STEFANIE SCOTT O HORRORZE „INSIDIOUS: CHAPTER 3” I JEJ NADZIEJACH NA „JEM”

Od jej przyjaznego dla nastolatków przełomu w Disney Channel w A.N.T. Farma do przerażającego najnowszego rozdziału Insidious do nadchodzącej przeróbki Jem and the Holograms, Stefanie Scott jest na dobrej drodze do podboju Hollywood przed ukończeniem 20 lat.

18-letnia aktorka ma przed sobą świetlaną przyszłość, a jej ostatnia rola polega na tym, że przyjmuje tytuł Królowej Krzyku: W thrillerze z prequeli Insidious: Chapter 3 gra nastolatkę, która jest przeciążona pomaganiem owdowiałemu ojcu w wychowaniu. siebie i swojego brata marzy o zostaniu aktorką sceniczną. Jednak jej życie wkrótce wywraca się do góry nogami, gdy zwraca uwagę przerażającą istotę z innego świata, która ma złośliwe intencje, które prowadzą ją do dosłownie „złamania nogi” – lub dwóch.

Pomimo wschodzącej gwiazdy, przyziemna nastolatka zwinęła się na kanapie, by porozmawiać ze Spinoff Online, aby omówić pozaekranowe koszmary związane z kręceniem horroru, jak zagorzali, lekko zirytowani fani Jema mogą mieć trochę przed nami miłe niespodzianki i jej ulubiona Królowa Krzyku.

Spinoff Online: Jaka część tego projektu była dla ciebie najbardziej zabawna, kiedy już się w to zagłębiłeś?

Stefanie Scott: Och, kręcenie tego było niesamowite! To był naprawdę mroczny i intensywny film, ale przez cały czas, mając Leigha [Whannella, scenarzystę/reżysera], był tak ważny. Był niesamowity. Świetnie się z nim bawiłem. Był niesamowitym reżyserem i stworzył tak wspaniałą, bezpieczną atmosferę. Aby mieć na zewnątrz, trzeba naprawdę walczyć o ruch.

Czy byłeś już całkiem na bieżąco z mitologią Insidious?

elizejska krwista pomarańcza

Tak, widziałem pierwszy i drugi, więc byłem naprawdę podekscytowany, że mogę być częścią tego.

Opowiedz mi o swojej reakcji, kiedy po raz pierwszy zobaczyłeś horror, jakim były filmy Insidious?

Tak, pamiętam, że po prostu bym poszedł z – to znaczy jestem nastolatkiem, więc widziałem ich w piątkowy wieczór z moimi przyjaciółmi. Widziałem pierwszy i drugi. Tak się bałem. Uwielbiam straszne filmy. Jakbym zawsze się bał skoków, ale wciąż wracam, bo chcę zobaczyć więcej. A ja kocham paranormalne rzeczy, więc nosiłabym bluzę z kapturem i jakby zakrywała nią oczy.

Czy rzeczywiście krzyczysz głośno podczas oglądania?

O tak! Tak, zawsze jestem taką osobą, przez cały czas. I ty wiesz, co nadchodzi, a ja wiem, że to nadchodzi. Wszyscy wiemy, że to nadchodzi, ale potem nadchodzi, a ja wciąż wariuję. A potem krzyczę. A potem jest jak „O mój Boże” – to zawstydzające.

Czy był kiedyś dzień, w którym przerażający scenariusz lub makijaż rzeczywiście dostał się pod twoją skórę?

Myślę, że Człowiek, który nie może oddychać, jest ogólnie dość przerażający, więc jest dość przerażający. Kiedy jesteś na scenie i walczysz o swoje życie, jest to dość przerażające. Jak przez cały dzień walczysz o swoje życie, wiesz. [Śmiech]

Jakie było wyzwanie aktorskie lub fizyczne, który był najtrudniejszym dniem na planie?

Powiedziałbym, że najtrudniejszym dniem na planie był prawdopodobnie dzień opętania, ponieważ do tego byłem w swoim małym świecie. Wszyscy zawsze sobie żartują i jakby to było wspaniałe miejsce do pracy, bo wszyscy są po prostu szczęśliwi przez cały czas. Bez względu na okoliczności i czy zdążymy na czas, było to po prostu szczęśliwe, pozytywne środowisko.

Ale jeden dzień, który był najtrudniejszy, to prawdopodobnie opętanie, ponieważ nie rozmawialiśmy ze sobą. I wszyscy wokół mnie zachowywali się bardzo cicho, tylko po to, żeby wepchnąć mnie w to niezręczne miejsce, więc kiedy musiałem wyssać ze mnie życie, mogłem to zrobić.

Jaką scenę najbardziej chciałeś nakręcić?

Uff! Scena, którą znam, na pewno najbardziej nie mogłam się doczekać kręcenia, nie wiem, czy mogę powiedzieć, bo wydaje mi się, że nic o niej nie zostało jeszcze wydane. Ale na pewno jest to chyba najstraszniejsza... Uważam, że to najstraszniejsza scena z udziałem wózka inwalidzkiego i demona. To naprawdę przerażające.

Jak łatwo było pracować w scenach z nogami w gipsie

Tak, było ciężko. To było trudne, ponieważ zakładali je rano, a ja mam je cały dzień, dopóki się nie zapakujemy. Więc dosłownie nauczyłem się w nich chodzić. Na przykład pierwszy tydzień był tak ciężki, ponieważ wszędzie musiałbym jeździć na kółkach, a wszędzie były wyboje. I tak naprawdę nie można było przejść przez drzwi. I nie mogłem używać kul, bo miałem na sobie dwie pełne nogi.

Ale w drugim tygodniu byłem w tym takim profesjonalistą, jakbym wymyślił, jak mogę w nich chodzić. Wyglądałam śmiesznie, ale mogłam przynajmniej iść do łazienki. Ale tak długo trwało, żeby się gdziekolwiek dostać! Wieczność zajęła mi chodzenie.

Bardzo podobała mi się scena przesłuchań. I wyobrażam sobie, że miałeś swój udział w prawdziwym życiu.

Mam. Miałem wiele przesłuchania.

Daj mi swoje ulubione, gdzie wiedziałeś, gdzie właśnie go zabiłeś, i taki, w którym nie poszło po twojej myśli?

O mój Boże, nie wiem. Miałem ich tak wiele, to trochę trudne, jak na miejscu… przesłuchanie Insidiousa było dość intensywne, ponieważ musiałem tam zrobić scenę opętania, w której byłam jakby trzymana przy ścianie, podczas gdy kopałem, krzyczałem i przeklinałem w Leigh. Więc to było dość intensywne. I naprawdę miałem szczęście, że dostałem ofertę po tym.

Jestem pewien, że jedno z moich pierwszych przesłuchań było prawdopodobnie naprawdę trudne, w którym może nie zapamiętałem tego wszystkiego. Myślę, że prawdopodobnie, kiedy dopiero zaczynałem, byłem trochę bardziej naiwny i nie wiedziałem, co się wokół mnie dzieje – to prawdopodobnie tam miałem jeden z najdziwniejszych.

Kiedy rozmawiałem z Dermotem Mulroneyem, dowiedziałem się, że po 30 latach w branży to jego pierwszy horror.

Tak, czy to nie szalone?

Czy to było pudełko, które zdecydowanie chciałeś odhaczyć, czy po prostu zdarzyło ci się?

Myślę, że po prostu zdarzyło mi się. Zawsze chciałem zrobić horror, ale nie wiedziałem, że to będzie moja pierwsza główna rola. Jakbym nie wiedziała, że tak się stanie, będę musiała nakręcić straszny film. To takie onieśmielające, ponieważ jeśli nie jesteś wystarczająco przestraszony, to po prostu nie działa. Więc myślę, że to się po prostu stało. Ale jestem za to bardzo wdzięczny, bo cieszę się, że mogę być tego częścią.

Co było zabawnego w pracy z kimś o tak ugruntowanej karierze, jak Lin Shaye, która jest wspaniałą aktorką postaci, a teraz ma własną markę?

Lin jest po prostu niesamowity. Ona jest taka twardziela. Robiła wszystkie swoje własne akrobacje i też walczyła o to. Mówiliby: „Cóż, nie musisz tego robić. Mamy sobowtóra. Powiedziałaby: „Nie. Chcę to zrobić!' I znalazłem ją również dla mnie jako mentora. Zaprosiła mnie na kolację, zanim zaczęliśmy, i lubiła gotować dla mnie i Leigh. I rozmawialiśmy godzinami. Tak cudownie się z nią pracowało.

Czy film cię przestraszył?

Tak było. Myślę, że to głównie z powodu muzyki i wszystkiego innego. I myślę, że najbardziej przerażające części były dla mnie jak wszystkie przerażające sceny Lin, których nie kręciłem, ponieważ nie wiedziałem, co się wydarzy. Ale mam też wrażenie, że zobaczyłem to prawie rok później, więc trochę zapomniałem, co się dzieje. Nie pamiętam niektórych scen.

Jaka była najbardziej zaskakująca część kręcenia tego filmu?

Nie wiem, czy jest niespodzianka – cała sprawa jest zaskakująca. Na przykład, w tym filmie miałem najlepsze lato w moim życiu. Byłam bardzo zadowolona z tego, jak to się potoczyło i czuję, że właśnie tak wiele się nauczyłam, zwłaszcza znając miejsca, do których mogłam się udać. Na przykład, właśnie wyszedłem z Jema i nigdy wcześniej nie robiłem czegoś tak ciemnego. Więc myślę, że jeśli już, było to pouczające doświadczenie testowania moich ograniczeń i sprawdzania, jak daleko mogę to zajść. I myślę, że to naprawdę bardzo mnie uwolniło na wiele sposobów i stałem się o wiele bardziej nieustraszony niż byłem wcześniej.

Teraz, kiedy już strasznie przestraszyłeś ludzi, czy chcesz zrobić film, który sprawi, że ktoś się opłakuje?

Tak. Jestem taka winna mówiąc: „Uwielbiam sprawiać, że ludzie płaczą”. To jest takie okropne. Właśnie zrobiłem ten film zatytułowany Życie w tych prędkościach i właśnie go kończę w tym miesiącu. Ale to film indie, dramat o chłopcu, jego pierwszej miłości. Gram jego dziewczynę. Ona umiera i to jest jak ta cała bitwa, w której on próbuje przetrwać z tym – nie ma końca, bo to była jedna sekunda, ona jest jak, kocham cię, a w następnej już jej nie ma. I cały ten film to retrospekcje z nim i jego walką. I myślę, że to również jest bardzo emocjonalne, to tylko smutek, ponieważ dosłownie nic nie możesz zrobić, aby je przywrócić. Więc muszę to powiedzieć. Ale chcę zrobić coś innego, co jest trochę bardziej w tej samej dziedzinie historii miłosnej.

Opowiedz mi o Jemie i Hologramach.

Tak, Jem – to oburzające! Mam jasnopomarańczowe włosy, gram na Key-tar, śpiewam w nim i lubiłem to robić!

Najwyraźniej nie dorastałeś, oglądając to.

Nie, nie. Ale widziałem to z powodu Netflixa i innych rzeczy, mogłem obejrzeć serial. Ale tak, byłem na to trochę za młody. Ale fajnie było być częścią i powołać go do życia, mając już wbudowaną bazę fanów, było wielkim zaszczytem.

Mówiąc o fanach, zwiastun wywołał wiele różnych reakcji. Co chcesz powiedzieć wątpiącym?

Cóż, rozumiem, bo na tym dorastali. To ich dzieciństwo, więc rozumiem i mogę mieć tylko nadzieję, że zrobiliśmy to sprawiedliwie. Myślę, że uważają, że czegoś im brakowało, ale myślę też, że musisz zobaczyć film, aby zrozumieć, że tam są. I że na razie ożywiliśmy go w nowoczesny sposób, aby młode dziewczyny również same dorastały. I myślę, że stworzyliśmy naprawdę fajne, autentyczne postacie: nie jesteśmy idealni; to spocone i rozczochrane włosy i fajne ubrania, które ułożyliśmy z Wasteland – jak sklep z używanymi rzeczami. I są to fajne dziewczyny o dobrych sercach, które ludzie mogą podziwiać. To nie są te idealne Barbie… my jesteśmy normalnymi nastoletnimi dziewczynami.

Myślę więc, że jeśli już, to naprawdę wspaniale, że rozpoczęliśmy ten ruch kobiety u władzy, ponieważ cały film jest oparty na młodych kobietach. Więc myślę, że to świetnie. I bardzo się cieszę, że wszyscy to zobaczą. I myślę, że to słodkie, że tak pasjonują się tym filmem. I nie mogę się doczekać, aż to zobaczą.

Jaka była dla ciebie frajda z tej pracy?

Myślę, że najbardziej zabawną częścią była nauka Key-tar. I występy na żywo, podczas których robimy to przed 500 osobami i po prostu bawimy się przez 12 godzin bez przerwy, przez całą noc.

To był wspaniały czas w twojej karierze. Czy udało Ci się cofnąć na chwilę i po prostu powiedzieć „Wow?”

Jestem bardzo wdzięczna każdego dnia. Teraz widzę, jak autobus na zewnątrz i myślę: O mój Boże, to moja twarz. To takie dziwne, wiesz. I nigdy bym to do mnie nie dotarło. Jestem po prostu całkowicie wdzięczny i uwielbiam się cofać i naprawdę uświadamiać sobie, że robię to, co kocham. I jestem zaszczycony, że mogę to zrobić. Więc tak, jestem całkowicie wdzięczny całym sercem.

Wreszcie, czy istnieje klasyczna królowa krzyków horroru, którą kochasz?