Ostrzeżenie: Poniżej znajdziesz spoilery do filmu The Wicked + The Divine #45 autorstwa Kierona Gillena, Jamiego McKelvie i Matta Wilsona, które są już w sprzedaży.
Niegodziwy + Boski została stworzona w 2014 roku przez Kierona Gillena i Jamiego McKelvie. W ciągu ostatnich pięciu lat seria badała rezonujące tematy dotyczące wzlotów i upadków sławy, tego, jak mitologizujemy jednych i demonizujemy innych oraz kwestię życia nad dziedzictwem. Zawierał także samochody sportowe napędzane piorunami, eksplodujące głowy i wojny między bogami, więc był to prawie idealny komiks.
Seria oficjalnie zakończyła się na #45, dochodząc do emocjonalnego zakończenia, które wydaje się być jedynym sposobem, w jaki ta historia mogła się naprawdę zakończyć: pogrzebem. Ale nie tyle chodzi o żałobę, ile o znalezienie słodko-gorzkiego piękna w ostateczności. Nawet jeśli sprawy się skończą, warto to zrobić. Jest nieco antyklimatyczny, ale absolutnie poetycki, pokazując, jak postacie dorastały, zmieniały się i dojrzewały, i jak to jest ważniejsze niż bycie kochanym przez miliony, których nigdy nie poznasz. Gdybyś mógł wieść długie, szczęśliwe życie lub zostać bogiem na dwa lata... dlaczego miałbyś kiedykolwiek zostać bogiem?
Uwagi końcowe
Cykl skupia się wokół Panteonu, grupy młodych ludzi, którzy wskrzeszają się co osiemdziesiąt lat. Każdy z nich posiada moce określonego starożytnego boga z mitologii całego świata. Porzucają swoje stare życie i stają się nowym wcieleniem boga, żyjąc dokładnie tak, jak chcą – ale muszą umrzeć w ciągu dwóch lat, aby cykl mógł rozpocząć się od nowa. Przerwanie tego cyklu to zaproszenie „Wielkiej Ciemności”, aby pochłonęła świat. A przynajmniej tak opowiadała matrona Ananke pokoleniom tych quasi-nieśmiertelnych. Ale wraz z rozwojem serii i postaciami takimi jak Laura / Persephone i Cassandra / Urdr zbuntowały się przeciwko opowieściom, które opowiadał im Ananke, prawda została ujawniona: Ananke i Minerva, zawsze najmłodsza z Panteonu, są w rzeczywistości jednym w tym samym i że Wielki Ciemność, z którą próbowała walczyć, jest tylko jej własnym trwałym zgonem.
Ostatnie wydania serii sprawiły, że pozostali członkowie Panteonu wreszcie poznali całą prawdę. W odpowiedzi większość z nich dobrowolnie wyrzekła się swojej „boskości” i wróciła do bycia ludźmi, którymi byli, zanim pochłonęła ich sława. To pozornie kosztuje ich moc, ale także pozwala im przetrwać. Tylko Lucyfer był niechętny porzuceniu władzy i życia, które uważała za warte zachodu. Dopiero Laura przypomniała jej, jak dobry jest Lucyfer poza jej tytułem, że jako Eleonora wciąż jest mądra i piękna i jest osobą wartą poznania. To główne odkupienie historii, moment, do którego budowana jest cała seria. Uczenie się akceptowania siebie, a nie wykreowanego obrazu, to jedyny sposób, by iść naprzód i znaleźć szczęście.
Showstopper
Jedna z najbardziej charakterystycznych rzeczy Niegodziwy + Boski tak potraktowano współczesną celebrytę – zwłaszcza sposób, w jaki młodzi śpiewacy są postrzegani jako współczesne wcielenia bogów. Mają tę moc (muzyka w prawdziwym życiu, rzeczywiste moce bogów w komiksie), aby zmyć tłumy i wywierać na nich wpływ, aby uderzyć w miliony, których nigdy nie można zapomnieć. Duża część serii, zwłaszcza początek i środek biegu, polegała przede wszystkim na odkrywaniu podekscytowania (i strachu) bycia sławnym w ten sposób, ale wiedząc, że to się skończy.
To był dreszcz bycia kimś takim jak potęga Baal, zmysłowy Sachmet czy świetlista Amaterasu. Był pełen seksu, narkotyków, imprez i tego rodzaju stylistycznej hiperprzemocy, jakiej można oczekiwać od bóstw gwiazd pop idących na wojnę. Ale serial zawsze badał pustkę i samotność celebrytów, wiedząc, że wszystko w tobie ma określoną datę ważności. Dla boskości (a w prawdziwym świecie sławy) ludzie zrobią wszystko dla tej mocy, a potem nie będą wiedzieli, co z nią zrobić, gdy jest szansa, że może zniknąć.
W ostatnim numerze nic z tego nie ma, a dzieje się to na pogrzebie Cassandry dekady później. Wszystko jest miękkie i białe, ale nie w sterylny sposób. Jest spokojny. Wszyscy witają się z miłością. Tylko dlatego, że nie są już bogami, nie oznacza to, że tracą to, co czyni ich wyjątkowymi. Aruna była tylko krótko widziana jako Tara. Była lekceważona i nękana za to, że zdecydowała się śpiewać piosenki, które sama napisała, zamiast być eteryczną siłą, którą inni chcieli, żeby była. Ale w epilogu starsza Aruna gra swoją muzykę - dopiero teraz ludzie mogą docenić piękno jej piosenek bez oślepienia przez wokalistkę. Sugeruje się, że postacie takie jak Umar (dawniej Dionizos) i Jon (dawniej Mimir) prowadzą dobre życie. Zahid (dawniej Inanna) wciąż ma złamane serce z powodu utraty Baala, ale został najlepszym przyjacielem Cassandry i ponownie znalazł szczęście. Nawet Eleonora wciąż warczy na swoich starych przyjaciół, ale czas złagodził to. Każdy znalazł coś, dla czego warto żyć i to należało do nich.
Zagraj nas
Tak daleko w ich przyszłości, tożsamości boskości, które kiedyś posiadali, są tylko wspomnieniami. Jedni szczęśliwi, inni mniej. Ale teraz Panteon to znowu tylko ludzie, zdolni do prowadzenia szczęśliwego życia, które jest coś warte dla innych. Niegodziwy + Boski zawsze chodziło o cieszenie się życiem, ale o naukę odpuszczania. Lekcja o odwadze bycia młodym i odwadze potrzebnej do starzenia się. Wszystko się starzeje, wszystko dorasta, wszystko się kończy. Ludzie tacy jak Ananke i Woden próbowali zmienić świat, aby dopasować się do ich pragnień, aby to zmienić, ale zawsze kosztowało to następne pokolenie ich prawdziwą szansę.
Ale tylko dlatego, że coś się zmienia, nie oznacza, że wszystko musi się skończyć. Możesz nawet polubić zmiany w swoim życiu, tak jak zrobiły to Laura i Cassandra, kiedy zakochały się między punktem kulminacyjnym poprzedniego numeru a finałem. Możesz znaleźć coś bardziej znaczącego i potężnego niż wszystko, czego doświadczasz na szczycie swojej mocy. Życie toczy się dalej, Ty też możesz.
The Wicked + The Divine #45 już w sprzedaży.
