Pośród Star Trek: Enterprise's bardziej kontrowersyjnymi dziwactwami była otwierająca go piosenka przewodnia: przerobiona wersja Faith of the Heart Roda Stewarta zatytułowana Where My Heart Will Me. To w dużej mierze produkt swoich czasów, a w następnych latach stał się czymś w rodzaju grzesznej przyjemności wśród Star Trek wierny. Jest to rodzaj zakaźnej dżdżownicy, której pozbycie się zajmuje kilka dni, i zdecydowanie jest to anomalia wśród Star Trek motywy. Fani w tamtym czasie nie przyjęli tego dobrze.
Przed Przedsiębiorstwo , Star Trek spektakle mocno przyklejone do klasycznych tematów orkiestrowych. Zaczęło się od kultowego wprowadzenia Alexandra Courage do oryginału Star Trek , i był emulowany przez Następna generacja, Deep Space 9 i Podróżnik. Star Trek: Następne pokolenie zawłaszczył motyw Jerry'ego Goldsmitha z Star Trek: film kinowy, co jest wymowne: wszystkie miały na celu operowe brzmienie, nawiązujące do epickich filmów teatralnych. Gdy Przedsiębiorstwo rozpoczęło się, producenci chcieli zerwać z tą tradycją w wielkim stylu.
Miało to pomóc przedsiębiorstwu połączyć naszą teraźniejszość z przyszłością Treka
Przedsiębiorstwo został przedstawiony jako prequel oryginalnej serii: szczegółowo opisuje wczesne dni eksploracji gwiazd przez ludzkość i ewentualne powstanie Federacji. Producent Brannon Braga powiedział magazynowi Starlog że czuł, że era ma więcej niezbadanego potencjału dramatycznego niż coś bliższego oryginalnej serii i że postacie będą reagować na wyzwania inaczej niż postacie w innych wędrówka seria miała. Piosenka miała być częścią tej zasady: stanowcze zerwanie z czym wędrówka stało się, ale także łącznikiem między teraźniejszością a świetlaną przyszłością, którą obiecywała franczyza.
To jednak mogłoby znaleźć lepszy wyraz gdzie indziej. Piosenka przyjęła mocny soft-rockowy format ballady, przypuszczalnie w celu dotarcia do jak najszerszej grupy demograficznej publiczności. Ale rzekomo inspirujące teksty okazały się obojętne Przedsiębiorstwo imponujący wizualny montaż tytułów prawdziwych bohaterów, takich jak Amelia Earhart i Gus Grissom. I podczas gdy orkiestrowe partytury z wcześniejszych wędrówka Pokazy wydawały się wiecznie zielone, ten datował się prawie tak szybko, jak spadł.
Sama piosenka miała trudne tło
Również wybór piosenki był dziwny. Zamiast zamawiać własną, producenci po prostu zmienili piosenkę Stewarta z nowymi tekstami, nadając jej wygląd taniego podróbki. Sam Stewart – znany kobieciarz – opuścił swoją drugą żonę niecały miesiąc przed tym, jak piosenka trafiła na listy przebojów, od samego początku czyniąc jej serdeczny ton nieszczery. Kilka naprędce dodanych tekstów tego nie zmieni. Co więcej, Stewart napisał to dla Patch Adams , niesławny wyciskacz łez Robin Williams urągał za nadmierny sentymentalizm.
Krótko mówiąc, było to bardzo korporacyjne: zmontowane z powodów, które nie miały z tym nic wspólnego Star Trek i zaprezentowane jako zmiana tempa, która bardzo nie poszła w sedno. Trekkies zareagowały tak jak Trekkies czasami: gniewem, odrzuceniem i zorganizowanymi żądaniami zastąpienia piosenki czymś innym. Przedsiębiorstwo utknąłem jednak z tym i zachowałem go jako część napisów początkowych przez cały okres.
Od tego czasu piosenka zyskała rodzaj niechlujnego uroku wśród wiernych Trek i jest trafnym towarzyszem… Przedsiębiorstwo, co podobnie zajęło trochę czasu dla części Star Trek społeczność, do której można się ogrzać. Dziś oba te elementy są ze sobą splecione, a wysoka jakość samego występu nadaje stosunkowo niezgrabnej piosence tematycznej uczucia, na które w innym przypadku mogłaby zasłużyć. Zasłużyło nawet na zabawne kopanie Star Trek: Dolne pokłady -- jak zawsze pewny znak, że Trekkie są gotowe wybaczyć, jeśli nie zapomnieć.
