Spośród licznych towarzyszy z oddziału, którzy przychodzą i odchodzą w całym Efekt masowy trylogii, tylko dwóch może powiedzieć, że byli tam przez wszystko, co przeżył komandor Shepard. Jednym z takich towarzyszy jest Garrus Vakarian. Chociaż opcja, aby wziąć swój związek z kobietą Shepard na wyższy poziom nie było dostępne aż do drugiej gry, do tego momentu ich więź urosła do czegoś, co obiecywało przetrwać nie tylko próbę czasu, ale także inwazję Żniwiarzy w całej galaktyce.
Były śledczy SOC wniósł do zespołu mnóstwo informacji i szkolenia wojskowego, pomagając Shepardowi pokonać Rogue Spectre Saren i pokonać Gethów w pierwszej grze. Kiedy toczyła się druga gra, Shepard musiał odwzajemnić przysługę, ratując Garrusa przed poważną klęską, którą sam wymyślił, i ostatecznie ukuł kultową frazę „Nie ma Sheparda bez Vakariana”.
Ratowanie Archanioła
Mając dossier dla potencjalnych rekrutów dostarczone przez Człowieka Iluzję, Shepard postanowił znaleźć i odwołać się do mistrza taktyki i infiltratora, Archanioła. Nie wiedziała wtedy, że Archanioł był pseudonimem jej starego przyjaciela, turiańskiego, Garrusa. Gdy ona i jej oddział wyruszyli, by uratować Archanioła przed skupionym zbiorem organizacji przestępczych Omegi, była zszokowana, widząc w wieży Garrusa, który zabija najemników Błękitnych Słońc swoim karabinem snajperskim.
Uwalniając go od przestępców, trafił pociskiem w twarz, który pozostawił go na stałe blizny. Wracając do Normandii SR-2 z Shepardem, wyszedł z ambulatorium i poczynił swoją pierwszą zalotną uwagę, mówiąc: „Większość kobiet uważa blizny na twarzy za atrakcyjne”.
Oko za oko
Kiedy Shepard i Vakarian znów są razem i postanawiają pozbyć się Zbieraczy , odkrywa, że coś w jej starym przyjacielu jest nie tak. Po ujawnieniu okoliczności, które skłoniły go do zostania Archaniołem, jego żądza mściwej sprawiedliwości przeciwko zdrajcy, który zabił całą ich drużynę, wydaje się być jedyną rzeczą, o której myśli. Nie chce o tym dużo mówić, ale kiedy w końcu znajduje Sidonisa (turianina, który ich zdradził), prosi Sheparda o pomoc w wymierzeniu sprawiedliwości, na którą Sidonis zasługuje.
Po ukończeniu misji Garrusa i zdobyciu jego lojalności otwierają się opcje romantycznego dialogu. Garrus dzieli się intymnymi wspomnieniami z życia wojskowego i żołnierzy łagodzących stres związany z bitwą. Wyznaje, że jest zafascynowany tym pomysłem, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nigdy wcześniej nie uważał ludzi za tak atrakcyjnych. Jednak Shepard nie jest zwykłym człowiekiem, a fakt, że przeszli razem tak wiele, stworzył między nimi więź, której Garrus uznał za niezaprzeczalną.
Shepard jest zaintrygowany tym pomysłem, co prowadzi do romantycznego spotkania między nimi w przeddzień bitwy ze Zbieraczami. Choć zakłócony przez wydarzenia, które przywróciły Normandię na przestrzeń Rady, para ponownie spotyka się w trzeciej grze i jest szansa, aby kontynuować to, co przerwała.
Miłość i Żniwiarze
Shepard i Garrus mogą kontynuować swój romans w Efekt masowy 3 , ale tylko jeśli zostało zainicjowane w poprzedniej grze. Po zwerbowaniu go na Menae, spotkanie z nim na Normandii zapewnia dialog, w którym pyta, gdzie stali i czy Shepard nadal coś do niego czuje. Posuwa się nawet do tego, że pamięta, że lubi mężczyzn z bliznami, proponując wyjście i zdobycie większej ich liczby, co zwiększyłoby jego szanse na romantyczne spotkanie z nią.
Wybór pocałowania jego blizny i wyznanie, że za nim tęskni, podtrzymuje romans. Gdy Garrus zmaga się emocjonalnie z potencjalną utratą rodziny na Palavenie, Shepard zapewnia pocieszenie i wsparcie, aby wzmocnić ich więź. Kiedy presja jej obowiązku ratowania galaktyki staje się dla niej zbyt duża, odwzajemnia przysługę komfortu i otuchy.
Para ma okazję związać się dalej na szczycie Prezydium, gdzie strzelają do butelek w konkursie, a Garrus pyta, czy jest gotowa być turiańską kobietą i zaangażować się w ich związek. Później, w Cytadela DLC, idą na randkę, a romans prowadzi parę na parkiet, gdzie Garrus zmiata Sheparda z nóg.
Gdy zbliża się ostateczna bitwa na Ziemi, Garrus wyraża zainteresowanie tym, by w końcu osiedlili się w ładnym i tropikalnym miejscu, i być może dowiedzą się, jak może wyglądać turiańskie dziecko. W obliczu możliwości, że wszystko pójdzie na południe, Garrus wyznaje swój strach przed utratą Sheparda, co skłania go do zaproszenia jej na spotkanie w barze w niebie, jeśli któryś z nich umrze.
Shepard mówi Garrusowi, że nawet jeśli umrze, nigdy nie będzie sam; zawsze będzie nad nim czuwać, ponieważ nie ma Sheparda bez Vakariana. Obaj widzą się nawzajem bardziej, niż ktokolwiek mógł sobie kiedykolwiek wyobrazić, i chociaż śmierć i zniszczenie zbliżają się, a przyszłość jest niepewna, miłość, którą dzielą przez to wszystko, jest wystarczająco potężna, by przejść do legendy.
