Dorastanie może być wyzwaniem dla nastolatków i młodych dorosłych, gdy coraz bardziej zbliżają się granice prawdziwego świata. Niektórzy stają na wysokości zadania, inni radzą sobie z ciosami małymi krokami, nawiązując kontakt ze swoją emocjonalną stroną i pokonując nie do pokonania szanse na życie ich marzenie.
WIDEO DNIA CBR PRZEWIŃ, ABY KONTYNUOWAĆ TREŚĆ
Stworzony przez pisarza Jordana Alsaqę i ilustratorkę Vivian Truong, Gotowanie z potworami: przewodnik dla początkujących po walce kulinarnej z Wydawnictwo IDW zaprasza czytelników do świata polowań na potwory i przekształcania ich w wykwintną kuchnię. Książka podąża za Haną, która podąża za swoim marzeniem o zostaniu Wojownikowym Kucharzem w Akademii Gourmand, poznaniu nowych przyjaciół i rywali oraz lepszym zrozumieniu siebie. CBR przeprowadziło wywiady z pomysłodawcami projektu, zagłębiając się w inspiracje stojące za scenerią przypominającą anime, dynamikę wyświetlanych postaci i znaczenie reprezentowania społeczności LGBTQ+ w fikcji dla młodych ludzi.
CBR: Gotowanie z potworami jest porywający i zabawny. Czy możesz nam powiedzieć, jak uruchomiłeś ten projekt?
piwo z podwójnymi kłopotami
Jordania Alsa: Najpierw miałem pomysł na to, czym ostatecznie się stanie Gotowanie z potworami w 2015 roku. Bardzo lubimy chodzić do restauracji teppanyaki, w której jedzenie jest przygotowywane przy stole, a szef kuchni wykonuje różne sztuczki i wykonuje występ z posiłku. Pomyślałem, że fajnie byłoby zobaczyć te sztuczki przeniesione na większą scenę. Walka z potworami, aby zamienić je w składniki, wydawała się czymś naturalnym. Chociaż pomysł bardzo się zmienił w ciągu ostatnich ośmiu lat prac nad grą, główna idea pokazowego pokazu w bitwie zawsze pozostała nienaruszona i przełożyła się na pełne energii, kinetyczne walki.
Vivian Truong: Jordan jako pierwszy wysłał mi wiadomość w sprawie ewentualnej współpracy przy wspólnym serialu komiksowym. Podsunął mi kilka pomysłów, ale od razu wpadł mi do głowy pomysł świata, w którym szefowie kuchni polują i gotują potwory. Wspólnie opracowaliśmy prezentację, która składała się z projektów postaci i około 22 stron ukończonych pierwszego numeru. Po ostatecznym wylądowaniu w IDW, w końcu udało nam się odtworzyć to jako serię powieści graficznych!
Walka z potworami i gotowanie ich jest całkiem atrakcyjne. Skąd jednak pomysł na liceum kulinarne?
Alsaka: Biorąc pod uwagę inspirację teppanyaki, dzieci często najlepiej bawią się, obserwując, jak szefowie kuchni przygotowują posiłki. Pierwsza wersja tej historii została zbudowana wokół dziecka, które widziało kucharze-wojownicy w akcji i czerpanie inspiracji, aby sama stać się jedną z nich. Przełożyło się to na inspirację Hany przez Arę z gotowej książki, a podążanie za uczniem dowiadującym się o tym wszystkim po raz pierwszy wydawało się naturalnym wprowadzeniem do tak wielkiego świata fantasy. Poza tym mam po prostu słabość do dramatów i romansów dla nastolatków; W tym wieku emocje są tak duże, że łatwo jest pisać postacie, które będą tak duże, jak akcja.
Truonga: Myślę, że sprawdza się to dobrze w szkole średniej, ponieważ jest to czas w życiu każdego nastolatka, kiedy naprawdę odkrywamy, kim jesteśmy. Gotowanie i jedzenie są bardzo ważne dla tożsamości i staramy się to podkreślać tak bardzo, jak tylko możemy. Zabawnie było też dodać więcej akcji do codziennych scen, tak jakbyś oglądał konkurencyjny program kulinarny Wielki brytyjski Bake Off lub Seria anime shounen, np Naruto .
Co możesz nam powiedzieć o głównym trio na czele Gotowanie z potworami ?
Alsaka: Wszystkie to dzieciaki, które chcą coś udowodnić sobie, rodzinie lub bohaterowi. Hana pragnie dorównać bohaterskiemu przykładowi, jaki dała Ara, gdy uratowała Hanę jako dziecko, ale być może dąży do tego celu z nieco zbytnią determinacją. Olivia w podobny sposób stara się sprostać dziedzictwu wojowniczego szefa kuchni, starając się być najlepszą uczennicą w swojej klasie, ale działa bez wszystkich szczegółów na temat tego, co to dziedzictwo oznacza. Jeśli chodzi o Bobby'ego, ma on wszelkie umiejętności potrzebne do bycia szefem kuchni, ale przybycie do Akademii Smakoszy pozwala mu w końcu dowiedzieć się, co naprawdę by dla niego znaczyło bycie szefem kuchni.
Truonga: Hana i Bobby dorastali razem w wiosce, w której nikt inny nie był do nich podobny. Na początku połączyli ich podobieństwa kulturowe, ale pokochali się nawzajem ponad indywidualne różnice. Jeśli miałbym je opisać, energia Hany jest jak płonący wok (dlatego zaprojektowałem jej włosy tak, aby wyglądały jak związane ogniem!), podczas gdy energia Bobby'ego bardziej przypomina pocieszającą zupę. Ich przyjaźń zostaje wystawiona na próbę, gdy spotykają wszechstronną Olivię, która przechodzi własną podróż do samopoznania, co staje się klasyczną sytuacją w trójkącie miłosnym.
Hana i jej koledzy z klasy to zróżnicowana grupa. Jak rozwinąłeś ich jako postacie, zarówno poprzez fabułę, jak i pod względem artystycznym?
Alsaka: Jak zauważyła Vivian, jedzenie jest jednocześnie uniwersalne i nieskończenie różnorodne. Dlatego łatwo było stworzyć obsadę, która odzwierciedlałaby i reprezentowała jak najwięcej kultur. Gourmand to świat fantasy, ale ponieważ wszystkie posiłki nadal są oparte na naszej rzeczywistości, ważne było, aby spróbować stworzyć analogi, które możliwie najdokładniej odwzorowywały kultury świata rzeczywistego, ponieważ kuchnia jest tak ściśle powiązana nie tylko z krajami, ale także z konkretnymi smakami. regionów w tych krajach. Poza tym od początku prac nad grą mieliśmy dość zróżnicowany zespół kreatywny pod względem rasy, seksualności i płci, więc chciałem wykorzystać to jak najwięcej, abyśmy wszyscy mogli zobaczyć siebie w książce i więcej ludzi poza tym.
Truonga: To było dla nas naturalne, że chcieliśmy różnorodnej obsady postaci. Mam to szczęście, że mieszkam w miejscu, gdzie każdy rodzaj kuchni jest dla mnie dostępny. Kiedy więc myślę o jedzeniu, nie wyobrażam sobie jedzenia tylko z jednego regionu, ale kuchnię z całego świata. Ponieważ akcja książki rozgrywa się w tyglu takim jak moje, bohaterowie musieli odzwierciedlać ten aspekt. Będąc częścią społeczności LGBTQA+, ważne było dla mnie, aby mieć reprezentację także dla bohaterów i na szczęście nigdy nie musiałem rozmawiać o tym z Jordanem, który z łatwością czuł to samo. Jest jeszcze wiele rzeczy, które chcę zagrać z różnymi środowiskami, typami budowy ciała i nie tylko, i mam nadzieję, że uda mi się to zrobić w przyszłych książkach.
dziwaczna przygoda Jojo ze złotymi postaciami wiatru
Nawet potwory wyglądają wyjątkowo. Przeprowadź nas przez proces ich projektowania.
Alsaka: To był niezwykle oparty na współpracy proces, który stał się jeszcze przyjemniejszy, im bardziej zagłębiliśmy się w produkcję. Vivian i ja pracujemy za pośrednictwem serwera Discord i mamy cały kanał, na którym po prostu wymieniamy pomysły na potwory. Ponieważ jest to książka dla młodzieży i chcemy zachować pewien poziom fantazji, gdy zaczęliśmy pracować nad tomami 2 i 3, znacznie bardziej skupiliśmy się na głupich kalamburach. Wymyślanie nowych rzeczy, które nie zostały wcześniej zrealizowane, jest wyzwaniem. robiono to już wcześniej, ale jest też szalenie zabawne. Zawsze jestem podekscytowany tym, co wymyśli Vivian, niezależnie od tego, czy jest to potwór, na który mam bardzo konkretny pomysł, czy po prostu przypadkowa gra słów, którą rzucam o drugiej w nocy.
Truonga: Projektowanie potworów sprawia mi mnóstwo frajdy! Jestem też tak wdzięczna, że Jordan ma tak kreatywny umysł, że z łatwością mogę sobie wyobrazić stworzenia, które mi opisuje. Na początku wykorzystaliśmy kilka tradycyjnych potworów bazujących na istniejącej mitologii. Nie zmieniłbym zbyt wiele w ich projektach poza dodaniem kilku nowych spinów tu i ówdzie. W przypadku wszystkich innych potworów Jordan przeważnie je wymyślał, a ja je brałem i biegałem z nimi. Starałem się, aby wyglądały tak zabawnie, jak to tylko możliwe i zmieniałem projekty, abyśmy mogli mieć całą gamę fajnych potworów, dziwaków i ładniejszych stworzeń. Chodzi o tworzenie zabawnych i nieoczekiwanych stworzeń oraz zabawę z ich imionami, na przykład: co by było, gdyby krewetka pistoletowa rzeczywiście wyglądała jak pistolet na wodę, który rozpylał wodę? Albo żabę ryczącą, która miała dziesiątki na policzku lub nawet wyglądała jak byk?
Przeszłość każdego z bohaterów odgrywa znaczącą rolę w ich relacjach. Jak ta dynamika wpływa na fabułę?
Alsaka: Szczególnie dla Hany i Olivii rozliczenie się z przeszłością stanowi ogromną część ich historii, nie tylko w tej książce, ale także w przyszłości. Bycie nastolatkiem to jeden z pierwszych momentów w życiu, kiedy możesz spojrzeć wstecz na wszystko, co wydarzyło się w Twoim życiu do tej pory, zacząć to naprawdę analizować i dojść do własnych wniosków na temat tego, gdzie byłeś i dokąd zmierzasz . Dodaj do tego pójście do szkoły z internatem i zobaczenie po raz pierwszy tych wszystkich różnych doświadczeń życiowych i podróży, a samo próbowanie ogarnięcia swojego miejsca w tym wszystkim może być bardzo trudne. Ponieważ jest to także czas wzmożonych emocji i niepokoju, tworzy to idealną burzę różnych konfliktów i zmagań bohaterów, gdy radzą sobie ze swoimi lękami.
Truonga: To wspaniale, że mamy obsadę, która pochodzi z różnych środowisk, z wyjątkiem kilku, którzy razem dorastali (tj. Hana i Bobby oraz Layla i Salem). Ale nawet wtedy wszyscy wnoszą do swoich postaci wiele wyjątkowości. Na przykład Hana i Bobby mają tego samego tyrana. Jednak przyjmują bardzo różne podejścia do swojej przeszłości. Silne ego zaczynają się ścierać w tym nowym otoczeniu i fajnie jest widzieć, jak radzą sobie z sytuacjami, w których się znalazły.
Jaka była najzabawniejsza część waszej współpracy?
Alsaka: Dla mnie było to powrót do kolejnych stron i zobaczenie, jak Vivian rozwinęła to, co było w scenariuszu. Nawet po kilkunastu recenzjach i ponownym przeczytaniu ukończonej książki wciąż znajdowałem nowe gagi z tła, potwory lub szczegóły świata, które wtrąciła, a niektóre z nich z kolei zainspirowały nowe pomysły na przyszłe książki. Dla mnie to właśnie jest najważniejsze we współpracy – sposób, w jaki dwóch lub więcej twórców może stworzyć coś, czego żaden z nich nie byłby w stanie zrobić dokładnie tak samo w pojedynkę.
Truonga: Wymyślanie potworów to z pewnością jedna z najlepszych części współpracy. Mamy własny serwer Discord, na który po prostu wrzucamy pomysły, oraz dedykowany kanał o potworach, który działa jak nasza własna uczta!
Gdzie szukałeś inspiracji podczas pracy nad książką?
Alsaka: Biorąc pod uwagę nasz klimat shounen, czerpałem wiele inspiracji z dowolnego anime, mangi lub gry, w której występowała duża obsada nastoletnich postaci. Kiedy w 2017 roku po raz pierwszy pracowaliśmy na boisku, zaczynałem się w to wciągać Moja Akademia Bohaterów po raz pierwszy, a jest to grupa uczniów ponad dwukrotnie większa od naszej! Wszystko, co dotyczyło zarządzania ogromną liczbą postaci i wszystkimi relacjami międzyludzkimi, jak np Osoba gry lub Godło ognia: trzy domy , przyjrzałbym się, jak scenarzyści poradzili sobie z tą dynamiką. Nawet ostatnio gram dalej Śladami Zimnej Stali po raz pierwszy, a sposób, w jaki łączy w sobie wszystkie postacie studenckie, podsuwa mi pomysły na przyszłe książki.
Truonga: Myślę, że kiedy po raz pierwszy tworzyliśmy tę książkę, byłem w nią pogrążony po kolana Świat łowców potworów , Gra wideo , więc z tego wynikało wiele inspiracji. Wniosłem także moją miłość do mangi Shounen, która w dużej mierze zainspirowała wygląd i zachowanie Hany.
Hana's Bubble Bone Ramen i Bobby's Miracle Pho to ich pocieszenie z dzieciństwa. Jakie są Twoje ulubione dania z dzieciństwa?
Alsaka: Jestem pochodzenia palestyńskiego, więc wszystko, co pochodzi z Bliskiego Wschodu, jest dla mnie pocieszeniem, niezależnie od tego, czy jest to pita z hummusem, falafel czy nadziewane liście winogron. Layla i Salem to postacie, które najbardziej pasują do mojej kultury, więc tak naprawdę wszystko, co mówią o miłości do jedzenia, prawdopodobnie ja też to robię! Jednak ze strony mojej mamy jestem wielką fanką American Southern, więc dobra porcja makaronu z serem to kolejny zwycięzca.
Truonga: Trudno mi wybrać jeden! Chociaż jestem Chińczykiem, moi rodzice dorastali w Wietnamie. Tak więc wiele tego, co uważam za domowe jedzenie, to typowo wietnamskie jedzenie. Uwielbiam wieprzowinę z trawą cytrynową, sajgonki i pho (oczywiście). Ale gdybym miała wybrać tylko jedno danie z dzieciństwa, wybrałabym kurczaka pho. Moja mama i ja uwielbiamy zupę z makaronem, więc każda jej odmiana jest dla mnie wygrana.
Jak ważna jest reprezentacja i inkluzywność w Twoim opowiadaniu historii?
najlepsi strażnicy komiksów o galaktyce
Alsaka: To dla mnie ważne, bo zawsze zdawałam sobie sprawę, jak nieproporcjonalnie białe, heteroseksualne i męskie jest opowiadanie historii. Jako mieszane dziecko widziałem, że moja biała połowa jest reprezentowana w przytłaczającym stopniu. Ale moja bliskowschodnia strona została zdegradowana głównie do takich rzeczy jak Aladyn. Kiedy już się pojawił, był dość stereotypowy. Przez jakiś czas nie robiłem tego nawet w moich najwcześniejszych pracach, dopóki nie zdecydowałem się podjąć świadomego wysiłku, aby niemal we wszystkim, co robię, uwzględnić palestyńską postać. Ekstrapolując to, chciałem uwzględnić jak najwięcej różnorodności, aby w pełni odzwierciedlić otaczający mnie świat, przyjaciół, których poznałem, i czytelników, którzy są tak słabo reprezentowani w ogóle. Miałem już 22 lata, kiedy Kamala Khan została przedstawiona w Marvelu i nawet w tym wieku pamiętam, jak bardzo wzruszyłam się, gdy zobaczyłam, jak postać zajmuje się sprawami tak specyficznymi dla muzułmańskiego i ogólnego doświadczenia Bliskiego Wschodu w Stanach Zjednoczonych. Mogę sobie tylko wyobrazić, o ile więcej oznaczałoby to dla mnie, gdy byłam dzieckiem, i chcę być częścią zapewniania dzieciom tego rodzaju literackich doświadczeń.
Truonga: Chyba już nigdy nie narysuję książki, w której nie będzie głównego bohatera queerowo-azjatyckiego (Haha! Żartuję, może). Zatem odpowiedź na to pytanie brzmi: tak, bardzo. Dorastając, rzadko zdarzało mi się być reprezentowanym. Jeśli istniały dziewczyny z Azji Wschodniej, były to zazwyczaj ciche ninja i miały fioletowe pasemka we włosach. Bardzo się cieszę, że w końcu widzimy więcej historii przedstawiających osoby kolorowe i o różnych orientacjach seksualnych. Co więcej, mogą być częścią światów fantasy, odgrywać główne role w romansach, a także mogą być po prostu zwykłymi ludźmi z wadami. W „Gotowaniu z potworami” uwielbiam to, że możemy to wszystko robić i w miarę trwania serialu możemy stale reprezentować coraz więcej osób. Mam nadzieję, że każdy, kto sięgnie po tę książkę, poczuje się zauważony i zakocha się w bohaterach takimi, jakimi są, tak samo jak my.
Gotowanie z potworami: Przewodnik po walce kulinarnej dla początkujących jest teraz dostępny wszędzie tam, gdzie sprzedaje się komiksy.
