Lochy i smoki Kiedyś co roku publikowano kilkanaście nowych powieści. Ale chociaż wciąż publikuje fikcję, to, co pozostało, wydaje się malejącymi pozostałościami po niegdyś wspaniałej epoce.W latach 2016-2020 tylko trzy oficjalne D&D opublikowano powieści: Ponadczasowy , Bezgraniczny i Bezwzględny , wszystko napisane przez płodnego R.A. Salvatore. Z wyjątkiem tej jedynej serii, wydaje się, że Czarodzieje Wybrzeża stracili apetyt na powieści towarzyszące jej najpopularniejszemu produktowi.
Wszystko to dzieje się w czasie, w którym wszystkie aspekty gry powinny znajdować się w zenicie -- D&D osiągnął najwyższy poziom wszechczasów, wybijając go z parku swoim Piąta edycja i zbliża się do głównego nurtu popularności dzięki sukcesowi popularnych seriali rozrywkowych, takich jak Rola krytyczna i Strefa Przygód .
Oczywiście nasuwa się interesujące pytanie: czy gra potrzebuje powieści towarzyszących? D&D opowiada o historiach, które gracze snują ze swoimi przyjaciółmi, zamiast trzymać się ustalonej wiedzy. Wielu mistrzów lochów całkowicie unika świata Zapomnianych Krain, decydując się na tworzenie własnych światów fantasy jako tła dla swoich gier. Lochy i smoki jest tak odmienną bestią od innych gier, która może bardziej wykorzystać elementy towarzyszące, które uzupełniają ich światy.
Gdyby Lochy i smoki powieści tworzą świat, który nie jest ważny dla graczy, jaki z nich pożytek? Odpowiedź kryje się w jednym z najważniejszych, ale najtrudniejszych aspektów gry: opowiadaniu historii. Jak każda planszowa gra RPG Lochy i smoki może tworzyć niesamowite historie, tkając niesamowite narracje, gdy Dungeon Master i gracze współpracują ze sobą. Ale te historie nie dzieją się automatycznie; są wynikiem graczy, którzy chcą odgrywać głębokie i wielowymiarowe postacie. Podręcznik gracza nie ma w tym nic do rzeczy, ponieważ żadna z ponad 300 stron nie wyjaśnia graczom, że powinni mieć priorytety poza zabijaniem potworów i zdobywaniem bogactwa.
W przeciwieństwie do wielu innych systemów, D&D dotyczy przede wszystkim mechanicznego chrupania. Myśli o tym, jak zrównoważyć sedno liczb i mocy, nie zastanawiając się, w jaki sposób te umiejętności można wykorzystać do opowiadania historii. Może to prowadzić do gier, w których graczerób tak, jak ich nauczono. Myślą o kolejnym zadaniu, kolejnym lochu i kolejnym stosie łupów. D&D to doskonały system do symulacji fantastycznej walki, ale zakłada, że gracze już wiedzą, jak odgrywać dynamiczną postać, której cele są równie złożone.
D&D powieści stanowią dla Czarodziejów z Wybrzeża okazję do nauczenia graczy, jak tworzyć rzemiosłozłożone postacie. Drizzt Do'Urden był gwiazdą wielu R.A. Najpopularniejsze powieści Salvatore i prawdopodobnie najbardziej znana oficjalna postać z serii. Postacie takie jak Drizzt mogą służyć jako modele dla graczy, którzy czytają historie, w których się pojawiają, pomagając im zrozumieć, co to znaczy grać złożoną postacią.
Oczywiście czerpanie inspiracji z innych mediów nie jest niczym nowym. Nawet sam Drizzt był inspirowany Aragornem z Władca Pierścieni . Lochy i smoki powieści po prostu pozwalają Czarodziejom z Wybrzeża czerpać inspirację we własne ręce. Nawet jeśli powieści są zbyt dużym zobowiązaniem, warto to zauważyć Magia: Zgromadzenie obecnie publikuje swoje treści towarzyszące jako artykuły online na oficjalnej stronie internetowej Wizards of the Coast. Pozwala to fanom gry cieszyć się jej historią, wymagając jedynie niewielkiej początkowej inwestycji od Wizards. Podobne podejście do D&D mógł zdziałać cuda i pozwolić Czarodziejom z Wybrzeża powrócić do świata towarzyszącej mu fikcji, w którym kiedyś kwitła.
