Ghost in the Shell: Stand Alone Complex po raz pierwszy wyemitowany w 2002 roku, ale pomimo swojego wieku, pozostaje klasykiem anime, który ogląda się do dziś. Jednym z powodów tego jest prowokujący do myślenia główny antagonista, Laughing Man. Jego motywacje pozostają tajemnicze przez większość serii, ale odpowiedzi, które Major ostatecznie odkrywa, nie zawodzą. Tożsamość Laughing Man nie ma jasnej odpowiedzi. Zamiast tego rodzi filozoficzne pytania o naturę naszego coraz bardziej cyfrowego społeczeństwa.
Poprzez Osobny kompleks , major Mokoto Kusanagi i jej zespół weteranów z Sekcji 9 szukają śladów pozostawionych przez Roześmianego Człowieka, próbując ustalić motywacje fali cyberprzestępczości w Japonii, która pozornie jest z nim powiązana. Nie jest to łatwe, ponieważ, jak powoli się dowiadują, Śmiejący się Człowiek nie jest zwykłym człowiekiem, ale raczej fenomenem znanym jako samodzielny kompleks.
Jaka jest prawdziwa tożsamość śmiejącego się człowieka?
Sekcja 9 po raz pierwszy uważała, że Laughing Man był mistrzem hakerskim, którego pierwsze przestępstwo miało miejsce sześć lat przed historią. Podobno porwał Earnesta Serano, dyrektora generalnego Serano Genomics. Ta korporacja specjalizowała się w terapii mikromaszynowej jako środka do leczenia stwardnienia cybermózgu, choroby polegającej na stwardnieniu tkanki, w której dokonano cyberizacji, a także ostatecznej śmierci mózgu. Stwardnienie cybermózgowe było uważane za nieuleczalną chorobę XXI wieku, tak jak AIDS, rak i gruźlica były wieki wcześniej.
Śmiejącemu się człowiekowi udało się ujść na sucho z tą zbrodnią dzięki swojej mistrzowskiej zdolności hakerskiej. Ukrył twarz przed naocznymi świadkami i kamerami za pomocą swojego kultowego symbolu Laughing Man – roześmianej twarzy w stylu emotikonów otoczonej tekstem: „Myślałem, że zrobię to, że będę udawać, że jestem jednym z tych głuchoniemych czy powinienem? Zhakował cybernetyczne oczy całych tłumów w czasie rzeczywistym, aby to osiągnąć, a kiedy to się nie powiodło, był w stanie zmienić wspomnienia, aby wymazać wszelkie ślady swojego istnienia. Talent tego Roześmianego Człowieka był tak imponujący, że Sekcja 9 później próbowała go zwerbować, gdy tylko ustalili jego miejsce pobytu.
Porwanie Serano Genomics z łatwością stało się najbardziej niesławnym przypadkiem korporacyjnego terroryzmu w Japonii od czasów IV wojny światowej. Laughing Man zyskał kultową popularność, a jego symbol rozprzestrzenił się w Internecie jako mem. Po porwaniu nastąpiła fala korporacyjnego szantażu i wandalizmu graffiti z symbolem Laughing Mana, a nawet sześć lat później nazwa wciąż pojawiała się w związku z wieloma przestępstwami. Ale dopiero 39 osób jednocześnie próbowało zamordować sekretarza generalnego Daido, używając imienia Roześmianego Człowieka, że Sekcja 9 zaangażowała się w sprawę. Uważano, że Laughing Man zhakował duchy 39 osób, aby dokonać zamachu, a policja poinformowała opinię publiczną o tym, co miało miejsce.
Ostatecznie, Głównym wytropił „prawdziwego” Śmiejącego się Człowieka i poznał prawdę kryjącą się za jego tożsamością – to znaczy tyle prawdy, ile było możliwe. Osobą stojącą za pierwszą sprawą Serano Genomics był mężczyzna o imieniu Aoi. Był namiętnym studentem uniwersytetu w czasie, gdy porwał Serano, i tak naprawdę to porwanie przypominało raczej kilkudniowe debaty na temat etyki terapii mikromaszyną między nimi dwoma podczas kolacji, choć Aoi używał hakowania, aby ukryć swoją tożsamość od Serano. Szukał odpowiedzi, ale przede wszystkim starał się zapobiec „legitymizacji wszystkich oszustów na świecie”.
Jak się okazuje, Aoi nabawił się stwardnienia cybermózgu. Niezadowolony ze złej skuteczności terapii mikromaszyną, zagłębił się w spuściznę Internetu w poszukiwaniu odpowiedzi: każdy odpowiedzi - i natknąłem się na mroczny sekret. Kilka korporacji mikromaszynowych, takich jak Serano Genomics, spiskowało z rządem japońskim w celu zatajenia wiedzy o niedrogiej szczepionce Morai na sklerozę cybermózgu w celu dalszego zgarniania pieniędzy z terapii mikromaszynowej. Najbardziej obrzydliwe ze wszystkich, chociaż rząd odmówił zatwierdzenia szczepionki do powszechnej dystrybucji, została ona potajemnie usankcjonowana jako lek do badań klinicznych odpłatny, do stosowania przez „specjalnie wyznaczonych pacjentów”. Oficjalne stanowisko było takie, że nie było pacjentów leczonych szczepionką, ale za zamkniętymi drzwiami podawano ją celebrytom, urzędnikom państwowym i innym elitarnym członkom społeczeństwa. Przez cały czas wiedzieli, że szczepionka działa.
Kiedy Aoi zrozumiał to wszystko, nie mógł pozwolić, by niesprawiedliwość dalej się rosła. Dlatego stał się Roześmianym Człowiekiem. Jak powiedział majorowi: „Jeśli chodzi o cyberizację, jestem świetnym przykładem chłopca z plakatu. Więc można by pomyśleć, że przynajmniej czułbym się przerażony zarażeniem stwardnieniem cybermózgu. Powiem ci, to była prosta wiadomość, na którą natknąłem się w sieci, która zaczęła to wszystko. To, co znalazłem, to dokument szantażu, który prawdopodobnie został wysłany do Serano Genomics. Była uzbrojona w tezę, która była porównawczym badaniem nieadekwatności mikromaszyn Serano w porównaniu ze skutecznością szczepionki Murai”.
... Bo Aoi nie był jedynym Śmiejącym się Człowiekiem. Nie był nawet pierwszy.
Laughing Man Stand Alone Complex
Największą bronią Roześmianego Człowieka było to, że nigdy nie był prawdziwy. To jest powód, dla którego weteran Sekcji 9 wydał dużo Ghost in the Shell: Stand Alone Complex czując się, jakby ścigali duchy – był bardziej fenomenem niż człowiekiem. Aoi mógł być odpowiedzialny za incydent, który sprowadził Śmiejącego się Człowieka do świadomości narodowej, ale nie był prawdziwym twórcą tego zjawiska. W Internecie ktoś inny porzucił plik szantażu znaleziony przez Aoiego, który zainspirował go do działania. Ta osoba mogła być „prawdziwym” Śmiejącym się Człowiekiem, pierwszą osobą, która próbowała stawić czoła skorumpowanym elitom w związku ze szczepionką Murai… lub ta osoba mogła uzyskać akta szantażu od kogoś innego w niekończącej się grze telefonicznej bez prawdziwego twórcy.
Nawet symbol Roześmianego Człowieka nie należał wyłącznie do Aoi. Ujawnił, że jego projekt został zainspirowany logo firmy Starchild Coffee, która sama była inspirowana prawdziwą firmą Starbucks Coffee. Cytat z symbolu Roześmianego Człowieka: „Pomyślałem, że będę udawać, że jestem jednym z tych głuchoniemych, czy powinienem?” -- pochodzi z rozdziału 25 J.D. Salingera Buszujący w zbożu , ale z „czy powinienem?” dodany na końcu. Aoi fascynował się twórczością Salingera i podobnie jak bohater Buszujący w zbożu , nienawidził „fałszywych” świata. Przydomek Laughing Man wywodzi się z opowiadania Salingera „The Laughing Man”, chociaż nigdy nie było to imię, które Aoi wybrał dla siebie, ale zamiast tego, które media narzuciły mu na podstawie jego cytatu z Salingera. Nie było oryginalnego symbolu, tak jak nie było oryginalnego Roześmianego Człowieka, którego Aoi był w stanie znaleźć.
Aoi nie był pierwszym Śmiejącym się Człowiekiem i on też nie był ostatni . Popularna sława Roześmianego Człowieka rozgoryczyła go, ponieważ zmieniła jego symbol sprawiedliwości w taki, który nie był już wyjątkowy ani prawdziwy. Powiedział majorowi, że Laughing Man stał się „wchłonięty w świadomą złośliwość osoby trzeciej, która nie ma motywu”. Ale także w wolę kogoś, kto ją posiadał.
Skorumpowana kabała w japońskim rządzie – kierowana przez sekretarza generalnego Kaoru Yakushimy – obróciła na swoją korzyść postać Roześmianego Człowieka. Dokonywali aktów korporacyjnego sabotażu i manipulowali cenami akcji, używając nazwiska Roześmianego Człowieka, kradnąc pieniądze od innych firm, aby zwiększyć ich marże. Zrobili to, mimo że już zarabiali znaczną sumę, ukrywając istnienie szczepionki Murai w celu utrwalenia terapii mikromaszyną. Ich widoczne użycie symbolu Roześmianego Człowieka odwróciło podejrzenia od ich nielegalnej działalności, oszukując opinię publiczną, by uwierzyła, że za tym wszystkim stoi Roześmiany Człowiek.
Aoi zrozpaczony tym obrotem wydarzeń. Korupcja, której próbował się przeciwstawić, pokonała go i czuł się bezradny, by zrobić wszystko poza wycofaniem się ze społeczeństwa. - Mogłem tylko stać się głuchoniemym i odwrócić od tego wszystko wzrok - powiedział majorowi. Oprócz porwania przez Serano, zbrodnie przypisywane Śmiejącemu się Człowiekowi zostały popełnione przez niezależne partie kierujące się własnymi motywami lub przez kabałę Jakuszimy... nie Aoi. 39 niedoszłych zabójców, którzy przede wszystkim zwrócili uwagę Sekcji 9 na sprawę Laughing Mana, w rzeczywistości nie wykazywały żadnych oznak, że zostali zhakowani, pomimo wymyślonych twierdzeń policji, że jest inaczej. Wyglądało na to, że wcale nie zostali zmuszeni do zamachu; chętnie starali się zabić Daido ze szczerej wiary w walkę Roześmianego Człowieka o sprawiedliwość.
Kiedy Major dowiedziała się pełnej prawdy od Aoi, sama stała się Roześmianym Człowiekiem, planując po raz drugi porwać Serano i wyciągnąć kabałę Jakuszimy na światło dzienne. Serano nie był jednak zwykłym celem w planie, nie tym razem – sam był używany jako pionek przez klikę i zawsze sympatyzował z motywami Aoiego. Został umieszczony w nieoficjalnym areszcie domowym od czasu pierwszego porwania, aby powstrzymać go przed ujawnieniem opinii publicznej prawdy o szczepionce Murai. „Nie ma zbyt wielu dowodów, więc oskarżanie Yakushimy będzie trudne” – powiedział Serano majorowi. – Ale zostanę twoim naśladowcą, bo też chcę go sprowadzić na dół. Cabal Yakushimy, 39 zabójców, Aoi, Major, a teraz Serano – wszyscy zostali Roześmianym Człowiekiem z własnych motywów.
W końcowej rozmowie między Głównym i Aoi, wyraził zdziwienie tym dowodem, że kopie mogą być nadal produkowane pomimo braku oryginału. Oryginalny Laughing Man prawdopodobnie nigdy nie istniał, a nawet Aoi wycofał się ze społeczeństwa w porażce, jednak kopie nadal utrzymywały się bez oryginału, z którego mogliby się wzorować. Zapytał majora, jak nazwałaby to zjawisko.
Odpowiedziała po prostu: „Byłby to samodzielny kompleks”.
