Podczas gdy główny konflikt Władcy Pierścieni toczy się wokół Jedynego Pierścienia, aby rządzić nimi wszystkimi, armia orków Mrocznego Lorda Saurona stanowi główną część niebezpieczeństwa, z jakim mierzy się Drużyna podczas Wojny o Pierścień. Jednak nie należy ich mylić z armią Uruk-hai Sarumana, odgałęzieniem orków wyhodowanych osobiście przez Sarumana z jego czarną magią.
Główna armia orków Saurona jest widziana w oblężeniu Minas Tirith i wielkiej ostatecznej bitwie pod Czarną Bramą. Ale ich prawdziwe pochodzenie i historia o tym, jak wpadli w służbę Saurona, sięga aż do samego zarania Śródziemia, przed przebudzeniem się ludzi.
autokrata kawa mleko stout
PRZED PIERWSZYM WIEKIEM I MELKOR
Śródziemie powstało z pieśni Ainurów, którzy byli dziełem Eru Illuvatara, Ojca Wszystkiego. Pierwszym Ainurem, który został nazwany, był Melkor, najpotężniejszy z nich wszystkich. Ze względu na swój zepsuty wpływ, nakłonił wielu Maiarów, pomniejszych boskich istot, w tym samego Saurona, do swojej sprawy.
Po stworzeniu Ziemi Melkor jako pierwszy dowiedział się o przebudzeniu elfów i zanim inni Valarowie mogą ich znaleźć, porywa i okrutnie torturuje niektórych, zamieniając ich w orki. Po przebudzeniu posyła wśród nich złe duchy, aby zasiały ziarno zwątpienia przeciwko Valarom, bardziej skłaniając się ku jego sprawie. Przez pewien czas orki pozostawały ukryte pod ziemią, pozostając niewielkim problemem, dopóki Melkor nie powrócił z Silmarilami, rozpoczynając Pierwszą Epokę i Wojnę o Wielkie Klejnoty.
Przegląd światła Millera
I WIEK I MORGOTH
Pierwsza Era Śródziemia rozpoczęła się wraz z przebudzeniem ludzi i została zdefiniowana przez Wojnę Wielkich Klejnotów, stoczoną pomiędzy Melkorem, teraz zwanym Morgoth, a elfami Noldorów. Orkowie służyli jako piesi żołnierze Morgotha, a ich liczba wzrosła do niezliczonych poziomów po wiekach rozmnażania się w jego fortecy Angbad. Ogólnie okazali się małym zagrożeniem dla elfów, ale dzięki mocy Morgotha udało im się przetrwać przez całą Pierwszą Epokę.
Zostali prawie unicestwieni, kiedy Morgoth został zrzucony pod koniec Pierwszej Ery Wojny Gniewu. Ci, którzy przeżyli, uciekli na wschód, w góry Angmar i Góry Szare.
DRUGI WIEK I SAURON
Kilka tysięcy lat po tym, jak jego mistrz Morgoth został pokonany, Sauron objawił się światu i zaczął budować swoją twierdzę Barad-dur w krainie Mordoru. Zebrał to, co pozostało z orków, i zaczął hodować nową armię, dzięki której sam zdominował ziemie Śródziemia. Podczas gdy armia orków była hodowana, Sauron postanowił zepsuć serca i umysły ras Śródziemia. Wykuł Pierścienie Władzy i usidlił w swojej sprawie dziewięciu królów ludzi.
Elfy jednak odrzuciły jego dary, co doprowadziło Saurona do otwartej wojny z nimi. Orkowie służyli jako główny kręgosłup armii Saurona i prawie opanowali całe Śródziemie. Został pokonany przez Numenorejczyków i wycofał się do Mordoru, aby odbudować swoją siłę. Następnie odrzucił siłę broni na rzecz skorumpowania królestwa Numenoru, co zakończyło się niepowodzeniem, gdy Eru interweniował bezpośrednio, zatapiając Numenor pod falami.
zawartość alkoholu na wyspie gęsiej ipa
OSTATNI SOJUSZ I WOJNA O PIERŚCIEŃ
Elendil, jeden z nielicznych ocalałych Numenorejczyków, założył królestwo na Gondorze na granicy Mordoru. Rozwścieczony Sauron rozpoczął wojnę z tym nowym królestwem, ale najwyraźniej został pokonany na dobre, a jego armie orków rozproszyły się na wietrze. Isildur, który odmówił zniszczenia Jedynego Pierścienia, został zabity przez orków, co z kolei spowodowało, że Pierścień wpadł w ręce Smeagola, a dalej w ręce Bilba i Froda Bagginsów.
W Trzeciej Erze orkowie byli w dużej mierze zdezorganizowanymi wędrującymi bandami, dopóki Sauron nie zaczął ponownie gromadzić sił wraz z odkryciem Jedynego Pierścienia przez Bilba. Utworzyli większość armii Saurona w Mordorze, uczestnicząc w oblężeniu Minas Tirith, bitwie na polu Pelennor i kulminacyjnej bitwie pod Czarną Bramą. Wraz z ostateczną porażką Saurona, orkowie zostali bez przywódcy i roztrzaskani. Cała jego armia została ostatecznie zabita, ale niektóre populacje orków pozostały w Górach Mglistych, chociaż nie stanowiły zagrożenia dla ziem Ludzi po upadku Czarnego Pana.
