Na długo przed tym, jak pracowaliśmy razem, szanowałem instynkt Kevina Melrose'a w wyborze twórców do oglądania. Więc kiedy doradził publiczność Robot 6 do przeczytania Zwycięzca Święci „komiks internetowy” Polarny , byłem zaintrygowany. To zainteresowanie wzrosło dopiero, gdy Jim Gibbons (jeden z najlepszych redaktorów zajmujących się komiksami) powiedział mi, że Dark Horse kolekcjonuje Polarny' s pierwszy sezon w Polar: przyszedł z zimna ( które ROBOT 6 zaprezentował pod koniec września ); Wiedziałem, że chcę przeprowadzić wywiad z artystą mieszkającym w Bilbao w Hiszpanii.
Oprócz omówienia 160-stronicowego Polarny twarda okładka, ukaże się 11 grudnia, wspomnieliśmy też o nadchodzącym Wściekły , miniserialu Dark Horse z jego Myszy templariuszy współpracownik Bryan J.L. Glass , ustawiony na 29 stycznia. (Dla dodatkowych Wściekły informacje, przeczytaj wrześniowy wywiad Alberta Chinga z Glassem.)
Tim O'Shea: Jesteś bardzo jasny w Twoja strona internetowa pod względem wpływów, które informują Polar: przyszedł z zimna . „Opowieść wykorzystuje minimalistyczny i bezpośredni styl inspirowany filmami takimi jak Samuraj (Jean-Pierre Melville, 1967), Tokijski Włóczęga (Seijun Suzuki, 1965) lub Pusty punkt (John Boorman, 1967) i powieści, takich jak Zabójca we mnie (Jim Thompson, 1952) lub Sankcja Eigera (Trevanian, 1979). Polarny to także hołd dla artystów takich jak Jim Steranko, Jose Muñoz, Alberto Breccia, Alex Toth i Frank Miller”. Bardzo chciałbym omówić każdy element tych zdań, ale skupię się tylko na dwóch elementach. Jak po raz pierwszy dowiedziałeś się o filmach takich jak Samuraj ? Kiedy przeczytałeś swój pierwszy artykuł o Steranko i co to było? ?
Wiktor Santos : Pierwszą książką Steranko, którą przeczytałem, była Outland dostosowanie. Studiowałem sztuki piękne i nie miałem zbyt wiele do czynienia z amerykańskimi komiksami. W dzieciństwie przeczytałem wiele książek o superbohaterach, ale eksplozja mangi z lat 80. i 90. złapała mnie dopiero, gdy byłem nastolatkiem. Właściwie to podczas moich lat uniwersyteckich odkryłem wielkich amerykańskich artystów, takich jak Eisner, Ditko, Crumb, Toth, Caniff i dziesiątki innych (dzięki znajomym, których tam poznałem, nigdy profesorom). Odkryłem stare hiszpańskie wydanie Outland na targu ulicznym. Wow, te rzeczy mnie powaliły! Duże panele kontrastujące z małymi, a także to ciężkie czarne oświetlenie... To wydanie było dużym, europejskim rozmiarem albumu, więc dwustronicowe rozkładówki są gigantyczne. Zacząłem badania. To były dla mnie bardzo intensywne lata; Jednocześnie chłonąłem całą amerykańską historię komiksu.
O Jean-Pierre'u Melville's Samuraj , stało się to w tych samych latach. Spotkałem faceta w klasie kina (dziś jest jednym z moich najlepszych przyjaciół) i obaj byliśmy wielkimi fanami Johna Woo. Zajęcia spędzaliśmy na powtarzaniu tego samego dialogu z Zabójca lub Ugotowane na twardo . Rozmawiał ze mną o tym filmie i o tym, jak był inspiracją dla lat 1989 Zabójca . Kolejny szok: to była ta sama historia, ten sam główny bohater… ale podejście było zupełnie odwrotne: chłodne, zdystansowane i stoickie.
W opowiadaniu komiksowym łatwiej jest grać w stylu Johna Woo, więcej kreskówek, emocje są wysokie. W Templariusze myszy działa naprawdę dobrze, ponieważ poruszamy się po epickim terytorium. Ale naprawdę trudno jest zaangażować czytelnika/obserwatora, używając stylu Melville'a.
Jak Polarny zostać zebranym przez Dark Horse?
Odkąd zacząłem tę historię, miałem nadzieję ją zebrać. Kiedy skończyłem pierwszy sezon, dodałem kilka stron i poprawiłem kilka błędów lub niezadowalających części i zrobiłem PDF ze wszystkimi rzeczami i krótkim wyjaśnieniem celu. Napisałem listę odpowiednich wydawców, miejsc z tytułami autorów oraz kontaktów z Hiszpanii, Francji i USA. Dark Horse był pierwszy na mojej liście, ale mój jedyny kontakt był z Jimem (Gibbons), moim redaktorem, ponieważ Mroczne prezenty dla koni historia, którą zrobiłem z Mike'iem Oemingiem ( Poświęcenie ). Wysłałem mu to z myślą: OK, najpierw skontaktuj się z ulubionymi fajnymi wydawcami”. Ale jak zwykła formalność. Naprawdę miałem szczęście.
Jeśli chodzi o rozwój fabuły, zanim jeszcze narysowałeś pierwszą stronę, czy wiedziałeś już, że czerwony będzie najbardziej dominującym kolorem w historii?
Początkowo tak. Użyłem czerwonego markera na etapie szkicu. Tuszem to inaczej niż inne prace, to jak układanka. Nie myślę o postaciach czy konkretnych rysunkach, ale o dużych obszarach czerni, bieli i czerwieni. W komiksach myślę Jak wzrok czytelnika porusza się po stronie? ale w Polarny , każda strona jest jak jeden rzut oka dla czytelnika.
To była moja pierwsza myśl, ale kiedy skanuję i używam komputera w poszukiwaniu tych czerwonych obszarów, czasami wprowadzam zmiany. Staram się uzyskać jakąś równowagę.
Oryginalny komiks internetowy nie zawierał słów, ale do kolekcji Dark Horse dodano dialogi. Czy była to zmiana, której w ogóle nie chciałeś zrobić?
guayabera miasto cygar
Przed zatwierdzeniem przez DH Jim był ze mną szczery w kwestii komercyjnego niebezpieczeństwa milczącej książki, ale jednocześnie miałem na myśli wersję z dialogami. W Hiszpanii opublikowałem wiele książek jako pełny autor (zarówno pisarz, jak i artysta); Pisałem nawet książki dla innych artystów. Byłem sfrustrowany, ponieważ moja kariera w USA była tylko artystką i uwielbiam pisać. Ale pisanie po angielsku było wyzwaniem.
W tym samym czasie strona jest gotowa i jest do szybkiego czytania - natychmiastowa konsumpcja. Ale myślę, że w książkach tempo musi być wolniejsze, a dialog jest sposobem na pobudzenie czytelnika. I oczywiście przydatne narzędzie do wzbogacania tła postaci.
Mówiąc o dialogu, bez zbytniego psucia historii, czy możesz wybrać ulubioną linię dialogową? Dla mnie jest to początek historii, kiedy Black Kaiser łapie jednego z ludzi wysłanych, by go zabić. Pojmany zabójca mówi: „Nic ci nie powiem”. A Black odpowiada jedynie: „Nie zapytam”. tuż przed zabiciem faceta.
Dziękuję Ci! Nigdy nie jestem usatysfakcjonowany, ale czytając własne rzeczy, próbując uzyskać obiektywną perspektywę, zawsze zapisuję kilka zdań. W tych momentach, gdy proza jest tak wyrafinowana, można powiedzieć wiele rzeczy kilkoma słowami. Też lubię ten moment, ponieważ wiele się dowiadujesz o życiu i związkach tych facetów, tych morderców. Nie oczekują, nie mają nadziei.
Jestem też zadowolony z dialogu z dziewczyną rusznikarza: Wiesz, na dworze jest zimno. Odpowiada: Wiem. Będzie gorzej. To bardzo romantyczna sytuacja! Ale ci ludzie nie mówią o uczuciach. Mówią o różnych sprawach. Mówi Zostań ze mną, ale umysł Czarnego Kaisera jest daleko, skupiony na nadchodzących zabójstwach. Uwielbiam język angielski, ponieważ ten surowy styl działa lepiej. W języku hiszpańskim używamy zbyt wielu długich słów.
Ostatnie pytanie dotyczące dialogu, w szczególności jedna postać ma unikalny styl liter, kiedy mówi. Jak doszło do takiego podejścia (które uwielbiam)?
Nie jestem pewien… Myślałem o niektórych z tych śmiałych eksperymentów z popularnych książek z lat 80., które uwielbiam, takich jak Pytanie autorstwa O'Neila i Cowana lub Cień i Śmiałek sagi narysowane przez Billa Sienkiewicza. Te szalone eksperymenty artystyczne. Jeśli rysując sceny, myślałem o skorzystaniu z cudownej opowieści z komiksu. Dlaczego nie miałbym podążać tą samą filozofią z literami? Pierwotnie rudowłosa panna Vian też miała inną czcionkę. Chciałem czegoś kursywnego, sugerującego jedwabisty głos, ale nie znalazłem odpowiedniego sposobu. To było zbyt zagmatwane.
Czy w edycji Dark Horse wprowadzono inne duże zmiany lub ulepszenia?
Dodałem kilka stron więcej, ponieważ niektóre dialogi potrzebowały więcej miejsca. I zrobiłem inną edycję. W sumie dodałem prawie 25 stron i bonusowe opowiadanie. Niektóre strony mają inną kolejność niż komiks internetowy. Miałem w głowie jasną wizję, że książki powinny być innym doświadczeniem. To jak adaptacja filmowa lub nowela. W sieci widzisz unikalną stronę, ale w książkach musisz pomyśleć o tym, jak kompozycja strony zmienia jej przeciwieństwo i umieszczać niespodzianki na stronach parzystych.
Podobało mi się korzystanie z technologii satelitarnej w niektórych momentach historii, co skłoniło ten element?
To zabawne, bo kiedy stworzyłem Polarny Chciałem nadać mu wygląd jak z lat 70. ... garnitury, bokobrody i ta kiepska dziewczyna go-go w minispódniczce i butach - ale jednocześnie nie chciałem odrzucić możliwości opowiadania historii, jakie daje nowoczesna technologia: komórki, satelita, przechowywanie w chmurze. I nowoczesne tematy, takie jak prywatyzacja agencji rządowych. Tak więc serial porusza się po anachronicznym wszechświecie. Cóż, tak naprawdę to nasz wszechświat, ale z wyczuciem mody lat 70-tych.
W dedykacji książki wspominasz o kilku osobach, ale jedna linijka mi się wyróżnia. — I do Marka Buckinghama, mojego pioniera. Czy możesz opowiedzieć o wpływie, jaki wywarł na ciebie Buckingham?
Marka poznałam 10 lat temu na hiszpańskim kongresie w Avilés. To zabawne, bo w tym roku poznaliśmy tam naszych przyszłych małżonków. Przeprowadził się do Hiszpanii kilka lat temu i wpadaliśmy na siebie na przeciw, zaprzyjaźniliśmy się. Bardzo mi pomógł, podróżowałem z Markiem i jego cudowną żoną na oszustwa takie jak Bristol – przedstawił mnie autorom i redaktorom. Żartujemy, że uważam się za jego padawankę.
Jest nie tylko miłym facetem i dobrą osobą, jest przykładem takiego profesjonalisty, jakim chcę zostać. Nigdy nie stracił swojej pasji do komiksów. Nadal jest czytelnikiem, fanem. Mam dość słuchania kwaśnych autorów narzekających na to, jak bardzo są zmęczeni, że uważają komiksy po prostu za biznes. Więc tutaj masz faceta, który dużo pracuje i nadal to kocha.
Miałem szczęście i dumę, że poznałem ludzi takich jak Mark, Mike Oeming i Brian Azzarello. Ludzi, którzy mi pomogli i prowadzili.
Porozmawiajmy o Wściekły , nadchodzący miniserial z Myszy templariuszy pisarz Bryan JL Glass. Zdarzyło mi się porozmawiać z nim kilka miesięcy temu na Baltimore Comic-Con -- pokazał mi kilka twoich stron. Zaniemówili, ale o tym za chwilę. Po pierwsze, nie rysujesz tradycyjnie opowieści o superbohaterach, co takiego w scenariuszu Glassa przekonało Cię do tego?
Cóż, szczerze, nikt wcześniej nie zaoferował mi tytułu superbohatera. Lata temu pojechałem na hiszpańskie consy, gdzie Marvel czy DC szukali talentów, ale zawsze miałem problemy z moim stylem. Jeden z redaktorów DC był ze mną bardzo szczery: jesteś bardzo utalentowany, ale w tej chwili nie mogłeś narysować wielkiego tytułu Batmana lub Supermana. Musimy znaleźć konkretny styl. Nie wiem, dlaczego czasami w tytułach o superbohaterach łatwiej jest znaleźć pracę, jeśli jesteś złym klonem gorącego artysty, niż jeśli masz odrobinę osobowości [w swojej pracy]. Ale czytelnicy są zadowoleni z [wyjątkowych artystów, takich jak] Mike Allred, David Aja czy David Lafuente. Cóż, jeśli wprowadzisz trochę urozmaicenia, pojawi się więcej fajnych komiksów!
Kocham superbohaterów. To jak zachodni gatunek kina. Możesz narysować i napisać tysiąc zachodnich powieści, które nigdy nie będą działać tak dobrze, jak w filmie. Możesz nakręcić tysiąc filmów o superbohaterach za miliardy dolarów: film nigdy nie będzie działał tak dobrze, jak komiks. Superbohaterowie urodzili się, by rysować.
Nie jestem wielkim fanem sag ani postaci, ale jestem oddany tym, którzy je pisali i rysowali. Mój dom jest pełen niekompletnych kolekcji, bo zależy mi tylko na tym, kto je zrobił. Daredevil nie istnieje dla mnie. Millera Śmiałek , Colana Śmiałek lub Brubakera Śmiałek istnieje dla mnie... Więc byłam z tego zadowolona Wściekły ponieważ Bryan zaoferował mi szansę narysowania Bryana i Victora Wściekły .
Wracając do stron, które widziałem: Masz jedną scenę, która wyskakuje z głównego bohatera lecącego nad radiowozami i pozwalasz, by niebieskie i czerwone światła z policyjnego radiowozu oprawiły postać? Co skłoniło cię do spróbowania tak dynamicznego podejścia do tej sceny – i czy walczyłeś z najlepszym sposobem, aby to osiągnąć?
Muszę powiedzieć, że scena nigdy by nie istniała bez sztuki Waltera Simonsona. W tym okresie uniwersyteckim, kiedy obserwowałem wszystkie opowiadania w amerykańskich komiksach, czytałem jego Thor . Jego kultowe wykorzystanie efektów świetlnych i dźwiękowych ... Wow, to było tak awangardowe i kultowe! Dlaczego to straciliśmy? Nie jestem starym czytelnikiem, który tęskni za starymi dobrymi czasami złotego wieku, byłem nastoletnim czytelnikiem mangi, który odkrył amerykańskie komiksy ze świeżymi oczami. W tej scenie mógłbym użyć aerografu Photoshopa i kilku efektów filmowych - ale to byłoby takie nudne! To jest rysunek, do cholery! Mogę użyć koła czystej czerwieni i pokazać, jak ten czysty kolor zadziała na ciele postaci! Znalezienie tych rozwiązań narracyjnych sprawia, że rysowanie superbohaterów jest tak zabawne.
