Quentin Dupieux, prawdopodobnie najbardziej znany jako reżyser Guma (film o zabójczych oponach) zawsze tworzy filmy, które nie odpowiadają oczekiwaniom głównego nurtu. Z Niesamowite, ale prawdziwe , Dupieux pokazuje publiczności coś zupełnie nowego, jednocześnie zachowując swój zwykły talent. Film wydaje się wyjątkowy nie tylko w swojej historii, ale także w tonie i strukturze. W rękach innego filmowca fabuła mogłaby zostać zrealizowana w sposób, który nie wyróżniałby tego filmu, ale jego ostrzegawcza opowieść science-fiction kończy się dowcipną i budzącą brwi przygodą, w której wszystko może się zdarzyć. Niesamowite, ale prawdziwe to film, który najlepiej oglądać, nie mając zasadniczo żadnej wiedzy na temat fabuły, powodując dziwnie nieznane doświadczenie filmowe, które jest równie świeże, co oburzające.
Niesamowite, ale prawdziwe podąża za Alainem (Alain Chabat) i Marie (Léa Drucker), parą w średnim wieku szukającą nowego domu. Kiedy znajdą taki, który im odpowiada, agent nieruchomości informuje ich o tajemnicy, która istnieje w piwnicy domu. Po zakupie domu zauroczenie Marie tajemnicą w piwnicy grozi zniszczeniem jej związku, a także jej dobrego samopoczucia psychicznego. Tymczasem szef Alaina, Gérard (Benoît Magimel), radzi sobie z dziwnym sekretem, który dotyczy jego anatomii.
Niesamowite, ale prawdziwe rozgrywa się jak dramat o związku napisany przez kogoś, kto doświadczał halucynogennej podróży narkotykowej, kiedy ją pisał. Sednem tego filmu są relacje bohaterów, ale te relacje są zagrożone przez dziwaczne okoliczności, które prowadzą do bardzo zabawnego konfliktu. W pierwszym akcie film bada ciekawe pomysły na temat ludzi, którzy budują rzeczy bez znaczenia, aby były niezwykle ważne, ale cała ta metaforyczna historia jest pozornie porzucona na rzecz absurdalnego humoru, który naprawdę uderza, szczególnie dla właściwej publiczności. Kiedy Niesamowite, ale prawdziwe zaczyna się, naprawdę można go zabrać wszędzie i jest to rodzaj filmu, w którym widzowie będą musieli po prostu zaufać filmowcowi i wytrzymać jazdę.
Niesamowite, ale prawdziwe został nakręcony w 2020 roku w szczytowym momencie pandemii COVID-19 i chociaż zawiera tylko garstkę postaci i ograniczone zestawy, nadal wydaje się duży. Pomysły w filmie są dzikie i nie są rzeczami, nad którymi większość ludzi by się zastanawiała, co czyni go tak wyjątkowym. W filmie, w którym większość akcji rozgrywa się w scenach dialogowych w pierwszych dwóch trzecich, stawka nadal jest wysoka, ponieważ scenariusze, w których znajdują się bohaterowie, są tak pomysłowe. Niesamowite, ale prawdziwe ma swoją północnoamerykańską premierę na tegorocznym Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Fantasia i jest to rodzaj szalenie oryginalnego filmu, który można by zobaczyć na imponującym festiwalu – film, który składa się ze wszystkiego, co sprawia, że Fantasia jest tym, czym jest.
Ostatnie 15 minut tego filmu stało się prawie całkowicie bez dialogów , decydując się pokazać zakończenie fabuły filmu w szaleńczym montażu, któremu towarzyszy świetna ścieżka dźwiękowa. Prowadzi to do wyjątkowego poczucia przepływu, które prawie przypomina trans. Większość filmów Dupieux kieruje się logiką snu, ale w przeciwieństwie do inni filmowcy posługujący się logiką snu w swoich narracjach filmy Dupieux są optymistyczne i zabawne, z Niesamowite, ale prawdziwe nie będąc wyjątkiem. Ogólny, Niesamowite, ale prawdziwe to film z dziką wyobraźnią, który porywa publiczność nieprzewidywalną fabułą i dziwacznym poczuciem humoru.
