- 17.02.2006
- 17.02.2006
1 czerwca 2005 roku CBR News wzięło udział w rozmowie przy okrągłym stole z aktorką „V jak Vendetta”, Natalie Portman. Wywiad trwał nieco ponad 20 minut, a pytania obejmowały wiele wyzwań, jakie stawiała jej rola, ogolenie głowy (o czym w prasie głównego nurtu robiło się całkiem sporo), pracę z mężczyzną w masce, jej zbliżanie się. praca filmowa i wiele więcej. Więcej informacji na temat „V jak Vendetta” można znaleźć w polu powiązanych artykułów w prawym górnym rogu.
Przeczytałem komiks po przeczytaniu scenariusza i naprawdę myślę, że jest to film akcji i powieść graficzna, które mówią, że dużo myślisz o przemocy, jak klasyfikujemy przemoc, jak odróżniamy przemoc państwową od indywidualnej i jak definiujemy terroryzm i to wszystko, i myślę, że dotyczy on naprawdę istotnych kwestii, a kiedy to przeczytałem, po prostu skłoniło mnie to do przemyślenia wszystkich moich wcześniej przyjętych pomysłów na wszystkie te tematy.
Więc to jest komedia?
Dokładnie! [śmiech] Właściwie są w nim części komediowe. Myślę, że musisz. To świat, a kiedy tworzysz świat, zawsze jest światło, nie poczujesz ciężkich części, chyba że poczujesz lekkie części. także.
Kiedy patrzysz na różnice między powieścią graficzną a ostatecznym scenariuszem, jak myślisz, jakie ulepszenia wprowadzili?
Nie wiem o ulepszeniach, ale tak naprawdę trzyma się powieści graficznej, zachowuje integralność fabuły i wiele dialogów pochodzi bezpośrednio z niej. Myślę, że prawdopodobnie naprawdę imponującą rzeczą, jaką Andy i Larry zrobili, adaptując powieść graficzną do scenariusza, było znalezienie tylko jednej historii. Wiesz, powieść graficzna toczy się w trzech częściach. Jest kilka różnych fabuł, które są wspaniałe w powieści graficznej, ale w filmie ludzie siedzieliby cały dzień lub możesz zrobić trylogię, jeśli chcesz, ale myślę, że aby stworzyć jeden film, efektywna rzecz z ich adaptacją polegała na tym, jak ją utrwalić, usunąć wątki postaci, które rozpraszały, tego typu rzeczy. Ale myślę, że jest to całkiem zgodne z powieścią graficzną.
Tak, myślę, że jest to zdecydowanie brytyjski utwór, ale myślę, że coś, co jest w nim mocne, to to, że przemawia również do Ameryki i amerykańskiej sytuacji politycznej w tej chwili, nie wspominając o wszystkich innych miejscach na świecie, gdzie są niepokoje polityczne lub coś podobnego. Myślę, że ważne jest, aby odbywało się to w określonym czasie i miejscu, i myślę, że jeśli chodzi o kierownictwo artystyczne, scenografię, reżyserię i aktorstwo, utrzymujemy to bardzo brytyjskie, jeśli chodzi o miejsce akcji, ale myślę, że , starając się również dać wrażenie, że ma uniwersalną historię, która nie jest konkretna, że nie może się to wydarzyć tylko w Anglii.
Wiele razy przy filmowych adaptacjach książek oryginalni autorzy mówią, że im się to nie podobało, ale z tym dzieje się coś innego, ponieważ autor komiksu nie chce, aby film powstał - gdyby mógł to powstrzymać, zrobiłby to. Jak się z tym czujesz?
innis i gunn oryginał
Nie mam pojęcia. Naprawdę nie wiem o tym. Wiem, że wszyscy, którzy to robimy, jesteśmy oczywiście wielkimi fanami powieści graficznej i chcemy być jej jak najbardziej wierni, i mam nadzieję, że spodoba się to Alanowi Moore'owi, ponieważ wszyscy jesteśmy jego fanami i oczywiście jesteśmy tacy zainspirowany tym, co napisał, aby nad tym pracować.
Nie, nie jestem wielkim komiksowym typem powieści graficznej, ale tak naprawdę nie wiedziałem zbyt wiele o tym całym świecie, aż do tego filmu. Nigdy nie sądziłem, że naprawdę mają… prawdziwe historie [śmiech]. Byłem całkowicie ignorantem w tej sprawie. To było naprawdę imponujące zobaczyć coś, co miało tak poważną stronę intelektualną, która była również pięknie narysowana i zrealizowana.
Galeria Cieni to naprawdę imponująca część powieści graficznej, to surrealistyczne miejsce. Jak wyglądała scenografia w Berlinie?
Zestaw jest niesamowity.
Czy możesz to trochę opisać?
Jestem kretynem, jeśli chodzi o architekturę [śmiech], więc nawet nie spróbuję, ale mam te kopulaste sufity i wszystkie te nowoczesne rzeczy z powrotem do Rembrandta, ze starymi płytami, pianinami, żyrandolami, ten niesamowity, ogromny świat że zrobili i oczywiście wszędzie książki, tak jak powieść graficzna.
A co z tą postacią naprawdę ci się spodobało? Sama Evey jest dość wymagającą rolą w powieści graficznej.
hitachino gniazdo czerwonego ryżu ale
Czy zrobienie tego spowodowało, że ponownie przeanalizowałeś swoje własne ideologie polityczne, czy był to tylko film?
Zdecydowanie. Myślę, że najważniejszą rzeczą dla mnie jest to, że mamy tak wiele sposobów kategoryzowania przemocy, o których mówiłem wcześniej. Spójrz na nasz system prawny i różnicę między zabójstwem a morderstwem pierwszego stopnia lub różnicę między przestępstwem z nienawiści a zwykłym przestępstwem i jakie są między nimi różnice. A potem patrzysz na coś w rodzaju różnicy między aktem terrorystycznym a Georgem Washingtonem, który wysadził w powietrze podczas rewolucji amerykańskiej, walcząc przeciwko armii brytyjskiej. Te definicje są bardzo precyzyjne i ostatecznie dla mnie przemoc jest zła [śmiech] i trochę dziwnie jest ją kategoryzować, ponieważ czasami jest to arbitralne i oczywiście mamy „dobrą przemoc” i „złą przemoc”.
Coś, co mówił George Lucas, kiedy robiliśmy całą prasę na temat „Gwiezdnych wojen”, było: „Źli ludzie zwykle myślą, że robią coś dobrego, zwykle myślą, że robią to z właściwego powodu”. To nie tak, że mówią: „Jestem zły!” [śmiech]. Zwykle mają ku temu swoje powody. Tak więc, jeśli możemy usprawiedliwiać przemoc z naszych powodów, musimy zrozumieć, że inni ludzie usprawiedliwiają przemoc ze swoich powodów. Myślę, że cała nasza koncepcja przemocy jest bardzo niejednoznaczna. W przypadku tego filmu ponownie obejrzałem dokument „The Weather Underground” i jest tam interesująca część, w której członek „The Weather Underground” opowiadał o tym, jak w Ameryce mamy tendencję do myślenia o przemocy państwowej jako jedynej uzasadnionej przemocy, przemoc inna niż przemoc typu rząd-armia, którą uważamy za przestępcę lub szaleńca, tylko przestępcy lub osoby szalone dopuszczają się tego rodzaju przemocy.
Jak to było dla ciebie, jako aktorki, poradzić sobie z zastępowaniem głównego aktora podczas kręcenia? [Aktor Hugo Weaving zastąpił aktora Jamesa Purefoya („Rzym”) po około miesiącu zdjęć.]
To trudne, ponieważ James, który pierwotnie grał V, jest wspaniałym aktorem i naprawdę wspaniałym facetem, a Hugo oczywiście też jest niesamowity. Oboje są po prostu fajnymi ludźmi i świetnymi aktorami, więc jest to trudne, ale przebiegło gładko i było to bardzo spokojne przejście. To nie było tak traumatyczne, jak po prostu, że rzeczy nie działały, próbowali to rozgryźć i czasami zdarza się to w filmach.
A dla Ciebie jako aktorki?
Cóż, oczywiście obaj są niesamowici, ale każdy na swój własny sposób, więc jest to trudne i trudne, ponieważ jest zaskakujące, ale było cudownie z nimi obojgiem. Uważam też, że relacje reżysera z obydwoma aktorami są również bardzo dobre i życzliwe. Chodzi mi o to, że nie było w tym żadnej nieprzyjemności, po prostu próbowali różnych rzeczy, ponieważ jest to takie trudne – mam na myśli, że facet jest w zamrożonej masce przez cały film, praktycznie niemożliwe jest to. Myślę, że musieli wypróbować różne rzeczy.
Jak to było dla ciebie, działając przeciwko masce?
soczysta mgła ipa nowa belgia
Kiedy masz pod maską świetnego aktora, to niesamowite, jak wiele może przez to przejść. Poza tym częścią mojej postaci jest to, że też ma do czynienia z kimś w masce, to coś innego niż praca na przykład w „Gwiezdnych wojnach” z niebieskim ekranem i taśmą „X”, bo wtedy próbujesz sobie coś wyobrazić faktycznie w ruchu. Z moją postacią w tym filmie, ona zawsze się zastanawia: „Co się tam dzieje? Jak on wygląda? Kim on jest?' Całe to uczucie jest zawsze obecne, więc używasz go.
Nie dla mnie, w filmie praktycznie nie było niebieskiego ekranu. Ale będzie dużo efektów, ale myślę, że dużo z tego będzie później. Jest trochę niebieskiego ekranu, ale mogę powiedzieć, że zrobiłem tylko 3 lub 4, nawet ujęcia, nawet nie całe sceny. Jest dużo akcji, ale większość z nich kręcą „na serio”.
Jak komiks wpłynął na to, jak postrzegasz postać i jak się porusza?
Na pewno wyczuwasz jej fizyczność i mimikę, a wszystko to z komiksu. Z drugiej strony moja postać jest prawdopodobnie najbardziej zmieniona ze wszystkich postaci. Przede wszystkim jestem starszy. W powieści graficznej ma 16 lat, a teraz ja mam 22 lata, więc to oczywiście jedna wielka różnica. Pierwszej nocy jako spacerowiczka w powieści graficznej, ale w filmie ma po prostu stałą pracę w stacji telewizyjnej. Mogę więc czerpać wskazówki, ale nie opieram ich dokładnie na niej, ponieważ postać została nieco zmieniona.
Wygląda na to, że wiele aktorek po otrzymaniu nominacji do Oscara przechodzi do filmów bardziej gatunkowych. Co skłoniło cię do objęcia takiej roli, chociaż prawdopodobnie podpisałeś się pod nią przed swoją nominacją?
założyciele zielona zebra
Tak, podpisałem się pod tym przed nominacją. Po prostu chcę zrobić coś innego, ponieważ bardzo łatwo się nudzę i potrzebuję czegoś zupełnie nowego i interesującego, aby pozostać tak skupionym, jak lubię być w swojej pracy. Zawsze staram się robić coś innego. Każdy film, który robię, staram się, aby był przeciwieństwem ostatniej rzeczy, którą zrobiłem, lub jak najbardziej ostatnią rzeczą, którą zrobiłem.
Nie, ale chciałbym, żeby tak było! Bardzo bym chciał to zrobić, ale o ile mi wiadomo, o ile ktoś ze mną o tym rozmawiał, to tylko z internetowych plotek. Bo cały czas rozmawiam z Lukiem [Bessonem], reżyserem [The Professional] i nigdy mi o tym nie wspominał. I mówię mu, że gdyby to wyreżyserował, zrobiłbym to w sekundę, ale...
Kiedy w ogóle zamierza znowu reżyserować?
Myślę, że teraz reżyseruje film dla dzieci… film animowany „Artur i Minimoje”.
Czy sceny regeneracji są tak wyczerpujące, jak w książce?
Są dość twardzi. Zawsze trudno powiedzieć, zanim obejrzysz fragment filmu czy coś takiego, ponieważ nie wiem, ile zostanie w nim ani nic w tym stylu. Ale to, co nakręciliśmy, jest dość surowe.
Jak podobała Ci się uwaga, jaką otrzymał „Stan Ogrodu”?
Byłem z tego naprawdę, bardzo dumny i była to jedna z najfajniejszych rzeczy, nad którymi kiedykolwiek pracowałem, i mam na myśli to, że Zach [Braff] jest tak utalentowany, że to wszystko był on, oczywiście - napisał to, wyreżyserował, on w nim zagrał. Do jego talentu świadczy to, że ludzie tak bardzo się z nim łączyli.
Zakończenie jest trochę kontrowersyjne, jak się z tym czułeś?
Dlaczego zakończenie jest kontrowersyjne, bo jest szczęśliwe? [śmiech]
Prawie dużo.
założyciele diabelskiego tancerza
Cokolwiek. Jeśli ludzie nie chcą być szczęśliwi, mogą, wiesz. Narzekali też, gdyby to było smutne, bo wtedy mówili: „Jestem smutny i to mnie zasmuciło”. [śmiech]
Czy wiesz, co robisz dalej?
We wrześniu zaczynam „Goya's Ghosts” z Milosem Formanem, co jest bardzo ekscytujące. A potem robię film w przyszłym roku, który nazywa się „Mr. Magorium's Wonder Emporium, film dla dzieci, wyreżyserowany przez Zacha Helma, autora scenariusza do filmu „Stranger Than Fiction”. Jest naprawdę wspaniałym pisarzem.
Dzięki, Natalie!
Dzięki chłopaki. Do zobaczenia później, miło was wszystkich poznać.
