Jedną z cech komiksów, która jest unikalna dla komiksów, jest skromny efekt dźwiękowy. Oczywiście filmy i programy telewizyjne są wypełnione efektami dźwiękowymi, a powieści opisują dźwięki od wieków, ale komiksy są wyjątkowe, ponieważ są jedyną formą przekazu, w którym efekty dźwiękowe są opisywane jako odrębny aspekt historii. Dźwięki są nie tylko opisane, są bardzo doświadczony .
ZWIĄZANE Z: 15 najbardziej kultowych okładek komiksów Wolverine
Istnieje wiele efektów dźwiękowych, które są bardzo często używane w komiksach, ale nie jest to lista najczęstszych. Zamiast tego są to najbardziej ikonowy efekty dźwiękowe, efekty dźwiękowe, które same w sobie stają się sławne dzięki połączeniu z pewnymi postaciami lub pewnymi momentami w historii komiksu. Są to efekty dźwiękowe, w których wszystko, co musisz zrobić, to je usłyszeć, przeczytać lub wypowiedzieć na głos i wiesz dokładnie, z jaką postacią i/lub momentem są połączone. Oto najbardziej kultowe efekty dźwiękowe komiksów wszech czasów.
piętnaścieKTANG
Jednym z najsłynniejszych słów we wszystkich komiksach jest „Shazam”, magiczne słowo używane przez Billy'ego Batsona do przekształcenia się w najpotężniejszego śmiertelnika świata, Kapitana Marvela. Shazam nie jest jednak efektem dźwiękowym, ponieważ jest prawdziwym słowem. Jednak znaczenie przemiany Batsona w Captain Marvel, któremu towarzyszył charakterystyczny dźwięk, nie umknęło Royowi Thomasowi, kiedy nadszedł czas, aby w 1969 roku przebudować własny Captain Marvel.
Po kilku słabych latach Kapitana Marvela walczącego w dobrej walce na Ziemi jako wygnany oficer wojskowy Kree, Thomas i artysta Gil Kane zmienili Kapitana Marvela, dając mu oszałamiający nowy kostium, a także łącząc go z Rickiem Jonesem (który już był pomocnikiem do Hulka i Kapitana Ameryki w tym momencie jego krótkiego życia w komiksie), robiąc wariację na temat przekształcenia Billy Batsona w Kapitana Marvela. Tym razem to dzięki specjalnym nega-bandom Rick złączył się, aby uruchomić zamianę z Kapitanem Marvelem. Efekt dźwiękowy „Ktang!” był ich odpowiednikiem „Shazam!”
14PIĘCIOPAK
Mark Gruenwald był ekspertem w dziedzinie ciągłości Marvel Comics. Był wiodącą siłą stojącą za stworzeniem Oficjalnego Podręcznika Uniwersum Marvela. Jednak podczas pracy nad podręcznikiem Gruenwald czuł, że natknął się na zbyt wielu pomniejszych i/lub bezsensownych superzłoczyńców, z którymi nikt nic nie robił. Uważał, że to marnotrawstwo, aby tak wielu superzłoczyńców biegało po uniwersum Marvela, nie mając nic do roboty, ponieważ nikt nie był zainteresowany ich pisaniem.
Jego rozwiązaniem było stworzenie Plagi Podziemia, tajemniczego mistrza przebrania, który będzie chodził po uniwersum Marvela, zabijając mniej znanych superzłoczyńców na łamach wielu komiksów Marvela z 1985 i 1986 roku. odkryty przez Kapitana Amerykę i pokonany, ale nie wcześniej niż zabił dziesiątki „bezużytecznych” superzłoczyńców. Był to uderzający przykład wspólnego uniwersum Marvela. Za każdym razem, gdy Plaga kogoś zabijała, jego specjalny pistolet wydawał dźwięk „Pum”, gdy wystrzelił, a następnie dźwięk kuli wydawał „spak” dźwięk. Te dwa efekty dźwiękowe stały się bardzo znane w uniwersum Marvela w połowie lat 80-tych.
Troegs wieczne kalorie ipa
13HH
Kiedy Grant Morrison przejął „JLA” i przywrócił serialowi należne mu miejsce jako centralny element uniwersum DC z superbohaterami „Wielkiej Siódemki” w roli głównej, wkrótce zyskał reputację, jeśli chodzi o Batmana. Podejście Morrisona do Batmana jest często określane jako „Bat-God”, ponieważ Batman bardzo dobrze radzi sobie w kwestiach „JLA” Morrisona. Kluczowym punktem zwrotnym w pierwszym łuku jest to, że Batman jest jedynym, który odkrył słabość nikczemnego Hyperklanu. Nie mogą zrozumieć, jak je pokonuje i wciąż krzyczą, że to tylko mężczyzna, ale ich więzień Superman tylko się uśmiecha, bo wie lepiej.
Podczas epickiej fabuły „Rock of Ages” jest scena z przyszłości, w której Ziemia została podbita przez Darkseida, a Batman od lat jest torturowany przez Desaada. Jak się jednak okazało, Batman ostatecznie wygrał w swojej grze tortur i zajął miejsce Desaada, dopóki nie mógł wykonać ruchu przeciwko Darkseidowi. Towarzyszy temu słowny tik Batmana „Hh”, który symbolizuje niemal nonszalanckie podejście Batmana Morrisona do szalonych, niesamowitych rzeczy, które rutynowo robi.
12HURM
Morrison był prawdopodobnie zainspirowany do wyboru tiku werbalnego dla Batmana przez podobny tik werbalny, którego Alan Moore użył dla Rorschacha w swojej klasycznej serii komiksów „Watchmen” z artystą Davem Gibbonsem. Akcja serii miała miejsce w 1985 roku, ale wydarzenia z książki sięgają lat 40. XX wieku. Chronologicznie po raz pierwszy spotykamy Rorschacha w latach 60., kiedy był częścią nowej generacji superbohaterów (tak jak w latach 60. XX wieku widziano nową generację superbohaterów w prawdziwym świecie).
Jednak po raz pierwszy widzimy go w 1985 r. („dzisiejszy dzień”, w którym ukazała się książka), a tiki werbalne są kluczem do zobrazowania, jak Rorschach zmienił się z wcześniejszych lat, kiedy mówił normalnie. Kiedy prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa swojego byłego kolegi superbohatera, Komika, w „Strażnikach” nr 1, ledwo komunikuje się z ludźmi, a jego werbalne tiki, takie jak „Hurm”, są wymawiane.
jedenaścieLOS
Kiedy Walter Simonson przejął obowiązki związane z pisaniem i rysowaniem „Thor”, zadbał o to, by jego pierwszy numer („Thor” #337) zapadł w pamięć. Okładka była nie tylko jedną z najwspanialszych okładek Marvel Comics wszechczasów (przedstawiająca kosmitę dzierżącego młot Thora i łamiącego logo serii), a także okładkę wydania historyczną (jak powiedział kosmita zabierając mu młot Thora i udowadniając być godnym mocy Thora), ale komiks rozpoczął się od tajemniczego stworzenia uderzającego w miecz, a każdy funt wydawał dźwięk „Zagłada”.
zielony pionier w mojej okolicy
To utrzymywało się przez wiele problemów, aż w końcu okazało się, że jest to pierwsza bestia znana jako Surtur i że jest na dobrej drodze, aby siać spustoszenie w Asgardzie! Letterer John Workman wyszedł daleko poza to, jak dobrze zaprojektował różne dźwięki „Dooma” używane w serialu. Wiele lat później, kiedy żona Simonsona, Louise, była jedną z autorek tytułów „Supermana”, książki te zapożyczyły efekt „Zagłady”, słysząc ten hałas pod ziemią przez około miesiąc, zanim w końcu przebił się jako przerażający istota znana jako Doomsday, która ostatecznie zabiła Supermana!
10ŚWIST
Kiedy Jack Kirby opuścił Marvel Comics dla DC Comics w 1970 roku, zadebiutował zupełnie nową linią połączonych ze sobą komiksów zatytułowaną „Czwarty świat”, opowiadającą o pozornie wiecznej bitwie między New Gods of New Genesis a złymi istotami z Apokolips. prowadzony przez złego Darkseida. Ich wojna została odłożona na lata przez pakt, na mocy którego dwaj przywódcy (Wysoki Ojciec i Darkseid) wymieniali się synami. Jednak, kiedy syn Highfathera, Scott Free, uciekł z Apokolips (jak Darkseid wiedział, że to zrobi), wojna się rozpoczęła, chociaż syn Darkseida, Orion, postanowił walczyć u boku Nowych Bogów przeciwko swojemu ojcu.
Tytuły „Czwarty Świat” wprowadziły wiele fascynujących pomysłów, w tym Mother Box, rodzaj superkomputera, który był sparowany ze wszystkimi istotami New Genesis. Była to w istocie żywa istota, która wykonywała dla swoich właścicieli wszelkiego rodzaju funkcje, w tym naprawianie ran. Kiedy wszedł do akcji, miał znajomy dźwięk „Ping Ping Ping”.
9WHAAM
Jednym z odnoszących największe sukcesy artystów w dziedzinie pop-artu był Roy Lichtenstein, który stał się milionerem dzięki swoim popularnym i chwalonym przez krytyków dziełom sztuki opartym na świecie komiksu i popularnej reklamy. Koncepcja stojąca za pracą Lichtensteina polega na tym, że wziął tak zwaną „niską sztukę”, taką jak sztuka komiksowa, a następnie generalnie powieliłby panel z prawdziwego komiksu w duży obraz; robiąc to, parodiował całą ideę sztuki „niskiej” i „wysokiej”. Należy jednak pamiętać, że Lichtenstein nie tylko dosłownie kopiował panele z komiksów, często wprowadzał wiele zmian, gdy przekształcał panele w obrazy.
Oczywiście pozostało wystarczająco dużo oryginalnych kompozycji panelowych, aby anonimowi twórcy komiksów, z których prac korzystał (przede wszystkim Irv Novick, Jack Kirby, Russ Heath i Jerry Grandenetti) naturalnie mieli urazę do wysokiego poziomu sławy i fortuny, jakie Lichtenstein osiągnął dzięki tyłkom. ich pracy. Prawdopodobnie jego najsłynniejszym dziełem jest „Whaam”, gigantyczny dyptyk oparty na panelu Irv Novick z „All-American Men of War”. To prawdopodobnie jedyny efekt dźwiękowy komiksu zawieszony w słynnym na całym świecie Muzeum Sztuki Nowoczesnej Tate.
8HA HA HA HA HA HA
Od samego początku arcy-rywal Batmana, Joker, śmiał się przez serię morderstw. W miarę jak postać przeszła od seryjnego mordercy do ogólnego oszusta (gdy komiksy zaczęły być coraz bardziej oczyszczane dla młodych czytelników), śmiech pozostał znaczącą częścią jego charakterystyki. Trwało to nawet wtedy, gdy Joker powrócił do swoich wcześniejszych morderczych sposobów w latach 70. XX wieku.
W klasycznej powieści graficznej „The Killing Joke” Alana Moore'a i Briana Bollanda widzimy możliwe pochodzenie Jokera, który opierał się na przekonaniu, że szczególnie zły dzień (jak oblanie chemikaliami i zamienienie się w straszny istota przypominająca klauna) mogła złamać każdego (dlatego Joker wypróbowuje swoją teorię na komisarzu Gordonie, porywając go i torturując). Przedstawienie przez Bolland Jokera wyłaniającego się po raz pierwszy z procesu chemicznego i wybuchającego śmiechem to jeden z najsłynniejszych momentów w historii DC Comics.
7KŁAPNIĘCIE
Jeden z najbardziej kontrowersyjnych efektów dźwiękowych komiksu (prawdopodobnie najbardziej kontrowersyjny efekt dźwiękowy komiksu) wystąpił w „Amazing Spider-Man” #121 (autorstwa Gerry'ego Conwaya, Gila Kane'a, Johna Romity i Tony'ego Mortellaro), kiedy Norman Osborn, który niedawno odzyskał wspomnienia bycia Zielonym Goblinem (a tym samym , jego wspomnienia o tożsamości Spider-Mana Petera Parkera), porwał dziewczynę Spider-Mana, Gwen Stacy, a następnie zrzucił ją z mostu. Umarła, a Spider-Man prawie zabił Osborna, ale potem Osborn najwyraźniej zginął z własnej ręki, gdy wysłał swojego Goblin Glider po Spider-Mana; kiedy Spidey uchylił się, przebił Obsorna.
Sztuczka polega jednak na tym, że mały efekt dźwiękowy, w którym jest napisane „pstryk”. To z pewnością wydaje się sugerować, że kiedy próbował ją uratować za pomocą swojej pajęczyny, Spider-Man przypadkowo złamał jej kark, gdy spadała. Tak więc, podczas gdy Osborn był ostatecznie odpowiedzialny za jej śmierć przez całą umowę „zrzucenia jej z mostu”, Spider-Man mógł dosłownie spowodować jej śmierć za pomocą swoich sieci. Tam jest trochę mrocznych rzeczy.
6BWAH HA HA HA
Kiedy Keith Giffen i JM DeMatteis ponownie uruchomili „Ligę Sprawiedliwości” po crossoverze „Legends” (która ponownie usytuowała superbohaterów Ziemi po „Kryzysie na nieskończonych Ziemiach”), ich pierwotnym pomysłem na zespół było zrobienie czegoś podobnego do tego, Grant Morrison zrobił później z „JLA”. Chcieli mieć Ligę „wielkich broni”, która byłaby kontynuacją tak zwanej ery „Ligi Sprawiedliwości w Detroit”. Jednak jeden po drugim zostali odrzuceni, jeśli chodzi o użycie większości bardziej znanych superbohaterów, takich jak Superman, Wonder Woman, Flash i Aquaman.
Dlatego Giffen i DeMatteis zmienili książkę w bardziej sitcom o drużynie superbohaterów. Ponieważ wiele z ich postaci nie miało własnego tytułu, dano im większą swobodę robienia z nimi tego, co chcieli, jeśli chodzi o charakteryzację. W ten sposób Blue Beetle i Booster Gold zaczęły być używane bardziej jako komiczna ulga niż cokolwiek innego. W numerze 8 „Justice League International” (grafika autorstwa Kevina Maguire'a i Ala Gordona), gdy Liga podróżowała po świecie, ustanawiając nowe ambasady po zawarciu umowy z ONZ, usłyszeliśmy pierwszy śmiech, który określi tę erę Ligi , „Błaha ha ha ha”.
5BUM
Jak wspomniano wcześniej, kiedy Jack Kirby zadebiutował w „Czwartym Świecie”, wprowadził wiele nowych pomysłów. Jednym z nich był Mother Box, ale być może najbardziej znanym jego wynalazkiem było urządzenie teleportacyjne używane przez Nowych Bogów, zwane „Boom Tube”. Tuba wysięgnika została trafnie zatytułowana, ponieważ za każdym razem, gdy aktywowany był tunel teleportacyjny, towarzyszył mu rozdzierający uszy „bum”!
Kiedy wspomnieliśmy o wcześniejszym pakcie między New Genesis i Apokolips, istniał inny pakt między Darkseidem a genialnym Nowym Bogiem znanym jako Metron, w którym Darkseid dostarczał Metronowi materiały potrzebne do wykonania jego specjalnego krzesła Mobiusa w zamian za przekazanie Darkseidowi Boomu. Technologia rur. Wiele lat później Walter Simonson użył również wielu „boomowych” efektów dźwiękowych podczas swojej serii „Thor”, ponieważ John Workman był równie dobry w wymyślaniu fajnych czcionek „boom”, jak w wymyślaniu fajnych „doomów” czcionki.
4BAMF
Kiedy Nightcrawler został wprowadzony w „Giant-Size X-Men” #1, jednym z największych haczyków dotyczących postaci było to, że wszystko w nim krzyczało Demon z wyjątkiem, oczywiście, dla samego mężczyzny. Nightcrawler był słodkim, wrażliwym i kochającym zabawę facetem, który był także człowiekiem wielkiej wiary. Po prostu wyglądał jak demon, z niebieską skórą, kłami i ogonem z zaostrzonym końcem na końcu. Kiedy się teleportował, wydawałby odgłos 'bmf', a teleportacji towarzyszył zapach siarki. W zasadzie wszystko poza osobowością Nightcrawlera było bardzo nieprzyjemne.
czy odzyska swoją nen?
Z biegiem lat Bamf stał się również imieniem tych uroczych małych stworzeń, które wyglądały jak Nightcrawler, które często podążały za nim (to było po Kitty Pryde opowiadającej bajkę, w której Nightcrawler nazywał się Bamf w historii, a wyglądał dokładnie tak, jak później będą wyglądały stworzenia Bamf). Efekt dźwiękowy „bamf” trwa do dziś.
3THWIP
W przeciwieństwie do wielu innych znanych efektów dźwiękowych, sieci Spider-Mana nie zawsze wydawały dźwięk „trzepotania”. W rzeczywistości, zanim Steve Ditko opuścił „Amazing Spider-Man” po „Amazing Spider-Man” #38, sieci tak naprawdę nie miały spójnego dźwięku, który by im towarzyszył. W rzeczywistości, w pierwszych dniach Spider-Mana, jego strzelanki internetowe nie robiły hałasu w wszystko . Jednak w miesiącach poprzedzających jego odejście, Steve Ditko zaczął używać nowych efektów dźwiękowych, a jednym z nich był „twhip” do dźwięku strzelanek Spider-Mana. Wydawało się, że to nie jest dedykowana rzecz, ale był tam.
Kiedy John Romita przejął rolę artysty książki z „#39”, szybko przyniósł ze sobą „twhip” i od tego czasu nazwa pozostała. „Thwip” był właściwie znakiem towarowym Marvel Comics, więc nikt inny nie może używać „Thwip” jako nazwy produktu. Kiedy pojawiły się filmy „Spider-Man”, zrobili co w ich mocy, aby odtworzyć dźwięk.
dwaSTEK! BAM! POW!
Jak wspomniano na początku listy, superbohaterom towarzyszyły efekty dźwiękowe przez dziesięciolecia, zanim Batman dostał własny serial telewizyjny w 1966 roku. Warto jednak zauważyć, że efekty dźwiękowe uderzania naprawdę nie były wykorzystany w komiksach „Batman” z połowy lat 60. jako bezpośrednia inspiracja dla serialu „Batman”. Nie zniechęciło to jednak producentów do przyjęcia praktyki towarzyszenia ciosowi z wycięciem gigantycznego efektu dźwiękowego narysowanego „Biff”, „Bam” lub „Pow”. Była to ich próba dostosowania komiksowych efektów dźwiękowych do ekranu telewizora i okazała się bardzo popularna.
Było to jednak również bardzo zabawne i przez lata (cholera, to się nadal dzieje) komiksy zaczęły szyderczo kojarzyć się z efektami dźwiękowymi, takimi jak „Biff! Bam! Uu! w tym wprowadzenie najbardziej haniebnego nagłówka znanego człowiekowi, nagłówka, który znienawidziliby czytelnicy komiksów z wielu pokoleń, nagłówek pozornie używany za każdym razem, gdy reporter chciał napisać artykuł o nowym wydarzeniu w komiksie, „Biff! Bam! Uu! Komiksy nie są już tylko dla dzieci! Irytujące, ale naprawdę kultowe.
1szloch
W przeciwieństwie do „thwip”, Wolverine używał „Snikt” do dźwięku, jaki wydają jego pazury, gdy wychodzą z jego ciała niemal natychmiast po debiucie Wolverine'a, a efekt dźwiękowy pojawił się w jego drugim pełnym występie, który akurat miał miejsce w „Giant”. -Rozmiar X-Men' #1, kiedy dołączył do zupełnie nowego, zupełnie innego X-Men. W przeciwieństwie do „thwip” Spider-Mana, „Snikt” Wolverine'a nie był konsekwentny, ponieważ kiedy stracił swój pokryty adamantium szkielet na początku lat 90. i dowiedział się, że ma prawdziwe kościane pazury, pazury teraz wydają dźwięk „Schlikk”, gdy wyszły z jego ciała. W końcu odzyskał adamantium i „Snikt” został tutaj, by zostać.
Co ciekawe, chociaż „Snikt” nie jest jedynym komiksowym efektem dźwiękowym, który jest znakiem towarowym firmy zajmującej się komiksami (tak jak „thwip”), „Snikt” ma wyraźny przywilej posiadania komiksu nazwanego jego imieniem. jako „Wolverine: Snikt” był miniserialem wydanym przez Marvel w 2003 roku.
Jaki jest twój ulubiony efekt dźwiękowy komiksu? Daj nam znać w sekcji komentarzy!
