Najnowsze w Bandai Namco Opowieści Serie , Opowieści Powstania, ukaże się jeszcze w tym roku, ale jest mnóstwo czasu, aby nadrobić zaległości we wcześniejszych grach. Osoby zaintrygowane buntem w grze na tyle, aby zobaczyć, co ma do zaoferowania reszta serii, znajdą śmiały zbiór historii, które nie boją się używać języka fantazji do odkrywania zmagań rzeczywistości.
Jakie zestawy Taki oprócz innych JRPG są jego motywy. W grach mniej chodzi o jednoznaczne dobro i zło, a bardziej o ideologiczne bitwy. Bohaterowie dokonują trudnych wyborów, a złoczyńcy mają wizjonerskie cele, które dotyczą problemów społecznych lub politycznych, a nie tylko dążenia do boskości lub zniszczenia świata. Serial nie boi się o czymś opowiadać i Powstać , ze swoją historią wyrwania się z niewoli, by obalić imperialistycznych najeźdźców, wygląda na to, że będzie kontynuowała tę tradycję, kiedy w końcu zostanie uwolniona. Do tego czasu graczom zainteresowanym tą fascynującą serią zdecydowanie zaleca się wypróbowanie tych wcześniejszych wpisów.
5. Opowieści symfoniczne
Opowieści symfoniczne jest prawdopodobnie najbardziej znaną grą z serii. Klasyczny GameCube był europejskim wprowadzeniem do franczyzy i sprzedawał się więcej w Ameryce Północnej niż w rodzimej Japonii. Co najważniejsze, ustanowiła dekonstrukcyjny standard, którym podąża każda gra z serii.
Symfonia bierze wspólną historię pielgrzymki Wybrańca i wykorzystuje ją jako punkt wyjścia do dyskusji o dyskryminacji. Bohater gry Lloyd nie ma własnego przeznaczenia, po prostu jest przyjaciel zbawiciela , ale widzi nadużycia, jakich doświadczają jego bliscy i przysięga się temu sprzeciwiać. W ten sposób partia Wybrańców ściera się z systemową bigoterią narodów i najeźdźców Desijan, potężną frakcją o pokręconej, ale wszechstronnej wizji rozwiązywania światowych konfliktów rasowych. To są trudne rozmowy dla każdej gry, ale Symfonia Opowiadanie historii, choć trzeba przyznać, że zaczyna pokazywać swój wiek, zasługuje na wielkie uznanie za pomoc w ich rozpoczęciu. Nic dziwnego, że fani wciąż mają nadzieję na reprezentację w Super Smash Bros .
4. Opowieści Berserii
Opowieści Berserii to gra dla tych, którzy chcą wcielić się w mrocznego pana. Osadzona w świecie spustoszonym przez pandemię, która zmienia ludzi w demony, ostatnią nadzieją ludzkości jest opactwo i ich święty Pasterz. Niestety ich taktyka „potrzeby wielu” skutkuje uzurpowaniem sobie władzy, wymazywaniem rdzennych kultur i zabijaniem każdego, kto ośmieli się im przeciwstawić. Właśnie tam wkracza bohaterka Velvet Crowe i jej banda piratów, czarownic i demonów, walcząc o wolność i zemstę na nieczułej autokracji.
Jak wszyscy dobrzy antybohaterowie, Bądź wesoły obsada to ułomna i niestabilna załoga. Podczas gdy ich wady często wracają, aby ich ugryźć, ich surowa determinacja i porywające interakcje silnie kontrastują z zimnym utylitaryzmem opactwa. Choć obie strony są wadliwe, gra jasno pokazuje, że ci banici mają jaśniejszy odcień szarości. Nie w pełni popiera ich zbrodnie, ale rzuca wyzwanie graczom twardą prawdą, że gdyby się nie zbuntowali, światem rządziliby tyrani. Ten świat może nigdy nie zapamięta ich jako „dobrych ludzi”, ale gracze, którzy przeżyją ich podróż, nigdy nie zapomną ich walki.
3. Opowieści Vesperii
Czy łamanie prawa jest kiedykolwiek słuszne? Czy obywatele powinni zawsze ufać władzom, czy korupcja łamie umowę społeczną? To tylko niektóre z trudnych pytań Opowieści Vesperii stara się odpowiedzieć, a oni tylko stają się trudniejsi.
Vesperia śledzi osobistą historię Jurija Lowella, młodego człowieka, który mniej interesuje się ratowaniem całej planety niż ludźmi, którzy są przed nim. Pod jego nonszalancką postawą i sarkastycznymi uwagami kryje się głęboka frustracja wobec bogatych i potężnych oraz rosnąca chęć wzięcia spraw w swoje ręce. To stawia go w sprzeczności z jego wieloletnim rywalem Flynnem, który jest zdeterminowany, aby awansować w szeregach i zreformować system, nawet jeśli oznacza to kompromisy w teraźniejszości. Chociaż to od graczy zależy, kto ma rację, Vesperia Godna podziwu jest wiara w zaufanie graczy z tak poważnymi problemami. Dodaj tę śmiałość do pięknego świata i błyskawicznej walki, a łatwo zrozumieć, dlaczego jest tak ulubieńcem fanów.
jeszcze jedno piwo
2. Opowieści Xillii 2
Niektóre gry pytają graczy, czy zniszczyliby inny świat, aby ocalić swój własny. Opowieści Xillii 2 pyta ile złożyliby ofiarę. W królestwie Elympios Złamane Wymiary odrywają się od oryginalnej osi czasu z apokaliptycznymi skutkami. Wszechświat może wspierać tylko jedną wersję historii, co oznacza, że inne muszą odejść i nie zrobią tego po cichu.
Xillia 2 Fabuła jest bardziej filozoficzna niż polityczna, dyskutująca o tym, kto ma prawo do życia i co to znaczy być jednostką, gdy istnieje wiele wersji siebie. Większy nacisk kładziony jest na zadania poboczne, które pokazują postaciom różne ścieżki, jakie ich życie mogło obrać w alternatywnych osiach czasu, lub odkrywają słodko-gorzkie przygody w przejściowych królestwach. Pomimo tego ciemniejszego tonu, Xillia 2 ma wielkie serce i zaraźliwe poczucie humoru. Nigdy nie boi się śmiać z samego siebie, tworząc kontrast, który pozwala cięższym momentom uderzyć o wiele mocniej. Z pewnością nie jest to dla wszystkich, egzystencjalizm nie jest najłatwiejszy do sprzedania, ale to zaciekle ludzka historia, która miała odwagę spróbować czegoś nowego.
1. Opowieści o otchłani
Opowieści o otchłani to odważna dekonstrukcja przeznaczenia i jeden z nielicznych tytułów bardziej science fiction niż fantasy. W uprzemysłowionym świecie, w którym czyta się przyszłość, a los wszystkich jest z góry przesądzony, po wynalezieniu klonowania ludzi przeznaczenie wypada z torów. Pokrzywdzeni przez los są zdeterminowani, aby pomóc rosnąć temu ziarnu wolności, podczas gdy uprzywilejowani przez niego są zdeterminowani, by zachować swoją władzę.
Gra jest istnym smörgåsbordem zwrotów akcji, które wpływają na rozwój głównego bohatera. Protagonista Luke fon Fabre zaczyna jako wysoko urodzony bachor, ale odkrywa prawdę o świecie i wartość, jaką jest jego ocalenie, zamiast być wybranym. Tym, co naprawdę wyróżnia grę, są jej złoczyńcy. Każdy z nich ma głęboko osobistą motywację, która stawia ich w sprzeczności z twoimi bohaterami, zmieniając to, co mogło być prostymi walkami z bossami, w namiętne ideologiczne bójki. Jak z każdym Taki gra, Przepaść przyznaje się do niedociągnięć ludzkości, a jednocześnie bez skrupułów je uwielbia.
