Fantazja jest podstawą popularnej fikcji od czasu J.R.R. Tolkien przełożył pióro na papier i stworzył świat hobbitów, elfów, orków i krasnoludów. Od Złotego Wieku fikcja komiksowa opierała się na fantazji, tworząc historie wykraczające poza gatunek superbohaterów. Od dziesięcioleci czarodzieje, wojownicy, barbarzyńcy, dziewice z mieczem i tym podobne zachwycają fanów komiksów w każdym wieku. Wiele firm wydobyło – i nadal bada – gatunek fantasy, szukając złota i ostatecznie tworząc legendy. Od klasyków takich jak „Conan”, który przeskakuje od prozy do komiksów, po oryginalne tytuły, takie jak „Sandman” i „Fables”, nie brakuje tytułów, które oferują czytelnikom rozwiązanie fantasy.
Są to komiksy, które wkroczyły na nowy teren w graficznej fantazji i przetrwały próbę czasu. Chodź teraz, Książę. Zobacz listę dziesięciu najlepszych komiksów fantasy wszechczasów w zasobach komiksowych!
10. Rycerze Demonów
Stworzony przez Paula Cornella i Diogenesa Nevesa (DC Comics, 2011)
Kiedy trust mózgów DC zrestartował swój wszechświat, mądrze dodali do postępowania ważny element fantazji. „Rycerze Demonów” osadzono mocno w przeszłości DC, w czasach smoków i rycerzy, magii i rycerskości. Książka połączyła udane elementy wypraw DC w fantasy z przeszłości z głównymi elementami historii Wonder Woman i połączyła je ze światowym mitem i legendą arturiańską, aby dać czytelnikom magiczne doświadczenie we wczesnych dniach Nowy 52 . Aby poprowadzić przygody głównych bohaterów DC: Etrigan the Demon, Vandal Savage, Madame Xanadu i Shining Knight, a także nowicjuszy The Horsewoman, Al Jabr i Amazon Exoristos, DC zwrócił się do pisarza Paula Cornella.
Cornell połączył elementy Tolkiena, z nutą George'a R.R. Martina i dużą ilością historii DC, aby stać się przewodnikiem po jednej z wyróżniających się wczesnych książek New 52. „Rycerze demonów” wzbudziły wśród czytelników wyjątkowe zainteresowanie. W szczególności amazonka była atrakcyjnym wyborem postaci, kobietą, która nie mogła samodzielnie chodzić, ale miała super moce i umiejętności podczas jazdy konnej. Unikalne oko Cornella do naginania tropów gatunkowych w celu dopasowania ich do parametrów wszechświata superbohaterów było innowacyjne i ekscytujące. Niestety, Camelot upadł, podobnie jak „Rycerze Demonów”, ponieważ przerażające różnice twórcze sprawiły, że Cornell opuścił książkę po 15 problemach, w których zastąpił go Robert Venditti. Książka przetrwała numer 23, zanim w końcu dostała przysłowiową siekierę. Gdyby DC był mądry, ponownie zajrzeliby do tego zestawu postaci i sprawdzili, czy nie ma małego ognia, jak w palenisku, którym jest „Rycerze Demonów”. W końcu słyszymy, że w dzisiejszych czasach fantazja jest dość duża.
pokazy anime, takie jak sztuka miecza online
9. Każdy
Stworzony przez Roberta E. Howarda (1929)
Nie powinno dziwić, że Robert E. Howard znajduje się na tej liście. Gatunek miecza i czarów wiele zawdzięcza kilku wybranym pisarzom - Tolkienowi, Ursuli Le Guin i George'owi R.R., Martinowi, żeby wymienić tylko kilku. Robert E. Howard był mistrzem weird fiction, dziwnych opowieści o wielkich bohaterach, które wykraczają poza rzeczywistość. Jego bohaterowie mieli własne poczucie honoru, niezłomną wolę i osobisty kodeks etyczny, który służył im jako przewodnik po dzikiej krainie. Każdy był jedną z pierwszych barbarzyńskich postaci Howarda, poprzedzającą Conana (w rzeczywistości pierwsza opowieść o Conanie była przepisaną historią Kulla). Kull był przewodnikiem Howarda w czasach, zanim oceany piły Atlantydę, potężną rękę z mieczem i duchowego zabójcę we wczesnych dniach świata. Kull był niewolnikiem, piratem, gladiatorem i ostatecznie potężnym żołnierzem, zanim w końcu został królem.
Kiedy Marvel odniósł wielki sukces publikując komiksy Conana, firma zwróciła się do innego dzieła Howarda, Kull, aby zapewnić fanom jeszcze bardziej kiepskie barbarzyństwo. Przywieziony do Marvela w numerze 10 „Creatures on the Loose” z 1971 roku przez badacza Howarda Roya Thomasa i niezrównanego artystę fantasy Berniego Wrightsona, Kull znalazł dom w Marvelu w latach 70. i 80., stając się stale obecną częścią planów wydawniczych firmy. Kull często pojawiał się jako kopia zapasowa w czarno-białych magazynach Conana, czterech tomach jego własnej solowej serii oraz w krótkotrwałym czarno-białym magazynie o nazwie Kull and the Barbarians, który zawierał trochę szalenie pierwotnej sztuki i czysto Howardowskie opowiadanie. W szczególnym momencie szaleństwa epoki brązu, Kull pojawił się nawet w 1981 roku w „Marvel Team-Up” #112 i tak jakby spotkał Spider-Mana. W starożytnej scenerii, w której ludzie wciąż suszyli się przed wypełzaniem ze szlamu stworzenia, opowieści Kulla miały bardzo wysoki poziom zadowolenia. Lovecraft czuje starożytne potwory i niepoznawalne zło. Choć fizycznie wyglądał bardzo podobnie do Conana, Kull był swoim własnym człowiekiem; tym, który musiał oswoić świat, który nie był gotowy na ludzkość czy cywilizację. Kull jest teraz publikowany przez Dark Horse Comics, które publikuje okresowe miniseriale z udziałem poszukiwacza przygód. Może i jest mniej znany niż Conan, ale Kull nie jest drugim bananem. Jest klasycznym barbarzyńcą, który niesie ze sobą tę samą akcję i tonalność, które uczyniły ten gatunek tak popularnym.
8. Lochy i smoki
Stworzony przez Gary'ego Gygaxa (TSR, 1974)
Ach D&D, sama nazwa przywołuje niezliczone godziny spędzone z dobrymi przyjaciółmi, kostkami i fast foodami. Lochy i Smoki od dziesięcioleci przenosi odważnych graczy do innych światów nieograniczonej wyobraźni. Ale doświadczenie D&D nie ograniczało się wyłącznie do blatów. W 1988 roku DC Comics zaczęło publikować komiksy „Dungeons and Dragons”, pozwalając fanom zobaczyć światy swojej wyobraźni wyrenderowane na stronie komiksu. DC opublikowało wiele tytułów osadzonych w niezliczonych światach D&D, w tym „Advanced Dungeons and Dragons”, „Dragonlance”, „Forgotten Realms” i „Spelljammer”, z których ostatni to w zasadzie D&D w kosmosie i wszelkiego rodzaju niesamowite . Te książki były czymś więcej niż przeciętnym powiązaniem z produktem, ponieważ wiele naprawdę wielkich talentów komiksowych przyczyniło się do powstania tych tytułów. „AD&D” miał regularne grafiki autorstwa wielkiego Jana Duursema z uzupełnieniami przez Toma Mandrake'a. Dan Mishkin i Ron Randall przynieśli fanom komiksów kontynuację popularnej powieści „Dragonlance”, a wielki Rags Morales naprawdę przybył do DC, pracując z pisarzem Jeffem Grubbem nad „Forgotten Realms”. Książki trwały cztery lata, co w tamtym czasie było sporym okresem dla licencjonowanej książki, ale najbardziej imponującym aspektem tych książek było to, jak bardzo są wierne grze. Dzięki statystykom i arkuszom postaci na odwrocie każdego wydania, postacie, stworzenia i koncepcje mogą być używane przez płatników D&D. Same historie były bardzo zabawnymi opowieściami przygodowymi, które miały wrażenie, że stoją na własnych zasługach. Nie było wątpliwości, że te książki były czystym D&D, więc zrób trochę inicjatywy i udaj się do kosza na ostatnie wydania, aby przeżyć niesamowitą przygodę z nieoczekiwanego miejsca. Tradycja D&D jest kontynuowana do dziś w komiksach wydawanych przez IDW Publishing, godnych następców przeoczonej linii książek DC.
7. Wódz
łatwy przepis na piwo pełnoziarniste
Stworzony przez Mike'a Grella (DC Comics, 1975)
W połowie lat 70. DC próbowało sfinansować sukces Conana Marvela, wprowadzając własną linię bohaterów fantasy. Większość nie trwała zbyt długo, ale wprowadzono mnóstwo fajnych, oryginalnych postaci i koncepcji. Claw, Tor, Starfire, Beowulf i Stalker zostali przedstawieni – i równie szybko zniknęli. Wśród tej zróżnicowanej grupy nieudanych postaci pojawił się Warlord i tym razem DC miał w swoich rękach prawdziwy hit fantasy. 'Dygnitarz wojskowy' to opowieść o Travisie Morganze, weteranie z Wietnamu, który gubi się w pierwotnym świecie Skartaris, świecie bardzo przypominającym zaginiony świat Pellucidara Edgara Rice'a Burroughsa. Książka uderzyła we wszystkie znane wątki fantasy, gdy Morgan zyskał wiernych sojuszników, zrobił zaciekłych wrogów i spędzał czas ze skąpo odzianymi księżniczkami, gdy walczył o ocalenie swojego nowego domu, cały czas próbując znaleźć sposób na powrót na ojczystą Ziemię. Oszałamiająca grafika Mike'a Grella i portret Morgana sprawiły, że książka odnosiła sukcesy przez lata; Grell przedstawiał piękne kobiety z takim samym dbałością o szczegóły, jak śliniące się bestie z książki, a Morgan podbił je obie. „Warlord” był powrotem do starych, papkowatych fantazji, ale koncepcje i postacie przetrwały, a fani mogą być pewni, że Warlord powinien kiedyś znów walczyć – może w New 52.
6. Czerwona Sonja
kamienne kalorie ipa
Stworzony przez Roberta E. Howarda (imię), Roya Thomasa i Barry'ego Windsor-Smitha (Marvel Comics, 1973)
W „Conan” Marvel wyobraził sobie najbardziej kultową postać w literaturze fantasy i stworzył archetypowego barbarzyńcę. Z Czerwona Sonja, Dom Idei zrobił to ponownie, po prostu zmienili płeć. Pisarz Roy Thomas wziął imię Red Sonja od dzieła Howarda, Red Sonya z Rogantino, i nadał je swojemu ognistowłosemu piekiełkowi, Red Sonja z Hyrkanii. W ten sposób Thomas stworzył najtrwalszą kobiecą postać fantasy w historii komiksów. Od bikini z kolczugą po szkarłatne warkocze, Red Sonja przecięła sobie drogę do popularności w połowie lat 70., pojawiając się jako regularny dodatek do czarno-białego magazynu Conana, a także często pojawiając się jako gość w tytułach Kulla. zanim w końcu zdobyła swoją własną książkę solową. Pochodzenie Sonji było dojrzałe i dorosłe, a jej tragiczna przeszłość ukształtowała kobietę tak samo zabójczą i zdolną jak Conan i Kull. Sonja była żywą bronią, podatną na jeszcze większą przemoc niż niektórzy inni wojownicy, których stworzył Howard. Sonję można obecnie znaleźć kopiącą tyłek w książkach wydawanych przez Dynamite Entertainment, w których nowe pokolenie czytelników może doświadczyć najbardziej zabójczej kobiety fantasy.
5. Tellos
Stworzony przez Todda Dezago i Mike'a Wieringo (Image Comics, 1999)
Stworzony przez pisarza Todda Dezago z bajeczną grafiką nieżyjącego już Mike'a Wieringo, „Tellos” był powiewem świeżego powietrza na scenie komiksowej, kiedy miał swoją premierę w 1999 roku. Wychodząc z natłoku lat 90., firmy zaczęły skupiać się na wysokich koncepcjach w innych gatunkach, aby przełamać monotonię przewidywalnych, surowych dramatów o superbohaterach. „Tellos” to niesamowita seria fantasy, która łączyła głęboką, złożoną, ale zabawną historię z kapryśną grafiką, która nadała doskonały ton lekkiemu, ale perfekcyjnie wykonanemu tytułowi fantasy. W serialu pojawiło się wiele antropomorficznych postaci zwierzęcych, takich jak pół-człowiek, pół-tygrys o imieniu Koj i złodziej lis o imieniu Rikk, którzy połączyli siły z Jakem, ludzkim chłopcem, który posiadał potężnego dżina, oraz piratką o imieniu Serra. Grupa często wpadała w konflikt ze złymi żabimi wojownikami ninja i złym czarodziejem o imieniu Malesur. Książka nigdy nie przestała zachwycać swoim najlepszym krótkim, dziesięcioma wydaniami. Poczucie fabuły w połączeniu z nieskazitelną radością sprawiają, że książka jest jednym z najwspanialszych przykładów komiksowej fantazji wysokiej. Książka była jednym z najważniejszych momentów w gwiezdnej karierze Wieringo i pozostaje stosownym hołdem złożonym wielce zaginionemu artyście. Dezago połączył swoje poczucie zabawy z poważną grą fantasy, aby stworzyć coś naprawdę wyjątkowego.
4. Bajki
Stworzony przez Billa Willinghama (DC Comics/Vertigo, 2002)
Jedna z najdłużej dostępnych serii na półkach, Bajki jest podstawą zawrotów głowy od ponad dekady. Przed „Once Upon a Time”, „Grimm” i „Alicją w krainie czarów” Tima Burtona pojawiły się „Fables” – połączenie klasycznych postaci z baśni i fantasy we współczesnej scenerii. Tak, tę książkę można zaklasyfikować jako fantastykę, ale można ją również postrzegać jako horror, fantastykę miejską, mroczną fantastykę, science fiction, szpiegostwo, romanse i prawie wszystko, co może sobie wyobrazić legiony czytelników „Bajek”. „Bajki” to fantazja, która odważyła się poślubić Wielkiego Złego Wilka i Królewnę Śnieżkę; to fantazja sprawiła, że Prince Charming stał się rozpustnym śmieciem; i to jest fantazja, która odważyła się zrobić z Kopciuszka super szpiega w stylu Bonda. Nie ma bajki, w której „Bajki” by się nie zmieniły, ale książka nie jest chwytem na jedną nutę. Wojna, która rozdarła świat Baśni, jest tak rozległa i wspaniała, jak każda historia w literaturze fantasy. Ponad dziesięć lat później „Fables” i jego druga trwająca seria spinoff „Fairest” nadal zaskakują, ponieważ znane archetypy nabierają charakteru „Fables”, tworząc doświadczenie czytania jak żadne inne. Wiele książek, programów telewizyjnych i filmów przedstawia współczesną bajkę w kulturze popularnej, ale nigdy nie zapominaj, że Willingham i artyści Mark Buckingham, Lan Medina, Steve Leialoha, Craig Hamilton i inni zrobili to pierwsi.
3. Poszukiwanie elfów
Stworzony przez Wendy i Richarda Pini (Warp Graphics, 1978)
d&d dziewięć piekieł
Siedząc twardo w dziale „Jak w Tartarze to nie zostało przerobione na film”, nasza lista dochodzi do „Elfquest”. „Elfquest” Wendy i Richarda Piniego był jednym z najwcześniejszych komiksów, które odniosły sukces, publikując je samemu, ponieważ twórcy postanowili stworzyć jeden z najpiękniej wykonanych, dobrze przemyślanych komiksowych eposów fantasy wszechczasów. Historia ma szeroki zakres, łącząc wiele epok i wydarzeń w świecie Two Moons. Podczas gdy Elfquest był nieustannym problemem, był to najbardziej odważny epos fantasy, jaki opublikowano w tamtym czasie, z powiązanymi, ale fantastycznymi postaciami prowadzącymi czytelników przez złożony świat. Sztuka i proza Pinis są wysublimowane i piękne, co pokazuje, że komiks może być miejscem, w którym fantazję można przenieść na wyższy poziom artyzmu. „Elfquest” niedawno przeniósł się do Dark Horse, gdzie ponad 30-letnia saga w końcu osiągnie swój punkt kulminacyjny.
2. Konanie
Stworzony przez Roberta E. Howarda (1932), opublikowany po raz pierwszy w komiksach przez Marvel Comics w 1970 roku
co się stało z Ronniem we flashu
Dziadek ich wszystkich. Bez Conan nie byłoby współczesnej fantazji. Howard wydobył fantazję z magicznych krain zamieszkanych przez stwory fey i dodał solidną dawkę zimnego pragmatyzmu. Conan jest archetypowym antybohaterem, złożonym człowiekiem o wielkich apetytach i większym poczuciu honoru starego świata. Przed samobójstwem Robert E. Howard napisał w latach 1932-1936 17 opowiadań o Conanie o różnej długości. Każda historia była przygodą zmieniającą grę, która wzniosła miecz i czary na nowe wyżyny osiągnięć. Howard był mistrzem budowania świata z niezrównaną wyobraźnią. Żaden pisarz w jego wieku nie stworzył współczesnych opowieści o pierwotnym świecie, w którym stare rzeczy czają się za każdym rogiem, lepiej niż Howard. Świat Howarda był zupełnie nieokiełznany i tylko Conan miał nadzieję, że pokona go, by zrobić miejsce dla wieku człowieka. Conan był wyłącznie tworem Howarda, istniejącym w świecie, który był po części Lovecraftem, a po części historią świata rzeczywistego, a wielki wojownik czuł się komfortowo w jakiejkolwiek roli, której wymagała od niego historia, niezależnie od tego, czy był to młody Conan uczący się dróg niebezpiecznego świata. Conan złodziej, bohater, żołnierz, a później król. Kiedy Marvel sprowadził Conana do komiksów w 1970 roku, postać ponownie zmieniła krajobraz wydawniczy, ponieważ nagle inni wydawcy komiksów zobaczyli fantasy jako rentowny obszar rentowności. Marvel wydał Conana w latach 90., a przygodami barbarzyńcy zwykle kierował Roy Thomas, człowiek, który przede wszystkim przekonał Stana Lee do licencjonowania postaci. Przez pewien czas Conan był prawdopodobnie tak popularny jak Spider-Man i został wykorzystany do uruchomienia linii czarno-białych tytułów dla dorosłych dla wydawcy, w których znaleźli się jedni z najlepszych artystów w grafice. Artystycznie i twórczo Conan z każdym wydaniem otwierał nowe drogi. Komiksy utrzymały postać w centrum uwagi, a wkrótce pojawiły się powieści i filmy. Dark Horse ma teraz zaszczyt opublikować największe dzieło Howarda i postać, która pojawiła się w jego trzecim filmie fabularnym z 2011 roku.
1. Piaskun
Stworzony przez Neila Gaimana, Sama Kietha i Mike'a Dringenberga (DC Comics/Vertigo, 1989)
„The Sandman” można zaliczyć do fantasy, ponieważ, podobnie jak sny, „Sandman” może swobodnie istnieć w dowolnym gatunku. Mistrzowska opowieść Neila Gaimana o żywym ucieleśnieniu snów stworzyła ruch dojrzałej mrocznej fantazji, która wciąż napędza dzisiejsze komiksy bez superbohaterów. Żadne dwa wydania „Sandmana” nie są takie same; niektóre bardzo klasyczne fantazje, niektóre współczesne metafizyczne fantazje miejskie, inne dramaty historyczne, a nawet odstające, których nie da się opisać. „Sandman” postawił poprzeczkę dla dojrzałego opowiadania historii w fantastycznych sceneriach. Jeden numer może być traktatem o zapomnianym superbohaterze osadzonym mocno w uniwersum DC, następny, samodzielna epicka fantazja, a następna historia, mrożąca krew w żyłach opowieść o horrorze. Bicie serca „Sandmana” było mocno w gatunku horroru, ale jego system nerwowy był fantazją, z wieloma narracjami opartymi na zadaniach, które były niepodobne do niczego, czego doświadczano w literaturze, komiksie lub innych. „Sandman” zapoczątkował linię komiksów Vertigo dla DC i wprowadził Gaimana w rzadką atmosferę legendy komiksów. Wyłoniło to nowy grunt, ale genezy tej historii można było doszukiwać się w fantastyce i folklorze, co czyniło Sandmana największym i najodważniejszym komiksem fantasy wszech czasów.
Zgadzasz się lub nie zgadzasz z naszą listą? Dźwięk na forach z ulubionymi.
