu, problemy pojawiają się tak, jak w przypadku każdego, kto zaczyna coś trudnego.
Pokazuje to dziadkowi Seijiego, mówiąc mu, że wie, że fabuła jest bałaganiarska, dialogi są banalne itp. Ale dziadek Seijiego daje dobre rady, przypominając Shizuku, że nikt nie zaczyna od niczego jako mistrz. Pokazuje Shizuku geodę, przypominając jej, że chociaż może wydawać się nijaka, jest w niej coś, co naprawdę błyszczy. „Kiedy po raz pierwszy zostajesz artystą, jesteś jak ta skała. Jesteś w surowym, naturalnym stanie, z ukrytymi klejnotami w środku. Musisz kopać głęboko i znaleźć szmaragdy schowane w tobie.
Może się okazać, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy – że nigdy nie osiągniemy tego samego poziomu, co ludzie, którzy sprawiają, że chcemy się doskonalić, ale dopóki ciężko pracujemy nad tym, co nas uszczęśliwia, w końcu możemy stać się lepsi .
Jeśli boisz się obszernej biblioteki filmów HBO Max, ułatw to: pozwól Szept serca być następnym filmem, który obejrzysz. A kiedy skończysz, kontynuuj follow Kot powraca , duchowa kontynuacja filmu.
