OSTRZEŻENIE: Poniżej znajdują się spoilery dotyczące Pasożyta Bong Joon-Ho, dostępne obecnie w wybranych kinach.
Pasożyt , mrocznie zabawny thriller reżysera Bong Joon-Ho o przepaściach klasowych, był jednym z wyraźnych zwycięzców tegorocznego sezonu festiwalowego i staje się ulubieńcem Oscara.
Film opowiada o rodzinie Kim, biednej, ale zwartej i pomysłowej, która przejmuje stanowiska pracy dostępne w rezydencji rodziny Park, próbując wtopić się w tkankę budowlaną i w dużej mierze odnosząc sukces. To znaczy, aż do pewnego deszczowego popołudnia, kiedy Parks wyjeżdżają na weekend, a Kims wychodzą grać. Dom zaczyna wtedy ujawniać swoje długo skrywane sekrety, ponieważ okazuje się, że Kims może nie być tytułowymi pasożytami, a przynajmniej nie jedynymi: para w średnim wieku potajemnie mieszka w piwnicy Parku od lat.
W tym tygodniu podczas pytań i odpowiedzi na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto Bong opisał posiadłość w parku jak cebulę, której warstwy są powoli odrywane w tym samym czasie, co ukryte cechy rodzinnego patriarchy. Początkowo wydawało się, że jest wyrafinowanym dyrektorem generalnym branży IT, ale wraz z rozwojem narracji jego komentarze na temat metra i zapachu jego pracowników podkreślają ciemniejsze aspekty jego sposobu myślenia.
„A mówiąc bardziej z grubsza, opowieść jest o bogatych i biednych, jest o polaryzacji”, powiedział filmowiec, „i myślę, że ten dom sam w sobie reprezentuje tę polaryzację, ponieważ mieszkają tam bogaci, a potem masz ta para, która potajemnie mieszkała w ich piwnicy. Więc widzicie, to odzwierciedla polaryzację tej struktury w sobie.
Jednak nie jest tak, że Kimy i mieszkańcy piwnicy nie ciągną za sobą: każdy z nich przyczynia się do utrzymania stylu życia Parków, co uniemożliwia im wykonywanie nawet najbardziej podstawowych czynności, takich jak pójście do supermarketu, jazda metrem i edukowanie swoich dzieci.
I nie tylko biedna rodzina jest pasożytem, ale także bogata rodzina” – zauważył Bong. „Ponieważ wysysają pracę, którą zapewnia biedna rodzina: nie mogą sami prowadzić samochodu, muszą wynająć gospodynię, więc wszyscy są naszymi pasożytami, łącznie z trzecią rodziną.
Swish Bissell bracia
Scena, która najlepiej ilustruje tę jednostronną symbiozę, przedstawia jednego z mieszkańców piwnicy, który używa głowy do aktywowania automatycznego systemu oświetlenia domu, gdy pan Park co noc wraca do domu, tak aby podczas wspinania się nad jego głową dosłownie zapalały się żarówki. schody. Te same światła są później używane przez kolejnych mieszkańców piwnicy, aby zasygnalizować alfabetem Morse'a pomoc ze świata zewnętrznego, subtelną subwersję tego, co estetyczne, dla zdesperowanych.
Schody każdego rodzaju są ważne w Pasożyt , do tego stopnia, że były integralną częścią wczesnych spotkań obsady i ekipy.
dzwoniłem Pasożyt „film ze schodami”, powiedział Bong. „Więc nawet w fazie przedprodukcyjnej, ja i moi scenografowie zorganizowaliśmy konkurs drużynowy ze schodami, w którym każdy z naszych ulubionych filmów wybierał scenę ze schodów. Powiedziałem Kang-ho Songowi, który gra ojca rodziny Kim, że gdybym miał podsumować historię jednego faceta, szczególnie z perspektywy jego postaci, nazwałbym ją historią o mężczyźnie, który chce wejść po schodach , ale ostatecznie skończyło się zejściem po schodach.
Niektóre ze schodów, które pojawiają się w Pasożyt są kopiowane z lat 1955 Rififi , o beznadziejnej bandzie złodziei, która w świetle dziennym planuje obrabować sklep jubilerski w Paryżu, z lat 60. Pokojówka , o strachu i histerii wyższej klasy średniej i jej rosnącym niepokoju związanym ze służbą”.
dodatkowe piwo carona
Reżyser przytoczył także najnowsze filmy, które badają jego ekonomiczną nieuchronność i różnice klasowe, w tym Hirokazu Kore-eda Złodzieje sklepowi i Jordana Peele'a Nas , jak również Transperceneige , seria powieści graficznych autorstwa Jacquesa Loba i Jean-Marca Rochette, która została zaadaptowana przez Bonga as Snowpiercer .
Zawsze myślałem o tych, którzy nie mają, o słabych, o tych ludziach, którym powierzono misję, z którą nie mogą sobie poradzić i zmagając się w jej ramach” – powiedział. „A to dlatego, że myślę, że najgłębsze emocje i najgłębsze traumy ludzkiej kondycji ujawniają się w takich historiach. Myślę, że jako współczesnemu artyście łatwo jest zainteresować się tymi tematami, ponieważ kapitalizm to nasza codzienność, to strefa czasowa, w której żyjemy. Tak więc inspirowanie się otoczeniem jest bardzo naturalne. Myślę, że artysta, który nigdy nie zajmował się takim tematem, jest w rzeczywistości bardziej oryginalny, byłby w rzeczywistości bardziej wyjątkowy.
Dwie sceny w Pasożyt są zalane Snowpiercer wyobrażenie: Pierwszym z nich jest sytuacja, gdy Kimowie decydują się na pozostawienie otwartych okien w półpiwnicy, aby uzyskać darmową eksterminację pasożytów, które atakują ich klaustrofobiczne mieszkanie, podczas gdy pracują nad składaniem pustych pudełek po pizzy. Znajduje to odzwierciedlenie w kulminacyjnej scenie, w której przyjęcie w ogrodzie z mnóstwem dziecięcych smakołyków przejmują metaforyczne pasożyty. Drugim odniesieniem do niemal dystopijnego rozwarstwienia klasowego jest spektakularna powódź, która spływa z bogatej części miasta i niszczy całą okolicę Kims głębokimi ściekami.
Ten ostatni był jedną z najtrudniejszych technicznie części filmu do sfilmowania. Całą tę okolicę zbudowaliśmy na gigantycznym zbiorniku na wodę i pracowaliśmy z zespołem od efektów specjalnych, aby kontrolować poziom wody” – wyjaśnił Bong. „A ponieważ zbudowaliśmy go na planie do efektów specjalnych, mogliśmy wlać naszym aktorom bardzo czystą wodę, mimo że wygląda na bardzo brudną. Ta cała sekwencja powodziowa była ważna technicznie, ale także tematycznie, dlatego włożyliśmy tak wiele wysiłku w pracę nad tą sekwencją. Ponieważ, wiecie, woda zawsze płynie od góry do dołu, więc wydawało się, że woda spływająca z bogatej dzielnicy do biednej dzielnicy ostatecznie zatopiła dom bohaterów.
Sekwencja powodzi jest punktem zwrotnym dla Kimów i to nie dlatego, że całe ich dobytek zostało zniszczone, ale z powodu ostrego kontrastu między ich sytuacją na początku i pod koniec tej samej nocy.
Ki-jung (Park So-dam), córka Kim, rozpoczyna noc w luksusowej kąpieli z bąbelkami w rezydencji Park, oglądając telewizor z płaskim ekranem i pijąc designerską wodę mineralną, a kończy ją z przygnębieniem siedząc w przepełnionej toalecie półsuterena – to jedyne miejsce, w którym może ukraść Wi-Fi sąsiadów – beznadziejnie pali papierosa jak skazana kobieta.
kamień pyszne ipa mama
Ki-woo (Choi Woo-sik), syn Kima, zaczyna wieczorami marzyć o małżeństwie z rodziną Parków, czytając z szacunkiem nastoletnie dzienniki Park Da-hye (Jung Ji-so) i kończy noc czołgając się przez wodę i trzymając się jej uczony kamień, ciężki ołowiany symbol wszystkiego, czym chce się stać, ale ostatecznie miażdży mu czaszkę.
A co do rodziców, Ki-taek (Kang-ho Song) i Chung-sook (Hye-jin Jang), na początku nocy odpoczywają razem w małżeńskim błogości, by tylko zostać rozdzieleni, zestresowani i otoczeni przez obcych do końca. Dla każdego innego reżysera byłby to najciemniejszy czas duszy Kima, z którego wyszliby, by zakończyć trzeci akt filmu ze stosunkowo pozytywnym tonem – ale dla Bonga to tylko miażdżąca dusza zapowiedź jeszcze gorszych rzeczy do przyjdź, bez względu na to, jak bardzo Kims próbują się podnieść i zadośćuczynić parze mieszkającej w piwnicy.
Bong naśmiewał się z koncepcji metafor w filmach, ale trudno było nie prześledzić bezpośredniej linii między napięciami między Koreą Północną a Koreą Południową a relacjami między Kimami, Parkami i mieszkańcami piwnicy. Parki z radością przyjęły bujny zachodni styl życia, w tym importowane amerykańskie towary, które uważają za lepszej jakości niż koreańskie, oraz podwójne wykorzystanie sztuki i angielskiego w celu poprawy obiecującej przyszłości ich dzieci, co może być odniesieniem do miękkiej siły Korei Południowej . Reprezentują bogatą, K-popową twarz kraju, który od lat 60. XX wieku zwiększył swój PKB dziesięciokrotnie.
Kimowie są, jak to określił reżyser, ludźmi, którzy nie byli w stanie wejść na pokład tego szybkiego pociągu bogactwa, czują się bardzo gorsi”. Ta sytuacja ekonomiczna mogłaby być coraz częściej stosowana do każdego obywatela na całym świecie.
Wreszcie piwnica, w której para mieszkała od czterech lat, reprezentuje przeszłość, a także przerażającą przyszłość, w której postać taka jak Da-Song [siedmioletnie dziecko Parków, które pomyliła jedną z ukrytych osób z duchem] czuje na przykład, jeśli zrobi coś źle, może skończyć w takiej piwnicy. Jest to więc przestrzeń, w której przeszłość i przyszłość nakładają się na siebie, miejsce, w którym czas jakby wyparował.
Architekt, który zbudował rezydencję Parku, zaprojektował również piwnicę jako bunkier zdolny wytrzymać atak nuklearny z Korei Północnej. W połączeniu z użyciem przez Moon-gwanga (Lee Jeong-eun) parodiowanych i pociskowych analogii Kim Jong-una do szantażu i grożenia rodzinie Kim, jest prawie zbyt jasne, że część Korei Północnej została przydzielona mieszkańcom piwnic, których nie widać. .
jak długo trwa czerwony martwy wykup 2
Trzy rodziny w końcu spotykają się na wybuchowej scenie garden party, a wynik jest tak wybuchowy, jak może być prawdziwa konfrontacja wojskowa; Wystarczy spojrzeć na zachodnie pióra zdobiące Parks i Kims oraz na aranżacje stołów na przyjęcie, które pani Park projektuje według słynnej postaci wojskowej.
Zapytany o następstwa garden party i zakończenie Pasożyt , Bong nie wahał się przed podjęciem decyzji o przywróceniu filmu do rzeczywistości.
Mniej więcej w czasie, gdy TIFF dobiegł końca, skończyłem 50 lat, a teraz mój syn ma 23 lata” – powiedział – „i tym filmem chciałem wyrazić strach, który mam, że może to się nie poprawi w moim na całe życie, a nawet za życia mojego syna, zamiast rzucać słuchaczom przypadkową i fałszywą nadzieję, pomyślałem, że najlepiej będzie zakończyć bardziej szczerym tonem.
W filmie Parasite w reżyserii Bong Joon-ho występują Song Kang-ho, Lee Sun-kyun, Cho Yeo-jeong, Choi Woo-shik i Park So-dam. Film jest wyświetlany w wybranych kinach.
