Przez pierwsze półrocze Tytani Sezon 4, Superboy miał do czynienia z więcej niż sprawiedliwym udziałem niepowodzeń. Kryzys w kosmosie opóźnił jego pierwsze spotkanie z Supermanem, a jego pierwsze spotkanie z Lexem Luthorem zakończyło się śmiercią Lexa i uwięzieniem Connera. Po tym, jak inni Tytani pomogli oczyścić jego imię, odniósł poważną ranę opartą na magii, która przekształciła się w demonicznego węża i dała Mother Mayhem możliwość kontrolowania go przez pewien czas. Po raz kolejny jego koledzy z drużyny byli w stanie przyjść mu na ratunek, ale seria urazów odcisnęła swoje piętno, jak na każdym. Niestety, Tytani Wydaje się, że pisarze popadli w stare nawyki w przedstawianiu reakcji Superboya na te tragedie. Podobnie jak Dick, Hank, Rachel, Jason, a nawet Bruce Wayne przed nim, Conner radzi sobie ze swoją traumą obejmując swoją ciemną stronę .
Odpychanie bliskich i rozwijanie twardej zewnętrznej skorupy jest z pewnością dość powszechnym sposobem radzenia sobie z trudnymi doświadczeniami i emocjami. Jak mówi przysłowie: „zranieni ludzie ranią ludzi”. Jednak powszechny czy nie, nie jest to jedyny sposób, w jaki ludzie radzą sobie z traumą. Ludzkie doświadczenie jest wieloaspektowe i zróżnicowane. W związku z tym nie ma uniwersalnej odpowiedzi na trudności, chyba że wydaje się, że jesteś postacią Tytani . W takim przypadku tragedia niemal równomiernie zmieni cię w najokrutniejszego, najbardziej brutalnego siebie.
Tytani Zbyt często odwiedza Studnię Ciemnej Strony
Od „Fuck Batman” Dicka w odcinku pilotażowym po piętę „Mr. Luthor” Connera w sezonie 4, Tytani ' pisarki mają wyraźną fascynację ciemnymi stronami swoich bohaterów, co ma jakiś sens. Superbohaterowie mają tendencję do trzymania się wysokich standardów moralnych. Widząc, jak kwestionują lub nawet odbiegają od tych standardów, często tworzą przekonujące ścieżki narracyjne. Ale z Tytani , pisarze wielokrotnie już badali te ścieżki z niewielkimi różnicami. W tym momencie flirt Tytana z zachowaniem antybohaterskim jest nudny, przewidywalny i leniwy.
Pomijając problematyczną naturę sugerowania, że bycie częścią Luthora czyni Connera tykającą bombą zegarową zła, zmuszając go do tej samej męczącej historii, jak wielu jego kolegów z drużyny, pozbawia jego emocjonalną podróż jakiegokolwiek współczucia lub niuansów. Conner jest klonem Supermana. Poza Kryptonite nigdy nie musiał martwić się o własne bezpieczeństwo. Uczenie się tego jest również wrażliwy na magię , a następnie doświadczenie tej luki z pierwszej ręki, byłoby dużo. Czy dołączył do Tytanów z odwagi i chęci pomocy ludziom, czy zrobił to dlatego, że było to łatwe i że jest niezniszczalny? Co stanie się z resztą drużyny, gdy supersilny, niewrażliwy facet nie będzie już mógł ich chronić?
Te pytania mogą leżeć u podstaw obecnej zmiany osobowości Connera, ale są zakopane pod tak wieloma warstwami samoświadomości, że nie mają możliwości oddychania. Chociaż trzymanie ludzi na dystans i próba przechytrzenia problemów może pozwolić mu na odrobinę kontroli, pozostawia zbyt wiele nieodkrytych. Nie oznacza to, że powinien być w stanie natychmiast przetworzyć swoją traumę w zdrowy sposób i bez pomocy z zewnątrz. Raczej jego odpowiedź powinna być specyficzna dla niego, a nie kopia wszystkich innych. Może panikuje na myśl o ponownym zmierzeniu się z magią. Może staje się nadopiekuńczy w stosunku do innych Tytanów. Może ma obsesję na punkcie lepszego zrozumienia magii i sposobów jej przeciwdziałania. Chodzi o to, że istnieje mnóstwo lepszych, ciekawszych sposobów na jego reakcję niż telegraficzny obrót piętą.
najlepszy lekki abv . Milwaukee
Terapia byłaby korzystna dla obu Tytani „Bohaterowie i historie
Cykl traumatycznych wydarzeń, eksploracji ciemnej strony i ostatecznego odkupienia, który powtarzał się przez cztery sezony, mówi o dziurze w Tytani „podejście do opowiadania historii. Od początku, Tytani przedstawił jako bardziej ugruntowaną adaptację komiksu. Postacie są głęboko wadliwe, a rozdzielczości rzadko są schludne. Bohaterowie bez mocy, tacy jak Hank, muszą radzić sobie z fizycznym obciążeniem, jakie walka z przestępczością wywiera na ich ciałach, a każdy, niezależnie od poziomu mocy, nosi wyraźne emocjonalne blizny po często wstrząsających przygodach. Jednak pomimo tej próby realizmu, żaden z Tytanów, z wyjątkiem Jasona, nigdy nie leczy emocjonalnej traumy za pomocą terapii.
Biorąc pod uwagę częstotliwość, z jaką Tytani są świadkami niewypowiedzianych okropności i stają w obliczu katastrofalnych obrażeń i śmierci, byłoby więcej niż rozsądne, aby Dick uczynił udział w terapii konwersacyjnej warunkiem członkostwa w zespole. Rzeczywiście, gdyby to zrobił, pomogłoby to jeszcze bardziej ugruntować serię i dałoby scenarzystom większy zestaw narzędzi do rozwijania zarówno poszczególnych postaci, jak i zespołu jako całości. Życie z traumą emocjonalną może mieć tragiczne konsekwencje. Nauczenie się, jak leczyć i łagodzić te konsekwencje, może być nieskończenie bardziej przekonującym sposobem na rozwój niż obserwowanie, jak Tytani popełniają w kółko te same błędy. Dodatkowo umożliwiłoby to Tytani aby zapewnić pozytywny przykład opieki psychiatrycznej, która jest zbyt rzadka w powieściach o superbohaterach.
Wzloty i upadki krótkiego życia Connera byłyby nie lada wyzwaniem dla każdego. Wyjście z tych doświadczeń bez szwanku byłoby nierealne. Jednak światła dziennego jest wystarczająco dużo między „bez szwanku” a „Full Luthor” dla Tytani pisarzy, aby spróbowali czegoś nowego. W prawdziwym świecie trauma wpływa na różnych ludzi na różne sposoby. Najwyższy czas, aby to samo okazało się prawdą Tytani .
