Tokijski ghul twórca Sui Ishida pracował nad mangą i jej sequelem, Tokio Ghul :re: , w ciągu siedmiu lat, zamieniając je w seria manga, którą trzeba przeczytać są dzisiaj. Jednak w tym okresie Ishida wszedł w nieoczekiwane kręgi artystyczne, przepracował się i doświadczył poważnych problemów zdrowotnych, szczegółowo w Tokio Ghul :re: posłowie . W tym późniejszym, istnieje wiele interesujących podobieństw między Tokijski ghul protagonista Ken Kaneki i Ishida, które dotykają odpowiedzialności artysty i surowości przemysłu manga.
Ishida miał spokojne dzieciństwo. Kiedy był młody, często się przemieszczał i był trochę samotny. W wieku dwudziestu kilku lat, po intensywnych studiach wyższych, postanowił pojechać do Tokio, aby spróbować mangi. Jego posłowie opisuje tę decyzję jako podjętą w wyniku kaprysu (spowodowanego kłótnią z rodzicami), ale z pewnością była to decyzja udana. Oczywiście część życia i osobowości Ishidy płynęła w jego protagonistę. Podobnie jak Kaneki, Ishida wiodła niezwykłe wczesne życie, które zmieni się drastycznie w przyszłości.
Chociaż Ishida był zachwycony, że może żyć swoim marzeniem jako mangaka, nie trwało to długo. Ze względu na terminy i presję serializacji tak popularnej mangi, Tokijski ghul zaczął czuć się jak obowiązek dla Ishidy, a on stracił radość w tym procesie. Niestety jest to dość powszechna historia w branży manga. Co jednak ciekawe w Ishidzie, jego przepracowanie było motywowane nie tylko ścisłymi terminami, ale także chęcią wczucia się w bohatera.
Przejście Kanekiego z jego niewinnej postaci do jego stanu po torturach, białych włosów jest jedną z najbardziej charakterystycznych zmian postaci w anime. Nie jest przesadą stwierdzenie, że pozbawiona emocji postać Kanekiego została po części zaczerpnięta z własnej filozofii twórczej Ishidy. Postać przedstawiała nihilistyczny światopogląd, który Ishida mógł posiadać w tamtym czasie. Rzeczywiście, interesujące jest myślenie, że potulny, niewinny Kaneki mógł być Ishidą, zanim jego problemy z nadmiernym wysiłkiem, a rozwój postaci Kanekiego odzwierciedlałby własne zmiany mangaki jako osoby.
Przemęczenie doprowadziło do poważnych problemów zdrowotnych. Najbardziej uderzającym z nich, jak wyjaśnia Ishida, była utrata zmysłu smaku, coś, czego doświadcza straumatyzowany Kaneki po tym, jak zamienił się w ghula. Ishida napisał w swoim posłowiu:
W moim ciele pojawiły się komplikacje. Na początku się bałem. Ale po tym, jak co kilka miesięcy widziałem różne objawy, pogodziłem się z faktem, że miałem taki rodzaj ciała. Najbardziej uderzające było dla mnie to, że straciłem poczucie smaku. Nieważne co bym jadła, wszystko smakowało tak samo. Mimo że objawy były inne, czułem się, jakbym zamienił się w ghula.
Ponieważ obawiał się, że może nie być w stanie ponownie rysować, Ishida unikał robienia przerw, co jest smutnym przypomnieniem, jak surowy może być przemysł mangi. Ishida skończył Tokio Ghul :re, i chociaż jego zakończenie było, co zrozumiałe, przyspieszone, pozostaje satysfakcjonującym zakończeniem. Ze swojego posłowia, napisanego zaraz po zakończeniu mangi, Ishida opisuje siebie jako wyzwolonego – znowu, podobnie jak jego Kanekiego w tym momencie mangi.
Zaangażowanie Ishidy w wejście w przestrzeń swojej postaci i podobieństwa, które dzielą, są jednymi z kilku głównych powodów Tokijski ghul okazał się tak skuteczny. Mimo to proces ten okazał się niebezpieczny dla zdrowia Ishidy, a praca do takiego punktu nigdy nie jest dobra. Czy w końcu wróci do Tokijski ghul w przyszłości nie jest jasne, ponieważ odszedł od mangi od czasu zakończenia serii i obecnie pracuje nad grą Nintendo Switch o nazwie Jack-Jeanne . Jest jednak jasne, że przynajmniej część doświadczeń Ishidy z pracą nad Tokijski ghul przeniknęła do Kena Kanekiego, zacierając granice między sztuką a rzeczywistością.
Tokyo Ghoul i Tokyo Ghoul :re są dostępne do czytania w języku angielskim w Viz Media.
