Podczas debiutu Petera Parkera/Spider-Mana w 1962 roku w filmie Stana Lee i Steve’a Ditko Niesamowita fantazja #15, superbohater przyjął wyzwanie oferując nagrodę pieniężną każdemu, kto wytrzyma trzy minuty na ringu z profesjonalnym wrestlerem Josephem „Crusherem” Hoganem. Spidey zręcznie wygrał walkę w kluczowym momencie jego wczesnej kariery. W 2002 roku reżyser Sam Raimi zaadaptował nawet mecz na duży ekran w swoim oryginale Człowiek Pająk Crusher Hogan został zastąpiony przez Bonesawa McGrawa, którego grał nieżyjąca już legenda profesjonalnego wrestlingu „Macho Man” Randy Savage.
Podczas kinowego pojedynku, Bonesaw łapie Spideya okrutnym strzałem z krzesła, podczas gdy ten jest odwrócony plecami. ZA popularna teoria fanów Sugeruje, że powodem, dla którego Peter's Spider-Sense nie zaalarmował go o zbliżającym się strajku, jest to, że pro wrestling jest „fałszywe” i dlatego nie groziło mu żadne prawdziwe niebezpieczeństwo. Jednak Człowiek Pająk Komiks napisany przez inną legendę wrestlingu na nowo przedstawił mecz Spideya z Crusherem Hoganem, potwierdzając, że był bardzo prawdziwy.
Między czerwcem 2001 a marcem 2003 ukazał się Marvel Comics Splątana sieć Spider-Mana , 22-odcinkowy serial antologiczny, który skupiał się na drugoplanowej obsadzie Spideya i zawierał wielu twórców, którzy nie są zwykle kojarzeni z superbohaterem Marvela. lipiec 2002 2002 Splątana sieć Spider-Mana #14 zawiera historię zatytułowaną „The Last Shoot”, w której Crusher Hogan ma własną historię. Numer został napisany wspólnie przez Briana Azzarello i zilustrowany przez Giuseppe Camuncoli. Współautorem książki Azzarello był nikt inny jak prawdziwy pro wrestler Scott Levy, lepiej znany pod pseudonimem Raven.
W swojej kilkudziesięcioletniej karierze Raven występował dla takich promocji jak WWE, WCW i Impact Wrestling, choć prawdopodobnie najbardziej znany jest z jego definiującego epokę występu w ECW w latach 90-tych. Będąc na ringu, Raven często dosłownie nosił swoją miłość do komiksów na rękawie, sportowe koszulki z postaciami takimi jak Doctor Strange, Inhumans i Sandman Neila Gaimana. Wpływ Ravena jest bardzo widoczny w scenariuszu do „Ostatniej strzelaniny”, który oferuje zajrzenie za kurtynę pro wrestlingu i używa różnych poufnych terminów, w tym odniesień do bycia „pogrzebanym”, postawienia kogoś (lub czegoś) „poza” ”. sprzedawanie”, „sztywna praca”, „wycinanie promo” i, co najistotniejsze, „strzelanie” w zapasach.
W świecie pro wrestlingu słowo „strzelać” odnosi się do wszystkiego, co nie jest częścią scenariusza i jest w 100% prawdziwe. Zapaśnicy często udzielają wywiadów podczas strzelania, w których opowiadają o wydarzeniach za kulisami, zapaśnik może wejść do mikrofonu i złamać postać, aby wyciąć promocję strzelania, a w skrajnych przypadkach zapaśnicy mogą strzelać wrestlingiem, co odnosi się do momentu rozpoczęcia walka na ringu na serio.
Wrestling jest z natury formą sztuki kooperacyjnej, chociaż istnieje wiele powodów, dla których może wybuchnąć mecz. Jednym z najczęstszych jest sytuacja, gdy jeden zapaśnik nie sprzedaje ataku przeciwnika (tj. zachowuje się tak, jakby nie boli), pracuje sztywno z przeciwnikiem (tj. uderza go mocniej niż to konieczne) lub po prostu zachowuje się samolubnie na ringu, co może spowodować fizyczny odwet przeciwnika.
Jednym z dość znanych przykładów było to, gdy japońska legenda wrestlingu Antonio Inoki, założyciel New Japan Pro-Wrestling, walczył z zapaśnikiem o imieniu The Great Antonio w 1977 roku. Podczas meczu The Great Antonio wielokrotnie nie sprzedawał ruchów Inoki, co sprawiło, że Inoki wyraźnie zdenerwowany. Jednak ostatnią kroplą było to, gdy Wielki Antonio uderzył Inokiego kilkoma sztywnymi strzałami w kark, powodując, że Inoki walczył i legalnie pokonał przeciwnika na ziemię.
To sprowadza nas z powrotem do przedstawienia Kruków i Azzarello Crushera Hogana, który jest samozwańczym „strzelcem”. W rzeczywistości, Splątana sieć Spider-Mana #14 rozpoczyna się sceną bardzo podobną do bitwy z Antonios, z Hoganem prawie złamanym przeciwnikowi po powtarzających się niesprzedających i sztywnych ciosach ze strony tego ostatniego. Drugi zapaśnik konfrontuje się z Hoganem za kulisami po meczu, w którym to momencie Hogan ostrzega go, że może się to skończyć dla niego znacznie gorzej, jeśli kiedykolwiek zrobi coś takiego ponownie.
Pomimo swojej brutalnej reputacji Hogan jest szanowany wśród innych zapaśników, głównie dzięki lojalności, jaką ma za ich niewielki awans. Jednak ta lojalność zostaje wystawiona na próbę, gdy szef Hogana sugeruje mu podjęcie pracy z większym awansem, ponieważ firma krąży w drenażu i nie może sobie pozwolić na dłuższe wyświetlanie programów – współautor koncepcji Raven jest bardzo zaznajomiony, biorąc pod uwagę ostateczny los ECW.
Na końcu swojej liny Hogan wkrótce opracowuje plan, aby uratować swoją rodzinną firmę. Po kolejnym meczu wsiada do mikrofonu i obcina swoim fanom zjadliwą promocję, zakopując własną promocję i odkładając na bok większą firmę. Wynikające z tego kontrowersje skutkują ogromnym popytem na bilety na następny koncert.
Jak się okazuje, wszystko to jest częścią umowy, którą Hogan zawarł z większą promocją, która daje mu 10 000 $, przy założeniu, że spłaci je wraz z odsetkami. Hogan planuje zaoferować pieniądze jako nagrodę każdemu, kto wytrzyma z nim trzy minuty podczas strzelaniny podczas głównego wydarzenia największego show w historii jego firmy, poprawnie przewidując, że wielu zbyt pewnych siebie widzów odbierze telefon.
Pomimo zdecydowanie pochylania się nad ciemna strona pro wrestlingu , wydanie rzeczywiście świetnie sprawdza się w przedstawianiu koleżeństwa biznesu podczas ostatniego pokazu. Hogan oferuje nawet dobrą radę człowiekowi, któremu groził na początku opowieści, pomagając mu ukoić nerwy, zanim stanie przed największym tłumem, z jakim kiedykolwiek walczył.
W końcu jednak przychodzi czas na główne wydarzenie. Hogan mierzy się z wieloma rywalami, z łatwością wyrzucając ich z ringu. Jednak prawdopodobnie nie liczył na to, że prawdziwy superbohater wejdzie z nim w kwadratowy krąg. Reszta, jak mówią, to historia.
