Chłopiec i czapla: wyjaśniono jej najważniejszą metaforę

OSTRZEŻENIE: poniżej znajdują się główne spoilery filmu Chłopiec i czapla, który wejdzie do kin w grudniu 2023 r.

U podstaw Chłopiec i czapla , dwunasty film arcymistrza anime Hayao Miyazakiego, to oszałamiający obraz chwiejnych bloków przypominających Jengę, które ucieleśniają karierę Miyazakiego w budowaniu świata i rzucają mu wyzwanie. Film opowiada historię Mahito Makiego, chłopca przyzwyczajającego się do nowego domu i nowej macochy podczas II wojny światowej. Gdy eksploruje to ciekawe, ale groźne terytorium, nęka go niezwykła czapla siwa. Dziwaczne zachowanie czapli prowadzi Mahito do równoległego świata, w którym musi na nowo ocenić swój związek ze smutkiem, rodziną i światowymi obowiązkami.

Mahito odkrywa zrujnowaną wieżę zbudowaną przez błyskotliwego wujka macochy Natsuko. Kiedy Natsuko znika, Mahito podejrzewa, że ​​w sprawę zamieszana jest czapla. Wraca do wieży, gdzie zostaje przeniesiony do niesamowitego kieszonkowego wszechświata, również stworzonego przez wujka Natsuko. Starzec utrzymuje równowagę w swoim równoległym świecie, okresowo przestawiając wieżę z magicznych kamiennych bloków, co jest niepewnym rytuałem przypominającym skrupulatne konstruowanie fantastycznych światów przez Miyazakiego. Natsuko jest w rzeczywistości ciotką Mahito, co czyni tego czarownika jego pradziadkiem. Chce Mahito na swojego następcę, ale Mahito nie chce wiązać się obowiązkami budowniczego świata. Jego nagana jest krytyką kunsztu Miyazakiego i jego związku z pięknem i grozą prawdziwego świata.

założyciele stary brudny drań

Metafikcyjne podejście Miyazakiego do budowania świata

Inny świat w Chłopiec i czapla to tylko jeden z wielu elementów kosmologii filmu. Mahito przemierza pozornie niekończący się korytarz z ponumerowanymi drzwiami, przypominającymi drzwi do różnych wakacyjnych miasteczek w Koszmar przed świętami . Niektóre drzwi otwierają się na różne czasy w świecie Mahito, ale reszta pozostaje dla Mahito zamknięta i pozostawiona wyobraźni widza. Ten bogaty obraz przywołuje na myśl spacer po twórczości artysty, w której warstwy prawdy i fikcji krzyżują się z przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. Filmografia Miyazakiego zawiera szeroką gamę magicznych światów, zarówno wewnątrz, jak i równolegle do „prawdziwego” świata. W Duchowy wyjazd , Chihiro w stylu Alicji przechodzi w lustrzaną Krainę Czarów, podczas gdy filmy przypominają Księżniczka Mononoke I Gojenie : zdrowienie zagłębić się w elementy duchowe i fantastyczne istotne dla ekologii Ziemi. Być może to tylko inne drzwi na korytarzu kariery Miyazakiego, ale jego najnowszy świat ma charakter metafikcyjny.

Sekret filmów Studia Ghibli

Świat stworzony przez wujka Mahito jest niedokończony, a stworzenia ze świata rzeczywistego funkcjonują tam jak gatunki inwazyjne. Ponieważ w tym pokrytym oceanem świecie jest niewiele ryb, hordy pelikanów muszą polować na bezbronne stworzenia kawaii zwane Warawara, które są rodzącymi się duszami, których przeznaczeniem jest stać się ludźmi w „świecie na górze”. Są też papugi dzierżące noże, nadęte do ludzkich rozmiarów i zawzięte na jedzenie ludzi. Te zwierzęta przywodzą na myśl istoty zamieszkujące poprzednie filmy Miyazakiego . Warawara przypominają duchy drzewa Kodama Księżniczka Mononoke i duchy sadzy Mój sąsiad totoro I Duchowy wyjazd . Ale tutaj Warawara mają powiązanie Chłopiec i czapla metafikcyjną strukturę. To nie tylko urocze detale tła czy przedstawienia sił naturalnych. Są surowcami ludzkości i są pochłaniane przez nieostrożne zderzenie ziemskich stworzeń ze sztucznym krajobrazem. W ten sposób Miyazaki zwraca uwagę na niebezpieczeństwa płynące z tworzenia fantasy bez dokładnego przemyślenia. Historie nie istnieją w próżni, lecz równolegle do rzeczywistości. Interpretacja artysty może zostać głęboko powiązana z doświadczeniem świata przez publiczność, tworząc nowe połączenia i zmieniając sposób, w jaki ludzie myślą o swoim otoczeniu. Na przykład niezatarty obraz Catbusa w Mój sąsiad totoro zdaje się odbijać echem w realnym świecie, splątanym z urokiem kotów i autobusów, dla widzów o otwartych umysłach w każdym wieku. Ale artysta równie łatwo może wzbudzić strach lub uprzedzenia poprzez krótkowzroczne budowanie świata.

Rozliczenie z rzeczywistością w Chłopcu i czapli

Miyazaki niekoniecznie twierdzi, że jego sztuka ma negatywny wpływ na życie jego widzów, ale liczy się ze związkiem fikcji z rzeczywistością. Umieszczając tę ​​słodko-gorzką fantazję na tle II wojny światowej, pokazuje, że jedno i drugie nie jest tak naprawdę odizolowane. W prawdziwym „świecie na górze” ojciec Mahito, Shoichi, jest odnoszącym sukcesy handlarzem bronią, któremu brakuje empatii, aby otworzyć się na emocjonalne doświadczenia Mahito. Opowiada sobie historię, w której wszystko jest konfliktem, w którym zwycięża silniejszy z bojowników. Bardziej bezinteresownie Mahito zostaje zwabiony do swojego fantastycznego świata nie z powodu eskapizmu, ale z żalu. Jego zmarła matka może jeszcze żyć i potrzebować jego pomocy. Parafrazując Joan Didion, ludzie opowiadają sobie historie, aby żyć. Mahito jest uwięziony w innym świecie, nie z powodu przelotnej fantazji, ale dlatego, że szuka czegoś fundamentalnego, co utracił. Kiedy jednak zdaje sobie sprawę, że wyimaginowany świat podlega sztuczce jego pradziadka, przedkłada rzeczywistość nad fantazję. Mówi wujkowi, że ceni przyjaciół, których poznał w swoim stworzeniu, ale chce wrócić do swojego życia. Miyazaki podkreśla pogłębienie więzi międzyludzkich, któremu sprzyja eksploracja stworzonych światów, a nie zatracanie się w nich czy poddawanie się odziedziczonej traumie przodków.

rekordy z celi śmierci były własnością:

Chcesz zrozumieć Shinto? Obejrzyj film o Miyazakim

Ambiwalencja Miyazakiego co do jego doświadczeń jako twórcy odbija się echem w całym filmie Chłopiec i czapla . Kiedy Mahito po raz pierwszy zstępuje do innego świata, widzi bramę z wygrawerowanym ostrzeżeniem podobnym do tego u bram piekła w dziełach Dantego. Piekło , oświadczając, że ci, którzy szukają wiedzy twórcy, umrą. Oczywiście w tym przypadku „twórcą” jest pradziadek Mahito, zbieracz wiedzy, który podobnie jak Don Kichot zatracił się w czytaniu „zbyt wielu książek”. To właśnie jest sednem metafikcji Miyazakiego: to nie kunszt czy ciekawość są szkodliwe, ale pilnowanie światów, które tworzą. Oderwanie wiedzy od jej kontekstu, na przykład sprowadzenie pelikanów do świata bez ryb, z pewnością będzie katastrofalne. Wymuszona metafora może stworzyć potwora, takiego jak mięsożerne papugi, które nie do końca wiedzą, jak być człowiekiem. I odwrotnie, należy pamiętać, że nawet potężny obraz musi zawierać w swoim sercu człowieczeństwo, tak jak złośliwa czapla kryje w swoim dziobie dosłownie małego człowieka. Miyazaki zdaje się twierdzić, że wszystko jest ze sobą powiązane, ludzkość z naturą, rzeczywistość z wyobraźnią. To utrata z oczu tej jedności, która powoduje cierpienie.

Miyazaki chce po prostu być odpowiedzialnym, humanitarnym gawędziarzem

Pośród Chłopiec i czapla bujny, figuratywny kosmos, chwiejna wieża z kamieni, której pradziadek Mahito używa do wpływania na swój wszechświat, to najważniejsza metafora filmu. Wykute z świadomego kamienia geometryczne bloki przedstawiają złożoną wersję narzędzi artysty. Wujek je zrobił, owszem, ale nie z całego materiału. Noszą naturę i temperament materiału źródłowego, tak jak każdy element dzieła sztuki, tak samo Catbus zawiera zarówno kota, jak i autobusu . Kiedy wujek zaprasza Mahito, aby kontynuował swoją pracę jako władca wszechświata poniżej, mówi Mahito, że musi co kilka dni rekonstruować wieżę z bloków, aby utrzymać równowagę na świecie. Przekazując tę ​​wiedzę, wojowniczy król humanoidalnych papug wtrąca się i próbuje przejąć władzę, budując z bloków niesforną konstrukcję, która szybko się zawala. To wprowadza wyimaginowany świat filmu w chaos; tak jak szkodliwa jest wiedza o bramkowaniu, tak samo szkodliwe jest ślepe manipulowanie historiami bez zrozumienia konsekwencji.

Prawdziwy japoński folklor i mitologia kryjąca się za historią Spirited Away

82-letni współzałożyciel Studio Ghibli, Hayao Miyazaki, w żadnym wypadku nie potępia znaczenia sztuki w Chłopiec i czapla , powrót z ogłoszonej wcześniej emerytury. Rzeczywiście nie zamierza spocząć na laurach, jak zapowiedział dyrektor studia Ghibli Miyazaki już pracuje nad swoim kolejnym filmem . Jednak jego krytyka niebezpieczeństw związanych z budowaniem świata jest skierowana w równym stopniu do niego samego, jak i stanowi przestrogę dla widzów. Nie jest zbudowany na prostej symbolice jeden do jednego; ślady artysty Miyazakiego można znaleźć zarówno we współczującym Mahito, jak i jego toksycznie twórczym prawnuku. Wszystko sprowadza się do zwodniczo oszczędnego obrazu wieży z kamiennych bloków. Liczy się, zdaje się twierdzić Miyazaki, poszukiwanie równowagi w sztuce, a także wiedza, kiedy odejść, aby skupić się na równowadze w prawdziwym życiu.

ukarać Hendrika quada

Chłopiec i czapla

Młody chłopiec o imieniu Mahito, tęskniący za matką, wyrusza do świata dzielonego przez żywych i umarłych. Tam śmierć dobiega końca, a życie rozpoczyna się na nowo. Na wpół autobiograficzna fantazja stworzona przez Hayao Miyazakiego.