W argumentacji w sprawie „Gry wideo jako sztuka” Cień kolosa jest konsekwentnie cytowany jako jeden z najlepszych przykładów. 2005 PlayStation 2 gry od Team Ico, które otrzymały PS4 remake w 2018 roku był duchowym następcą i potencjalnym prequelem ich pierwszej gry, I co . Kolos jest uważana za mistrzowską klasę w projektowaniu gier, prezentując doskonałe połączenie mechaniki i prezentacji. Jednym z najbardziej imponujących aspektów gry jest to, że szeroko chwalona historia jest przekazywana z bardzo małą ilością dialogów.
Cień kolosa to słodko-gorzka opowieść ku przestrodze, która w miarę postępów w grze powoli ujawnia swój konflikt moralny. Zaczyna się od młodego człowieka o imieniu Wander i jego konia Agro. Obaj podróżują przez pustynię do ruin starożytnej świątyni znajdującej się w pięknym, ale jałowym krajobrazie, który później został ujawniony jako Zakazane Ziemie. W centrum świątyni znajduje się ołtarz, na którym Wander kładzie cenny ładunek, który niósł Agro — zwłoki młodej księżniczki Mono.
Wander przyciąga uwagę mrocznych postaci, które odpiera za pomocą starożytnego miecza w jego posiadaniu. Z głębi świątyni głos przedstawia się jako Dormin. Wander próbuje targować się z Dorminem, prosząc go o przywrócenie Mono do życia. Dormin mówi, że może to być możliwe, jeśli Wander zniszczy bożki świątyni, zabijając stworzenia zwane Kolosami, które zamieszkują krainę. Byłoby to możliwe z jego reliktowym mieczem, ale Dormin ostrzega Wander, że zapłaci straszliwą cenę.
Jest to początek gry, który następnie wysyła graczy do zabicia swojego pierwszego Kolosa. Na początku Wander mierzy się z agresywnymi, humanoidalnymi Kolosami. Ale za każdym razem, gdy zabija Kolosy, które są przerażającymi, ale pięknymi stworzeniami, zaczyna czuć się coraz bardziej źle. Nie każdy Kolos okazuje się wrogo nastawiony. Niektóre są mniejszymi, życzliwymi stworzeniami. Wander musi aktywnie mordować te spokojnie pasące się goliaty i chociaż rozgrywka jest niesamowicie satysfakcjonująca, nie łagodzi wrażenia, że gracz zniszczył coś wyjątkowego.
Co więcej, podkreślając ten punkt, za każdym razem, gdy Wander zabija Kolosa, ciemne macki wyrywają się z jego upadłego kamieniołomu i wlatują w niego. Mdleje i budzi się przy ołtarzu Mono w świątyni, jeszcze jeden z bożków eksploduje w gruzy, zanim ponownie wyrusza. Po zabiciu sporej liczby Kolosów staje się jasne, że mroczne moce mają szkodliwy wpływ na Wander. Poza tym, że jego ubranie staje się postrzępione, jego skóra staje się blada i żylasta, a oczy stają się mętne.
czarne piwo Agnieszki
Okazuje się, że Wander jest ścigany przez szamana o imieniu Lord Emon i oddział jego ludzi. Starają się powstrzymać Wander przed zniszczeniem Kolosów. Te magiczne bestie były starożytną magią zaprojektowaną do rozszczepienia i uwięzienia istoty zwanej Dormin. Mono była dziewczyną, która została poświęcona, aby uniknąć „przeklętego przeznaczenia”. Wander był oburzony jej śmiercią i ukradł reliktowy miecz, wiedząc, że na Zakazanych Ziemiach istnieje moc, która może wskrzesić Mono, ale nie zdołała pojąć, o co toczy się gra.
Wander, kierowany jego niezachwianym oddaniem Mono, był w stanie ostatecznie zniszczyć wszystkie Kolosy. Lord Emon i jego ludzie przybyli za późno. Wander pojawia się ponownie, teraz całkowicie zepsuty i wypuszczający rogi. Próbuje zbliżyć się do Mono, ale zostaje zaatakowany przez ludzi Emona. Wypełniony nieludzką mocą Wander upada tylko wtedy, gdy zostaje dźgnięty w serce.
Ale okazuje się, że jest to ostatnia pieczęć w Dorminie, który posiada ciało Wandera i przekształca się w mroczną postać. Emonowi udaje się rzucić magiczny miecz do sadzawki w świątyni, wywołując magiczną reakcję, która przywołuje wirujący słup światła. Emon i jego pozostali ludzie uciekają, gdy ścieżka do Zakazanych Ziem zawala się za nimi. Emon opłakuje wynik, mając nadzieję, że jeśli Wander jakoś przeżyje, będzie mógł odpokutować za swoje samolubne zbrodnie.
Po powrocie do świątyni Mono budzi się samotnie w Zakazanej Ziemi. Pomimo zniszczenia Wander, Dormin najwyraźniej dotrzymał słowa. Wraz z koniem Wandera Agro, Mono bada swoje malownicze, ale samotne więzienie. Mono odkrywa w kałuży małego chłopca z rogami, w którym pochłonął Wander. Mono zabiera ze sobą dziecko, a zabawa kończy się odkryciem przez trio ukrytego ogrodu w świątyni.
Cień kolosa pokazuje konsekwencje niewłaściwego postępowania pomimo najlepszych intencji. Umieszczeni w butach Wandera gracze nie mogą nie współczuć z jego pragnieniem zobaczenia Mono, niepotrzebnie zabitej osoby przywróconej do życia. Ale widząc, jakie opłaty pobiera Wander i poznanie granic, które musiał przekroczyć, aby wskrzesić Mono, jego umowa z Dorminem jest co najmniej wątpliwa. W końcu udało mu się, ale czy było to warte kosztów?
