Sukces Disney'a 1994 Król Lew doprowadziły do powstania musicalu na Broadwayu, który zadebiutował trzy lata później, w 1997 roku. Reżyseria Julie Taymor, Król Lew musical stał się najbardziej dochodowym show na Broadwayu w historii. Stworzenie scenicznej adaptacji przebojowego filmu animowanego Disneya powinno być dla Disney Theatrical Productions zadaniem niewykonalnym, ale firmie udało się w jakiś sposób dokonać tego wyczynu. Musical jest pomysłowym doświadczeniem, dlatego wielu uważa many Król Lew musical, który ma być ostateczną wersją tej historii.
Król Lew w dużej mierze czerpie inspirację z Szekspira Mała wioska choć ma kilka podobieństw z Epos o Sundiacie , afrykański poemat epicki szczegółowo opisujący założyciela Imperium Mali. Podobnie film opowiada o wysiedlonym księciu, którego nawiedza duch ojca, a następnie przejmuje tron od morderczego wuja. Chociaż Mała wioska jest ostatecznie tragedią, Król Lew to celebracja życia i tego, jak zmarły będzie nadal żyć w jakiejś formie. Król Lew musical jest głęboko zakorzeniony w muzyce, językach, tradycyjnym tańcu i tradycji ustnego opowiadania historii Afryki. Musical jest w stanie wziąć te elementy i zintegrować je w stylizowany sposób, który honoruje wiele kultur, z których czerpie.
Kiedy Julie Taymor otrzymała zadanie wyreżyserowania scenicznej adaptacji Król Lew , nie widziała filmu i zastanawiała się, jak przetłumaczy tę epicką scenę paniki na scenę. Taymor była reżyserką eksperymentalną, która wywodziła się z Szekspira i lalkarstwa. Wyzwanie polegające na przedstawieniu paniki na scenie było dla niej ekscytujące, a ówczesny dyrektor generalny Walt Disney Company, Michael Eisner, polecił jej podążać za jej instynktem. Powiedział: „Chodźmy z twoim pierwszym pomysłem. Im większe ryzyko, tym większy zysk. Taymor musiała wziąć to sobie do serca, bo musical jest pełen twórczych zagrożeń i pomysłów, których nie można było wówczas znaleźć w żadnej innej produkcji.
Taymor wziął Król Lew i uczynił z tego spektakl teatralny. Pokazała kunszt spektaklu i piękno opowiadanej historii. Obsada Król Lew był w większości czarny, składający się z RPA z niewielkim lub żadnym formalnym wykształceniem aktorskim lub śpiewu. W tamtych czasach było to bezprecedensowe, ponieważ Czarni nie byli zbyt reprezentowani w teatrze głównego nurtu. Aby zobrazować zwierzęta, Taymor kazała aktorom nosić kostiumy i pełnowymiarowe lalki nazwane „zwierzętami brzęczącymi” – połączenie tradycyjnych marionetek i ludzkich aktorów. Piosenki prezentowane w musicalu były śpiewane w sześciu rdzennych językach afrykańskich, w tym w suahili, zulu i kongijskim. Wszystkie te elementy pozwoliły na przepływ poczucia twórczej swobody przez całą scenę. To dlatego musical jest tak celebrowany.
Poza technicznymi aspektami produkcji, zmiany wprowadzone przez Taymor w narracji wzmocniły aspekty, których brakowało w oryginalnym filmie. Podróż Simby do samopoznania i jego ostatecznego powrotu do domu ma większe znaczenie w adaptacji scenicznej, gdy zmaga się ze swoimi lękami po śmierci Mufasy. Dodana scena w musicalu, w której Timon prawie tonie, a Simba jest chwilowo sparaliżowany strachem, podkreśla, jak bezradny czuje się od czasu incydentu. Moment, w którym Simba odzyskuje pewność siebie po ponownym zjednoczeniu z duchem ojca, również wydaje się bardziej szczery w tej wersji.
W musicalu Taymor zmieniła płeć mandryla Rafiki na żeńską. Oprócz Nali i QueenSarabi, w filmie brakuje innych wybitnych postaci kobiecych. Rafiki pełni rolę narratora i „griota” w adaptacji scenicznej. Grioci byli gawędziarzami w społeczeństwie afrykańskim, a wielu z nich to kobiety. Rola Nali w musicalu jest również rozszerzona, ponieważ odrzuca lubieżne żądanie Scara, by zostać jego królową i opuszcza Liczne Ziemie, aby znaleźć pomoc w walce z głodem. Nala otrzymuje potężną piosenkę zatytułowaną „Shadowland”, która przedstawia jej kłopoty z opuszczeniem domu i jej determinację, aby pewnego dnia wrócić, aby naprawić to, co jest nie tak. Ostatecznie postać Nali jest przedstawiana jako silniejsza niż w oryginalnym filmie, ponieważ ma większą autonomię.
Król Lew musical jest przez wielu uważany za najlepszą wersję tej historii ze względu na ryzyko twórcze i pozytywne zmiany w narracji. Musical zapada w pamięć, ponieważ medium teatralne pozwala widzom na pełne zaangażowanie w materiał.
