Otwierająca narracja kultowego klasyka Jima Hensona z 1982 roku Mroczny Kryształ przedstawia historię świata znanego jako Thra, z całym tłem potrzebnym do zrozumienia schizmy między groteskowymi Skeksis i pokojowymi mistykami, a także ubojem prostej rasy Gelfling, która niegdyś zamieszkiwała znaczną część Thry. Skeksis są źli, Mistycy są dobrzy, a jedyne dwa pozostałe Gelflingi muszą przynieść Thrze harmonię, naprawiając Kryształ, który zapewnia równowagę światu. To dość podstawowe rzeczy fantasy, a film nie odnosi sukcesu z powodu ambitnej lub oryginalnej narracji; odwołanie się Mroczny Kryształ jest w kreatywnym projektowaniu stworzeń autorstwa artysty Briana Frouda, wdrożonym przez Hensona i jego zespół ekspertów lalkarzy.
Wydaje się więc błędem, aby nowy 10-odcinkowy prequel Netflixa The Dark Crystal: Age of Resistance poświęcił cały swój czas na rozwinięcie tych krótkich chwil narracji. Nic w tym wstępnym wyjaśnieniu nie wymagało dalszej eksploracji, a każdy, kto widział oryginalny film, wie, gdzie wszystko się skończy na końcu. Wiek oporu jest jak Gwiezdne Wojny prequele Mroczny Kryształ uniwersum, wypełniając luki, których nie trzeba było wypełniać, i skupiając się głównie na politycznych machinacjach między rywalizującymi frakcjami. Jest nawet wątek dotyczący taryf.
Akcja rozgrywa się 50 lat przed wydarzeniami z filmu, Wiek oporu otwiera się, gdy społeczeństwo Gelfling wciąż kwitnie, aczkolwiek w niewoli jaszczuropodobnych Skeksisów, strażników Kryształu. Twórcy Jeffrey Addiss i Will Matthews opracowali rozległy świat Gelfling, który jest podzielony na siedem klanów w niepewnym sojuszu. Gelflingowie służą Skeksis w różnych rolach wspierających, a wszystkie klany są zobowiązane do płacenia Skeksisom hołdu.
Podczas gdy Jen i Kira, Gelfling z filmu, znali Skeksis jako złych władców, którzy zniszczyli ich rasę, tutaj większość Gelflingów postrzega Skeksis jako życzliwych obrońców. Ale gdy chciwi Skeksis starają się czerpać więcej mocy z Kryształu, wywierają większy nacisk na Gelfling, aby służył jako pasza dla ich eksperymentów i ambicji. Głównymi bohaterami serii są trzej młodzi Gelfling, którzy zdają sobie sprawę, że coś jest nie tak i że choroba, którą nazywają Ciemnością, rozprzestrzenia się po Thrze, spowodowana nadużywaniem mocy Kryształu przez Skeksis.
Rian (Taron Egerton) jest strażnikiem w pałacu Skeksis, który natknął się na maszynę wymyśloną przez Skeksis do wysysania „esencji” z innych form życia (jak widać w filmie). Został oskarżony o zamordowanie kolegi Gelflinga, który jest pierwszym obiektem testowym maszyny, i staje się uciekinierem ze Skeksis i swojego gatunku, dowodzonym przez swojego ojca Ordona (Marka Stronga), kapitana straży pałacowej.
Brea (Anya Taylor-Joy) jest księżniczką rządzącego klanu Vapra, marzycielką o szeroko otwartych oczach w porównaniu z jej bardziej praktycznymi siostrami. Spędza dni na studiowaniu książek i ma wizję dziwnego symbolu, który wysyła ją na poszukiwanie odpowiedzi na temat prawdziwej natury Thry i Kryształu (i gniewa swoją matkę, władcę Gelfling, znaną jako All-Maudra, w proces). Deet (Nathalie Emmanuel) jest wesołą członkinią mieszkającego pod ziemią klanu Grottan, która otrzymuje wizję od starożytnego Drzewa Sanktuarium i wyrusza, aby ostrzec Wszechmaudrę o Ciemności i nadchodzącym kryzysie.
Wszyscy trzej Gelfling rozpoczynają meandrujące misje, które ostatecznie postawią ich w bezpośrednim konflikcie ze Skeksis, ale seria (która musi wypełnić pięć razy więcej czasu ekranowego niż film) jest pełna wyściółek, szczególnie w żmudnych scenach próżnych , drobni Skeksis kłócą się ze sobą. Pierwszy odcinek zaczyna się od trzech i pół minuty solidnej narracji (Sigourney Weaver), aby wyjaśnić dość szczątkową konfigurację, i są długie, niepotrzebne objazdy, które wydają się mieć na celu poszerzenie świata Thra, ale są w większości po prostu łatwe do pominięcia wypełniaczem . Na początku drugiego odcinka jest otępiająco szczegółowa sekwencja, opisująca poranną rutynę gospodyni Podling dla starożytnej czarodziejki Aughry, postaci, której nigdy więcej nie widziano.
Aughra (Donna Kimball, zastępująca nieżyjącą już Billie Whitelaw) jest jedyną postacią poza Skeksis, która powraca z oryginalnego filmu, i przyjmuje coś w rodzaju Gandalfa w zorganizowaniu społeczności Gelfling. Seria szeroko wykorzystuje ideę „dreamfasting”, telepatycznego połączenia, które Gelfling może tworzyć ze sobą, co zostało krótko przedstawione w filmie, a Aughra jest w stanie zabrać Gelflinga w „przestrzeń snów”, w której wiele umysłów łączą się ze sobą, głównie po to, by podsumować wydarzenia z poprzednich odcinków, jak naprawdę rozbudowany telepatyczny pokaz klipów.
To, co było naprawdę imponujące w 1982 roku, teraz wygląda na niezręczne i przestarzałe, chociaż Froud powrócił do projektowania nowych stworzeń i krajobrazów. Marionetki Gelfling są nadal sztywne i niewyrażalne, a szersze wykorzystanie CGI (głównie w celu rozszerzenia lokacji) słabo pasuje do niezdarnych fizycznych kreacji. Producenci zrekrutowali dziesiątki celebrytów, którzy użyczają głosu nawet najdrobniejszym postaciom, ale zdecydowana większość z nich jest nie do poznania. Słynni ludzie wyrażający Skeksis są szczególnie bezużyteczni, wszyscy mają mniej więcej ten sam kreskówkowy „zły” głos.
Oryginalny Mroczny Kryształ był osobistą pasją dla Hensona i jest fascynujący zarówno tym, jak jest poważny i niezdarny, jak i tym, jak dobrze działa (lub nie działa), jak epicka fantazja. Przekształcenie go w nowoczesny dramat streamingowy, z długimi odcinkami i starannie zarządzaną obsługą fanów, kierowaną przez reżysera akcji czeladnika (Louis Leterrier z Starcie Tytanów i Niesamowity Hulk ), pozbawia go uroku, jaki kiedyś miał. Teraz jest po prostu niezgrabny i irytujący, pieczołowicie wskrzeszony relikt, w którym nie ma już życia.
10 odcinków The Dark Crystal: Age of Resistance, w którym zagrają głosy Tarona Egertona, Anyi Taylor-Joy, Nathalie Emmanuel i Donny Kimball, ma premierę 30 sierpnia w serwisie Netflix.
wspaniałe jeziora chillwave
