RECENZJA: Parafia pozwala Giancarlo Esposito zasiąść za kierownicą i wybrać się na znajomą przejażdżkę

Są dwie rzeczy, które AMC uwielbia w programach telewizyjnych: enigmatyczny moralnie bohater popadający w kuszące nawyki i Giancarlo Esposito. To samo dotyczy nowego dramatu kryminalnego tej sieci Parafialny , w którym Esposito gra rozgrzeszonego członka rodziny, którego dosięga nielegalna przeszłość. Na papierze jest to rola, do której Esposito jest dobrze przystosowany: stoicki człowiek przestępczej działalności, kierowany własnym egoizmem. Ale Parafialny oferuje Esposito coś mniej narzucającego się, nad czym zarówno on, jak i widzowie muszą sami wypracować.

Opracowany przez Danny'ego Brocklehursta i Sunu Gonerę ( z których ten ostatni został usunięty przez AMC w następstwie toczącego się przeciwko niemu wewnętrznemu śledztwu), Parafialny podąża za Esposito jako Gracian „Gray” Parish, były kierowca organizacji przestępczych, który wypada z gry od 12 lat. Obecnie jest dumnym właścicielem serwisu luksusowych samochodów w Nowym Orleanie i człowiekiem rodzinnym. Jednak po stracie syna Maddoxa w wyniku niewyjaśnionego brutalnego morderstwa i pojawieniu się problemów finansowych Gray zostaje wciągnięty z powrotem do gry przez swojego przyjaciela Colina (Skeet Ulrich). Jeśli założenie brzmi znajomo, to dlatego, że Parafialny oparty jest na brytyjskim serialu z 2014 roku Kierowca , z Davidem Morrisseyem w roli tytułowej (który jest tu także producentem wykonawczym). Parafialny nie jest najlepszym dramatem kryminalnym, jaki pojawił się w telewizji, a tym bardziej najlepszym serialem dramatycznym. Jest to jednak śmiałe posunięcie, które pomoże AMC/AMC+ rozszerzyć swój katalog poza adaptacje Anne Rice i Chodzące trupy wszechświat.

Historia parafii zawiera wskazówki dotyczące Johna Wicka i sukcesji

Parish równoważy wysokooktanową akcję z dokładnymi badaniami charakteru

Jest scena Parafialne pierwszy odcinek, w którym Gray ściga policją, na tle parady kulturalnej na ulicach Nowego Orleanu. Charakterystyczne rękawiczki Graya na kierownicy sugerują, że zajmuje się on podejrzanymi sprawami. Z trudem łapie oddech, jakby był starym człowiekiem zmuszonym do wchodzenia po kilku piętrach schodów. Serial nie wymaga czasu, aby powiedzieć widzom, na jaką imprezę się wybierają. Nikt nie będzie czekał, aż interesy się rozwiną, dopóki Gray nie zdejmie rękawiczek i okularów przeciwsłonecznych, aby uczcić życie swojego zmarłego syna wraz z żoną Rose ( Balast Pauli Malcomson ) i jego zgorzkniałą nastoletnią córkę Makaylę (Arica Himmel). Pisarze potraktowali tę niezręczną sprawę jako okazję do powitania nowych przeszkód w życiu Graya, w których nikt już nie wie, jak się ze sobą komunikować. Ten schemat odmowy porzucenia ekspozycji trwa przez cały czas Parafialny sześć odcinków. Rzadko ujawnia się ukryty charakter burzliwej samozniszczenia i żalu Graya.

Wygoda prawie nie istnieje Parafialny . To odświeżająca zmiana tempa dla każdej historii kryminalnej. Najczęściej bohater wychodzi z trudnej sytuacji dzięki nagłemu objawieniu, o którym zapomniał na 25 lat, lub też trafia na szczęśliwy traf, jak pojazd do darmowej ucieczki, który właśnie pojawia się przed nim. Parafialne scenarzyści i reżyserzy wiedzieli, że Gray stoi przed trudnymi zagadkami do rozwiązania i że jego zawiłe problemy nie powinny zniknąć wraz z rzutem monetą. Zostało to zademonstrowane w scenach kradzieży samochodów, w których wiele rzeczy należy wykonać w krótkim i stresującym terminie. Brak łatwych rozwiązań widać także w osobistym dramacie bohaterów i narracji serialu. W scenach, w których brakuje akcji, charakter śmierci Maddoxa (o którym wie rodzina) pozostawia się widzom do samodzielnego rozwiązania, ponieważ obsada jest zbyt pogrążona w smutku, aby o tym rozmawiać. W czasach, gdy łatwe odpowiedzi wydają się normą, Parafialne wiara w publiczność dodaje otuchy i jest mile widziana.

Gwiazda Monsieur Spade Clive Owen opowiada o wymyśleniu na nowo Sama Spade’a dla serialu AMC

Chwila Parafialne wykonanie jest godne pochwały, historia nie jest aż tak niekonwencjonalna i odważna. Smutek i zemsta są głównymi tematami serialu, ale nie jest to nic, czego widzowie nie widzieli wcześniej. Opowieść o emerytowanym przestępcy, który wraca do życia po śmierci bliskiej osoby, to jeden z najpopularniejszych wątków w całym gatunku kryminałów. Co więcej, jest to dosłownie podżegający incydent Johna Wicka, jedna z najpopularniejszych marek akcji w historii . Johna Wicka wpływ na Parafialny jest niezaprzeczalne. Przykład: zemsta nie jest po służbie Parafialny. To powiedziawszy, jawne podobieństwo między Wickiem i Grayem nie jest aż tak priorytetem. Parafialny ogranicza do minimum nakładanie się siebie i współczesnych sobie gatunków. Na przykład serial woli niechlujne, ale przejmujące strzelaniny i bójki od ekscytujących, ale emocjonujących bójek z choreografią. Ale niestety, porównania są nieuniknione i nieuniknione. Kiedy bardziej metodycznie Parafialny zatrzymuje się z piskiem, tak jak miało to miejsce w odcinku 3, niemal szkoda, że ​​nie oglądali bardziej kinetycznego Johna Wicka Zamiast.

Gdzie porównania do Johna Wicka można się spodziewać, z lewego pola pojawia się kolejny: hitowy dramat HBO Dziedziczenie . Jeden z Parafialne Wątki poboczne opowiadają o gangu handlu ludźmi z Zimbabwe Tongai, na którego czele stoi „Koń” (Zackary Momoh). Towarzyszą mu starsza siostra Shamiso (Bonnie Mbuli) i brat Zenzo (Ivan Mbakop). Uderzające podobieństwa między tą rodziną a Dziedziczenie głęboko dysfunkcyjna rodzina Royów są niesamowite. Najstarszy syn pragnie zaimponować ojcu w rodzinnym biznesie, impulsywny brat walczy o wyrwanie się z cienia, a sprytna siostra pełni rolę mediatora. Po sukcesie dramatu HBO w ostatnim sezonie nagród, Parafialny ledwo odróżnia swoją antagonistyczną rodzinę od Sukcesja rodzina władzy.

Giancarlo Esposito płynnie przełącza się między personami

Parish zapewnia Giancarlo Esposito miejsce na nogi, aby mógł zobaczyć obie strony Graya

Giancarlo Esposito nadal chce zagrać profesora X – ale z dużym zwrotem akcji

Esposito jest zawsze godną zaufania osobą w programach telewizyjnych, niezależnie od tego, czy nim jest Złamanie Bada obliczony król narkotyków Gus Fring lub Mandalorianin bezwzględny imperialny watażka Moff Gideon . Chociaż niektóre z największych ról Esposito to stoickie złoczyńcy, fani od lat błagają producentów i showrunnerów, aby pozwolili aktorowi wyrwać się z nikczemnego schematu. Na szczęście, Parafialny dał Esposito szansę na obalenie jego typowania i bądź czymś więcej niż kolejnym zimnym potworem.

Esposito wziął na siebie pełną odpowiedzialność trzymając się Parafialny na plecach, ponieważ prawie w każdym odcinku jest zmuszony przełączać się między dwiema różnymi stronami Graya. Jedna z stron Graya to głupkowaty ojciec próbujący nawiązać kontakt ze swoją nastoletnią córką, a druga to podejrzany kierowca uciekający, który stara się stawić czoła brutalnym gangsterom. Równowaga ta została podniesiona przez subtelny scenariusz serialu i występ Esposito. W jednym szczególnie poruszającym monologu Esposito jako Gray przełamał bariery emocjonalne. To pozwoliło aktorowi odpuścić, udowadniając, że Esposito jest jednym z najbardziej niedocenianych aktorów współczesnej telewizji.

Parafialne reżyseria i praca kamery również podkreśliły i wzmocniły występ Esposito. Drżąca praca kamery i zwolnione tempo często ukazywały momenty krytyczne Graya, w których musiał wybierać pomiędzy naprawieniem swojej obecnej sytuacji a refleksją nad przeszłością, aby spojrzeć na swoje życie z powrotem z odpowiedniej perspektywy. Zwykle nadmierne spowolnienie może być denerwujące, ponieważ grozi spowolnieniem tempa sceny. Odwrotnie, Parafialny strategicznie wykorzystuje technikę wizualną, aby dostać się do głowy Graya, gdy ten odmawia zwerbalizowania swojego bólu lub niepokoju. Warto również zauważyć, że nawiązuje do naturalnego i ugruntowanego stylu zdjęć Złamanie Bada I Lepiej zawołaj Saula . Parafialny Akcja rozgrywa się na tle kulturowego Nowego Orleanu, który sam w sobie odgrywa rolę bohatera w taki sam sposób, jak Albuquergue w Nowym Meksyku w dwóch ostatnich dramatach kryminalnych.

Na razie Parish nie jest na tyle wyjątkowy, aby uzasadniać wielosezonową historię

Parafia ma imponujące walory, ale nie wnosi niczego nowego

AMC ratuje anulowany ulubiony serial fanów na jeden ostatni sezon

Śmierć Maddoxa jest Parafialne siłą napędową, ale schodzi na dalszy plan, bardziej niż powinien. Maddox jest przyczyną kłopotów Graya, a premiera serialu stara się przedstawić tajemnicę jego śmierci jako zwrot akcji do odkrycia. Chwila Parafialny udaje mu się osiągnąć to, co próbuje osiągnąć w przypadku Maddoxa, ale robi to w potwornie powolnym tempie. Serial wykorzystuje przynętę, aby wciągnąć widzów w próbę zrozumienia „dlaczego” jego śmierci, ale porzuca ją na dość długi czas. Pomimo tego, Parafialny wiele się dzieje, aby uzasadnić przedłużenie na drugi sezon, co jest oczywiście zamierzeniem scenarzystów, co widać w finale pierwszego sezonu.

Esposito jest zdecydowanym faworytem fanów swojej dotychczasowej twórczości i z pewnością nie zawiedzie swojej publiczności. Wzruszająca przyjaźń Graya i Colina jest warta więcej niż relacji Graya z własną żoną. W porównaniu do Kierowca , Parafialny rośnie dzięki nowej oprawie i większemu naciskowi na fałszywą obietnicę amerykańskiej wolności i skorumpowaną politykę kraju. Ale do końca Parafialne sześciu odcinków, można zadać sobie pytanie, czy warto poświęcać ich uwagę na więcej.

Pierwsze sezony są zawsze trudne w przypadku programów, które są mniej imponujące i nie zadowalają widzów od razu. Jak w przypadku tak wielu miniserial z lat 2020 , obecna kultura telewizyjna chce od razu kupić metaforyczne ciasto ze sklepu, zamiast inwestować czas w przygotowanie dobrego (lub nawet świetnego) ciasta od zera. I nawet wtedy domowe ciasto, którego przygotowanie wymagało cierpliwości, często może okazać się dobrą ucztą, ale niczym niezapomnianym ani wyjątkowym. Parafialny ma odpowiednie składniki i przepis, aby stworzyć coś pysznego, ale znajomy smak byłego przestępcy powracającego do swoich starych nawyków i rozwijający się dramat sukcesji w tłumie niepokojąco zniechęcają do potencjalnego drugiego sezonu.

Premiera parafialna w niedzielę, 31 marca o 22:00 czasu wschodniego w AMC i AMC+.

Parafialny

Fabuła podąża za taksówkarzem, którego życie zostaje wywrócone do góry nogami, gdy zgadza się podwieźć gangstera z Zimbabwe, znanego głównie z wykorzystywania nielegalnych imigrantów w południowych portach USA.

Data wydania

31 marca 2024 r

Twórcy

Sunu Gonera

Rzucać

Giancarlo Esposit, Zackary Momoh, Arica Himmel, Ivan Mbakop, Dax Rey

Główny gatunek

Dramat

pory roku

1

Usługi przesyłania strumieniowego

AMC+

• Emocjonalny występ Giancarlo Esposito odchodzi od zwykłego typowania.
• Zmiana kulturowa w stosunku do Kierowcy pozwala na bardziej wnikliwe eksploracje, możliwości fabularne i wspaniałą estetykę.
• Pokazuje zamiast opowiadać najważniejsze momenty historii.

• Fabuła nie wykorzystuje w pełni swojej najbardziej intrygującej tajemnicy.
• Ważne wątki postaci nie oferują niczego nowego, co gwarantowałoby drugi sezon.