BlazBlue była bijatyką autorstwa Arc System Works, która również opracowała Winny sprzęt franczyzowa. Podobnie jak jego poprzednik, był to dwuwymiarowy wojownik anime ze świetną ścieżką dźwiękową, przesadną obsadą i mnóstwem akcji donkiszotów. Tam, gdzie te dwa się różnią, jest to BlazBlue było o wiele bardziej opartym na fabule doświadczeniem, z wystarczająco skomplikowanymi zwrotami akcji i szokującymi zakrętami, aby sprawić, że nawet tacy Królestwa Serca rumieniec.
mikołajowe piwo beczkowe
Począwszy od protagonista kryminalny Ragna Krwawa Krawędź, a były pół-wampir dążąc do obalenia totalitarnego rządu i jego upiornego władcy, pismo szybko się nasiliło. BlazBlue nie był tylko kolejnym zawodnikiem turniejowym. Był to w pełni rozwinięty tygiel fantastyczno-naukowy, który rzucił swojego bohatera w czasie, zmusił go do walki z klonami jego siostry, które miały zabić Boga, a nawet pokazał, jak inspiruje kot samurajski stworzyć drużynę superbohaterów, aby pokonać apokaliptycznego smoka, który technicznie powstał z jego własnej ręki.
BlazBlue Barwne opowieści rozwijały się jak tajemnicze wątki. Każda postać miała odrębne cele i podążała za wskazówkami, aby je osiągnąć. W tym celu historia została zaprojektowana jak powieść wizualna, umożliwiająca graczom zbieranie dowodów i dokonywanie wyborów, które doprowadziły do różnych zakończeń. Dzięki temu gra mogła pokazać różne aspekty każdej postaci, a wiele z nich miało komediowe „zwijacze gagów”, które ujawniały głupie strony ich osobowości. Twist polegał jednak na tym, że cała fabuła rozgrywała się w pętli czasowej, która zmieniała się nieznacznie z każdym powtórzeniem, ale mogła zostać przerwana dopiero na końcu.
W pierwszych dwóch grach ten system działał idealnie. Umiejscowienie w cyklicznym okresie czasu pozwoliło każdemu wynikowi istnieć jednocześnie bez ingerencji w zakończenie kanonu, a jednocześnie ostatecznie budować w jego kierunku poprzez zapowiadanie. Chociaż niektóre z tych opowiadań mogą być mylące ze względu na to, że opierają się na fałszywym żargonie naukowym, nadal odzwierciedlają unikalną mechanikę opowiadania historii, która pomogła serii się wyróżnić.
Pomogło to również, że każda postać miała szalenie różne cele. Brat Ragny, Jin, próbował zabić go za pomocą magicznego miecza, a on z kolei był ścigany przez wybuchowego ninja Banga w jego dążeniu do sprawiedliwości. Walka pielęgniarki Litchi o uratowanie jej kochanka była nieustannym źródłem tragedii, a zaniepokojone wysiłki młodego Carla, by przywrócić człowieczeństwo swojej zrobotyzowanej siostrze, dodały do fabuły elementy horroru ciała. Każdy wojownik wniósł coś nowego do stołu, a ponieważ potrzebowali mocy Ragny, aby osiągnąć swoje cele, ich historie wzbogacały jego, będąc jednocześnie smutnym, zabawnym, a nawet ciepłym sercem na własnych warunkach.
Szkoda, że zamiast dopracować i udoskonalić tę koncepcję, serial porzucił ją. Trzecia gra, Phantom chrono , wzięła BlazBlue w nowym kierunku, podążając za jedną osią czasu. Jak na ironię, ta linearność tylko sprawiła, że fabuła stała się bardziej zagmatwana. Gry zaczęły bardziej nawiązywać do spin-offów i materiałów uzupełniających, z których większość była wówczas dostępna wyłącznie w Japonii. Nie pomogła temu niechęć serialu do wyjaśniania nawet najbardziej podstawowych aspektów swojego świata, wyciągając wiele krytycznych wyjaśnień i tajemniczych elementów, których tak naprawdę nie trzeba było ukrywać.
Znaczna część historii obracała się wokół tytułowego BlazBlue, magicznego urządzenia wzmacniającego Ragna i pożądanego przez jego rywali. Jednak szczegóły tego, czym jest i dlaczego ma to znaczenie, ujawniały się powoli w trakcie serii. Ta powolna narracja mogła nie stanowić problemu, gdyby każda gra rozwiązywała więcej zagadek, zgrabnie zamykając krótsze łuki, jednocześnie pozwalając, by większa służyła jako chwyty kontynuacyjne, ale większość innych opowieści została opowiedziana podobnie do artefaktu tytułowego. Wiele postaci wyraźnie posiadało wiedzę, do której gracze nie byli wtajemniczeni, a późne ujawnienie tych informacji może z pewnością być frustrujące.
Biorąc to pod uwagę, BlazBlue w żadnym wypadku nie była złą grą. Serial miał szacowną publiczność, a jego fabuła pozostaje jedną z najbardziej ambitnych w gatunku. Rzeczywiście, biorąc pod uwagę większą obecność bardziej dynamicznych przerywników w Winny sprzęt , wydaje się, że inna seria Arc System Works mogła mieć pewien wpływ na siostrzaną serię. Czy BlazBlue Historia ponownie się podnosi, ale do tego czasu, podstawowa tetralogia jest zdecydowanie warta obejrzenia dla tych, którzy szukają innego rodzaju gry walki. Nie każdy hit tej fabuły wyląduje, ale nie można zaprzeczyć, że to wciąż całkiem imponujące combo.
