Szlam to od dawna gatunek stworzeń w Lochy i smoki . Galaretowata kostka jest prawdopodobnie najbardziej niesławnym szlamem w grze, obok samego demonicznego władcy szlamów, Juiblex. W ostatnich latach do gry trafiło wiele nowych śluzowatych ikry, niezależnie od tego, czy zostały uwarzone w domu, czy też zostały stworzone oficjalnie. Jednym z takich wycieków jest przerażający oplex.
Obleksy zostały wprowadzone w Księga wrogów Mordenkainena , suplement do V Edycji D&D . Stworzone przez illithidów (łupy umysłów), obleksy są całkowicie przerażającymi stworzeniami. Chociaż obleks jest prawie nie do odróżnienia od jakiegokolwiek innego szlamu, dorośli i starsi obleksy mogą być naprawdę przerażające, wyglądając jako bulgoczące masy śluzu wypełnione pustymi, pozbawionymi wyrazu twarzami. Oblexy są wykorzystywane przez łupieżców umysłu do wykradania informacji inteligentnym celom, takim jak czarodzieje lub wysoko postawione postacie polityczne. W rzeczywistości nie jedzą ludzi (choć nic ich przed tym nie powstrzymuje). Raczej zjadają ich umysły.
Oblexy pochłaniają jednostki i atakują ich umysły, kradnąc ich myśli i wspomnienia. Gdy oplex zaatakuje w ten sposób czyjś umysł, może następnie podszywać się pod tę osobę, wytłaczając kawałek samego siebie, tworząc identyczną kopię tej osoby. Te symulakrum mogą podróżować 120 stóp od samego obleksu, połączone z mułem za pomocą oślizgłej liny i słabo pachną siarką, prawdopodobnie ze sposobu wytwarzania tych stworzeń. Aby nie popaść w obłęd, obleksy muszą od czasu do czasu pozbywać się schwytanych osobowości; proces ten tworzy nowe obleksy.
Chociaż odradzanie się obleksów jest łatwe, dorośli i starsi obleksowie mogą pochwalić się większym wyzwaniem, ponieważ mają pewne wrodzone rzucanie zaklęć i niebezpieczną zdolność „jedzenia wspomnień”. Ta cecha może zadać spore obrażenia i może wyczerpać pamięć celu. Jeśli cel jest wyczerpany z pamięci, musi rzucić k4 i odjąć wyrzuconą liczbę od każdego rzutu ataku lub testu zdolności, aż efekt zostanie usunięty. Jeśli cel jest wielokrotnie wysysany z pamięci, k4 przeskakuje na k6, potem na k8 i tak dalej, aż osiągnie k20. W tym momencie cel traci przytomność. Jeśli oplex z powodzeniem pożera wspomnienia celu, zyskuje również jego język i biegłość w umiejętnościach.
Jak wiele D&D stwory, oplexy mogą być dość sytuacyjne, nie sprawdzając się w każdym scenariuszu w kampanii lub jednym ujęciu. Dla każdego Mistrza Podziemi zainteresowanych włączeniem oplexu do swoich gier, rozważ szersze implikacje takiego postępowania. Jeśli w kampanii głównymi złoczyńcami są łupieżcy umysłu, to samo w sobie stanowi idealną konfigurację do wprowadzenia graczy w ohydny oblex. Lub, jeśli DM są zainteresowani oddzieleniem tych szlamów od danej wiedzy, być może szalony naukowiec stworzył je przypadkiem i drużyna musi zniszczyć podłe stworzenia. Cokolwiek by się nie stało, każde spotkanie z tymi szlamami z pewnością doprowadzi do szalonych rezultatów.
