Dla Dungeon Masters tworzenie świeżych Lochy i smoki kampanie mogą być niezwykle trudną, ale satysfakcjonującą pracą. W końcu DM prawdopodobnie spędzą godziny nad szczegółami i planowaniem spotkań mając nadzieję, że ich drużyna zmierzy się z ich ostatecznym złoczyńcą. Pomimo całej pracy przygotowawczej i ekscytacji związanej z dotarciem do finału kampanii, faktyczne zakończenie kampanii w satysfakcjonujący sposób może być o wiele trudniejsze, niż mogą sobie wyobrazić DM.
D&D gry mają reputację tego, że bardzo szybko się rozpadają , więc faktyczne zaplanowanie, w jaki sposób grupa ostatecznie zakończy swoje historie, może być problemem, który DM rutynowo rozpoczynają. Nawet jeśli zaczynają z konkretnymi pomysłami, wybory graczy mogą zakończyć się rozwikłaniem zamierzonego finału. Ze względu na wszystkie nieprzewidywalne czynniki, D&D kampanie mogą wymagać o wiele więcej improwizacji, niż się spodziewano, chociaż istnieje kilka sposobów na przygotowanie DM do ostatniej sesji.
DM powinny przedstawiać tylko złoczyńców, z którymi partia prawdopodobnie się spotka
D&D nie brakuje fantastycznych złoczyńców z oficjalnych źródeł, a DM chętnie stworzą własne BBEG na równi ze Strahdem Von Zarovichem lub Vecną, z którymi gracze będą mogli się zmierzyć. Jednak DM powinni przygotowywać się w taki sposób, aby ich kampania wydawała się kompletna, nawet jeśli nie zakończy się ona ratującymi świat wyczynami, takimi jak Krytyczna rola oczekuje wielu graczy. Wadą wprowadzenia ostatecznego złoczyńcy na początku kampanii jest rozczarowanie, które może wystąpić, jeśli drużyna nigdy nie osiągnie poziomu lub umiejętności potrzebnych do właściwej walki z nim.
Zamiast ujawniać wielkie zło tak szybko, jak to możliwe, DM powinni skupić się na utrzymywaniu zagrożeń i wrogów drużyny w ryzach we wczesnej fazie gry, przynajmniej do czasu, gdy będą pewni, że ta grupa graczy będzie w stanie kontynuować grę, aż dotrą do ostatniego złoczyńcy . Przedyskutuj z graczami, jak długo wszyscy spodziewają się kontynuować kampanię lub na jakim poziomie spodziewają się zakończyć grę. Chociaż nie oznacza to, że każdy zły facet, z którym walczy drużyna, powinien zostać pokonany lub zreformowany do końca kampanii, posiadanie złoczyńcy, z którym gracze nie mogli wchodzić w interakcje w żaden znaczący sposób, będzie kontynuowane po kampanii, prawdopodobnie popsuje zabawę drużynie. Dodatkową korzyścią z powstrzymywania się od wielkiego zła jest to, że jeśli kampania się nie powiedzie, DM nie pokazał swojej ręki zbyt wcześnie i może ponownie użyć tego wielkiego zła następnym razem.
Anderson Valley bourbon beczka stout
Pozwól graczom wybrać ich zakończenia i włączyć je do świata
Najgorsze, co może zrobić DM, to koleją swoją drużynę pod koniec kampanii , zgrabnie wiążąc cele drużyny, próbując doprowadzić historię do końca. Ostatnia sesja kampanii – zwłaszcza ta traktowana jako epilog po pokonaniu głównego złoczyńcy – powinna być jedną z sesji, w których DM mówi najmniej, zamiast tego dawać graczom możliwość zbadania, co robią ich postacie po zakończeniu przygody to koniec.
Rolą DM powinno tu być zapewnienie szerszego kontekstu dla działań graczy, opisanie, w jaki sposób drużyna wpływa na świat. Utrzymywanie narracji DM wyłącznie dla NPC i ustawienie bez stąpania po tym, co robi BG, da graczom satysfakcję z obserwowania, jak dziedzictwo (lub niesława) ich postaci będzie kontynuowane po zakończeniu kampanii.
Właściwe zarządzanie skalą wydarzeń podczas kampanii jest prawdopodobnie najważniejszym sposobem, w jaki DM może zapewnić graczom satysfakcjonujące zakończenie kampanii. Wprowadzenie zbyt wielu elementów do krótkotrwałej historii sprawi, że drużyna poczuje się niedokończona, a podawanie długich opisów wydarzeń bez udziału gracza może sprawić, że gracze poczują się, jakby nie mieli wpływu na życie swoich postaci. Zapewnienie każdemu graczowi możliwości pozostawienia pożądanego śladu w ustawieniach kampanii będzie wymagało dużo planowania, ale właściwa komunikacja między DM a graczami w dużym stopniu pozwoli każdemu graczowi stworzyć fantastyczną historię do opowiedzenia.
