Na pokładzie luksusowego pociągu wypełnionego tajemniczymi nieznajomymi mężczyzna w brutalnym zamordowaniu w swoim łóżku. Jednak największa zbrodnia Kennetha Branagha Morderstwo w Orient Expressie to ten, który walczy z kinem. Ta adaptacja klasycznej powieści Agathy Christie jest pełna charyzmatycznych gwiazd, szczycąc się nie tylko Branagh w roli ekscentrycznego detektywa Herkulesa Poirot, ale także takimi postaciami jak Michelle Pfeiffer, Judi Dench, Willem Dafoe, Penélope Cruz, Daisy Ridley, Josh Gad , Olivia Colman, Derek Jacobi i uznana ogłuszacz na Broadwayu Leslie Odom Jr. A jednak jest to śmiertelnie nudny i brzydki film, który ma napięcie wilgotnego ręcznika do rąk.
Morderstwo w Orient Expressie śledzi skrupulatnie wąsaty detektyw Christie (Branagh) w zdradzieckiej podróży. Gdy lawina wykolei tytułowy pociąg, szykowni pasażerowie odkrywają, że jeden z nich został zamordowany. Czekając na ratunek, Poirot skupia swój genialny umysł na pracy nad tajemnicą morderstwa pełną sprzecznych wskazówek. Czy to może być przebiegła guwernantka (Ridley)? Szyderczy profesor (Dafoe)? Towarzyszka poszukująca męża (Pfeiffer)? I tak dalej i tak dalej.
RECENZJA: Thor: Ragnarok przynosi wielkie śmiechy, ale brakuje mu prawdziwego serca
Trzeba przyznać, że Branagh wyraźnie rozkoszuje się każdą chwilą grania w Poirota, bez względu na to, czy gapi się na kłamiącego podejrzanego, czy głupkowato chichocze czytając Charlesa Dickensa. Ale wygląda na to, że Branagh był więc zachwycony własną grą, która pozwoliła, by każdy inny aspekt filmu upadł.
Scenariusz Michaela Greena ( Logan , Obcy: Przymierze ) kłusuje w tempie zdechłego konia. Zanim jeszcze wejdziemy na pokład Ekspresu, najpierw musi nastąpić nie jedna, ale dwie sceny, w których bohaterowie deklarują, że Poirot jest geniuszem dedukcji. Jest też rażąco bezużyteczna i niespójna sekwencja akcji oraz dziwnie długi rytm, w którym Poirot wkracza po raz kolejny w zwierzęcy odchody. Kiedy my Wreszcie wsiadaj do pociągu, ekspozycja spada niechlujnie, pozostawiając publiczność oszołomioną imionami postaci i zerkając na alibi. To zastraszająca lawina wskazówek, która sprawia, że Morderstwo w Orient Expressie bardziej próbować niż bawić. Ale nawet to mogła uratować obsada tak pełna przepychu i brawury!
ska prawdziwa blondynka
Niestety. Branagh wielokrotnie odcina członków obsady w kolanach. A dokładniej, wycina je z ramy. Całkowicie zagmatwana kinematografia sprawia, że twarze wykonawców zbyt często są nieobecne na ekranie. Na wstępie elegancka pani Hubbard Pfeiffera stara się dotrzymać kroku Poirotowi, który zmierza do swojej kabiny. Jednak sfotografowane z zewnątrz pociągu w ujęciu śledzącym, gwiazdy są widoczne tylko w zrywach, ponieważ ekran jest pokryty szerokimi pasami jasnoniebieskich paneli między szybami samochodu. Podczas gdy niektórzy filmowcy (Wes Anderson, Bong Joon-Ho) zrobili sztukę ze kręcenia pociągów, Branagh narobił w tym bałaganu. Później, gdy zwłoki zostają odkryte, operator Haris Zambarloukos oferuje ujęcie z lotu ptaka, pozostawiając reakcje Branagha i jego obsady całkowicie poza kadrem, faworyzując zamiast tego ich obojętne ramiona i głowy. To frustrujące kadrowanie trwa tak długo, że nie tylko w prymitywny sposób telegrafuje późniejszą wskazówkę, ale wydaje się niemal wyzywającym żartem kosztem publiczności. Zapłaciłeś, żeby to zobaczyć! Ha mam !
Kiedy obsada rzeczywiście osiąga zbliżenie, Branagh zawodzi wielu w oświetleniu. Cóż, głównie kobiety. Panowie mogą mieć charakter wizualny. Ich twarze są pokryte wąsami i bliznami, a nawet cieniami. Kiedy Johnny Depp (który jest w tym filmie, i to najwięcej, co mogę mu powiedzieć) mierzy się z przerażającym Pfiefferem, jego twarz ma poczucie głębi i zagrożenia dzięki paskowi niebieskiego światła i plamie złowrogiego cienia . Tymczasem Pfieffer jest prześwietlona do tego stopnia, że jej makijaż i rysy zostają zmyte, przez co jej wyraz twarzy jest niewyraźny, a twarz prawie nie do poznania. Później, gdy Daisy Ridley pojawia się naprzeciwko Branagha, jest prześwietlona do tego stopnia, że dziewczyna ledwo ma nos! Ale nie wątp, że każdy włos z wielkiego, absurdalnego wąsa Poirota jest ostry i pięknie rozświetlony.
Co więcej, ta niechlujna, kinowa obrzydliwość, środowiska CG, które otaczają pociąg, są tak płaskie i rażąco fałszywe, że wydaje się, że pasażerowie podróżują przez galerię tła pulpitu około 1997 roku. A przez cały czas ta okropność złego oświetlenia, gorsze CGI , a irytujące ruchy kamery są duże w proporcjach 70 mm! Jest to format, który nadał zakres i dramatyzm filmom takim jak Lawrence z Arabii , West Side Story i Nienawistna Ósemka . Tutaj jest to całkowicie, absolutnie zmarnowane na głęboko brzydki film, tylko wspaniały w swojej ważności. Ale największe marnotrawstwo w Morderstwo w Orient Expressie jest jego niezwykłą, ale żałośnie niewykorzystaną obsadą, z których każdy otrzymuje niewiele więcej niż chwalebną scenę.
Przy tak wielu postaciach każdy członek tego zespołu (oprócz Branagha) zostaje z resztkami. Rekwizyty do Toma Batemana, który pojawia się na ekranie jako hałaśliwy kumpel playboya Poirota, Bouc. Przez kilka minut wnosi pożądaną radość do tego nieudolnego bałaganu tajemnicy. Ale zbyt wcześnie zostaje niestety odsunięty na bok, by budzić jedynie podziw dla wszystkich zadumy Poirota. Mimo to radzi sobie lepiej niż reszta.
super saiyan 4 vs super saiyan niebieski
Krótkie przebłyski fascynacji to wszystko, na co pozwala ta głęboko błędna adaptacja. Nie ma wdzięku w tym wirującym tańcu podejrzanych. Wbijają się w historię, dzielą płaczliwy płacz, warkną tajemnicę lub głupią linijkę, a potem znikają na tyle długo, abyś zapomniał, że w ogóle istniały. W końcu tajemnica się rozwikła, ale w tak przypadkowej inscenizacji wydaje się, że Branagh znudził się swoim filmem tak samo, jak my go oglądamy. Tutaj porzucone na długim stole są wszystkie odpowiedzi i trudne prawdy. A jednak film wciąż nie ma na tyle przyzwoitości, by się zakończyć, ciągnąc nas przez bezwzględnie poszarpaną rozdzielczość.
W żadnym wypadku nie jest szokujące, że Branagh przekształcił swoją adaptację Christie w projekt próżności. To trochę jego sprawa. Ale w przeszłości był w stanie zaspokoić swoje wygłodniałe ego, jednocześnie dając widzom wspaniały spektakl w adaptacjach takich jak Mała wioska , Frankenstein Mary Shelley i Wiele hałasu o nic . Z Thor do Kopciuszek , Branagh stał się sternikiem wspaniałych i pomysłowych adaptacji, pełnych teatralności i filmowego cudu. Więc to jest ponad zdumiewające, że jego Morderstwo w Orient Expressie czy to rażąco brzydkie, to żałośnie nieudolne, to wspaniale niesatysfakcjonujące. Ale oto jesteśmy. Dysponując rewelacyjnym zespołem, ukochanym materiałem źródłowym i zapleczem studyjnym, Branaghowi udało się nakręcić jeden z najgorszych filmów roku.
Morderstwo w Orient Expressie rozpoczyna się w piątek.
