Superman i Batman od prawie stulecia reprezentują dwa najważniejsze filary superbohaterów. Ale i tak trudno to porównać z kulturowym i pokoleniowym wpływem, jaki po sobie pozostawił Człowiek Pająk . Od jego pierwszego występu do ostatnich występów fani zawsze utożsamiali się z Wall-Crawlerem i jego wieloma iteracjami. Chociaż Spider-Man odniósł znaczące sukcesy w świecie animacji, miał także ogromną rolę do odegrania w środowisku aktorskim i na dużym ekranie. Dzięki temu widzowie mogą teraz zobaczyć Spider-Menów, którzy walczyli u boku Avengersów lub walczyli łeb w łeb z Zielonym Goblinem. Ale te ulubione przez fanów momenty nie wydarzyły się z dnia na dzień.
W latach 70. Nicholas Hammond i Kōsuke Kayama wprowadzili do życia dwa bardzo różne warianty w amerykańskich i japońskich programach telewizyjnych dla każdego aktora. Jednak ze względu na ograniczone efekty i poważny brak kultowych złoczyńców seriale nie wywarły tak dużego wpływu, jak przyszłe iteracje. To powiedziawszy, Sam Raimi Człowiek Pająk na nowo rozpalił ogień wśród fanów swoim pierwszym filmem aktorskim. Od tego czasu ukazały się trzy aktorskie filmy Spider-Men i filmy animowane skupiające się na Milesie Moralesie. Jednak po zbadaniu każdego portretu różnice między nimi znacznie przyćmiewają to, co uczyniło ich podobnymi. W rezultacie pojawiło się również pytanie, kto jest najlepszym filmem Spider-Man ze wszystkich.
Kto jest najlepszym Spider-Manem w filmach?
Rozszyfrowanie, kto jest najlepszym filmem Spider-Man, nie jest łatwym zadaniem. Chociaż wielu szybko odpowie na pytanie, kto jest ich ulubionym, trudno ocenić cechy każdego z nich i to, jak najlepiej pasują do materiału źródłowego. To powiedziawszy, nie jest to niemożliwe i może być łatwiejsze niż oczekiwano, biorąc pod uwagę rzadkie zjawisko, w którym spotykają się trzy warianty tych postaci.
W rezultacie, chociaż zadanie wciąż nie jest proste, istnieje wyraźne odniesienie do ich porównania, dzięki The Multiverse i wydarzeniom z Spider-Man: Nie ma drogi do domu . Ale nawet jeśli ich nastawienie zostanie porównane, to od ich solowych występów zależy, jak dokładnie wypadną w ogólnym planie. Powodem, dla którego działa to tak dobrze i pozwala skutecznie ocenić, który Spider-Man jest „najlepszy”, jest to, że nawet jeśli ich kanoniczne wydarzenia są podobne, to różnice ich definiują.
nowy glarus śmiejący się lis
Andrzeja Garfielda
Kiedy Sam Raimi Człowiek Pająk seria zakończyła się Spider-Man 3, było to szokiem zarówno dla fanów, jak i twórców. Wynikało to głównie z faktu, że planowanie było już w toku i zapowiedziano czwartą transzę. Jednakże, prawdopodobnie w dużej mierze z powodu słabszych wyników trzeciego filmu, studiu łatwiej było dać zielone światło na ponowne uruchomienie. W rezultacie Marc Webb został dyrektorem nowej franczyzy z Andrew Garfieldem w roli głównej nowego Petera Parkera. Niesamowity Spider Man głównym złoczyńcą byłby Jaszczur, a także umieściłby Petera z powrotem w szkole średniej, gdzie nawiązałby związek z Gwen Stacy. Był to nowy kierunek, który utrzymał się przez dwa filmy i chociaż fabuła nie zawsze była mocna, historia miłosna pomiędzy Peterem i Gwen utrzymała zaangażowanie fanów. To powiedziawszy, występ Garfielda miał wiele zalet i wad.
Jeśli chodzi o wady, Petera nie przedstawiano jako typowego „nerda”, a jego zainteresowanie jazdą na łyżwach i dążenie do bycia „fajnym” wyrzutkiem społeczeństwa nie pomogły mu zdobyć serc tradycyjnych fanów Spider-Mana. Rażąco zignorował także umierające życzenie kapitana George'a Stacy'ego i kontynuował swoje działania związek z Gwen co w ostatecznym rozrachunku doprowadziłoby do jej śmierci Niesamowity Spider-Man 2 . W porównaniu z innymi jego odpowiednikami nie jest to najmądrzejsza decyzja, jaką podjął Spider-Man. Niemniej jednak udało mu się wyróżnić jako niemal idealny portret pajęczyny. Od chwili założenia maski Garfield wniósł sarkazm i ożywione ruchy fana, który od dzieciństwa nie mógł się doczekać zagrania tej roli. W rezultacie urok, jaki emanował podczas swojego debiutu na Comic-Conie w 2011 roku, pozostał z nim. Nawet w Nie ma drogi do domu , kiedy jego Peter był w najgorszym momencie po stracie Gwen, nadal zachował swój dowcip i zyskał odkupienie, na które od dawna zasługiwał.
Ommegang sezon na farmie
Tomek Holland
Po słabych wynikach kasowych „ Niesamowity Spider-Man 2 i po umowie zawartej pomiędzy Marvel Studios i Sony, nadszedł czas, aby przywitać się z nowym Spider-Manem. Ponieważ historia Garfielda została zamknięta, Reprezentował Peter Toma Hollanda szansę na zrobienie czegoś zupełnie innego. W rezultacie twórcy zdecydowali się obsadzić znacznie młodszego Petera i rozpocząć jego historię, gdy miał 15-16 lat. Dołączam do Tony’ego Starka Kapitan Ameryka Wojna Domowa , prawdziwe pochodzenie Petera zostanie ujawnione wraz z wydarzeniami z The Infinity Saga. Jego trylogia spędzała także czas z Peterem w szkole średniej, gdy uczył się uciekać przed cieniem Tony'ego Starka i ostatecznie nauczył się być swoim własnym bohaterem. To powiedziawszy, w typowy dla Spider-Mana sposób, nie byłoby to możliwe bez ogromnego poświęcenia ze strony Petera, gdy świat zapomniał, kim on jest.
Portret Spider-Mana stworzony przez Toma Hollanda może być najbardziej eksplorowanym wcieleniem tej postaci, ponieważ widzowie obserwowali jego rozwój z młodego nastolatka w młodego dorosłego. W tym czasie postać mogła także oswoić się z dowcipami i uczyć się od mentorów, czego nie udało się osiągnąć w poprzednich iteracjach. Jednak jako Peterowi Hollandowi udało się zrównoważyć swoją niezdarność z zainteresowaniem nauką i nalegać, aby postępować właściwie. To powiedziawszy, chociaż był niewiarygodnie wszechstronny, Peter otrzymał tak wiele od takich osób jak Tony Stark, na przykład zbroję pająka, co sprawiało, że wyglądało na to, że by to zrobił. bądź kolejnym Iron Manem . W rezultacie pokłóciło się to z wieloma jego trylogiami, ponieważ większość jego trylogii spędziła z fajnymi gadżetami, a podstawy doprowadzono go dopiero pod koniec Nie ma drogi do domu .
Tobey’a Maguire’a
Peter Parker Tobeya Maguire’a był iteracją, która zapoczątkowała cały fenomen Spider-Mana na żywo i udowodniła, że te postacie mogą ożyć. Filmy te, będące trylogią, pokazywały zmagania, jakie wiążą się z byciem strażnikiem i niemożnością powiedzenia o tym nikomu. Zrobił to jednak ze stylem i uchwycił esencję tego, co sprawiło, że postać z epoki Stana Lee i Steve’a Ditko była tak ukochana. Ale nic z tego nie byłoby możliwe bez natychmiastowo sympatycznego Petera Parkera, który reprezentował każdego, kto czuł się outsiderem i chciał być kimś więcej dla tych, których kochali. W rezultacie, w obliczu złoczyńców takich jak Sandman i Doc Ock, pokonanie ich wymagało czegoś więcej niż tylko siły, ponieważ często wymagała także cierpliwości i przebaczenia, aby ocalić ich dusze.
Spider-Man Tobey’a Maguire’a miał wiele do zrobienia; był niezwykle silny i nigdy się nie poddawał, nawet gdy był o krok od śmierci. Zostało to słynnie pokazane w Spider-Man 2 kiedy zatrzymał pociąg, mając tylko swoje sieci i siłę. Okazał także wielkie współczucie, np. gdy pod koniec przebaczył zabójcy swojego wuja Spider-Man 3 . To powiedziawszy, mimo wszystko, było kilka momentów mniej niż gwiezdnych, takich jak kultowy Bully Maguire, wersja Petera zepsutego przez Symbionta. Był też fakt, że ten Spider-Man nie przepadał za opowiadaniem dowcipów i zamiast tego wkradał się w żarty, gdzie mógł, ale przeważnie zachowywał milczenie. Ten Peter również nigdy nie miał szansy stawić czoła złoczyńcom z przeszłości i zbudować z nimi relacji w taki sam sposób, w jaki robili to inni Spider-Men w przeszłości. Ostatecznie esencja Piotra była żywa w kreacji Maguire’a, ale ta wersja wyróżniała się bardziej niż inne.
Szameik Moore
Do tej pory świat Spider-Mana w filmach skupiał się głównie na akcji na żywo. Ale Spider-Man: Do Spider-Verse pokazało, że świetne portrety istnieją również w animacji. Choć głównym bohaterem filmu był Miles Morales Shameika Moore’a, trudno nie zauważyć innych Peterów występujących w filmie. Na przykład Peter Chrisa Pine'a, choć grający w nim przez krótki czas, pokazał Spider-Mana na szczycie swojej gry i najbardziej identycznego z tym, co zostało pokazane w komiksach i kreskówkach. Tymczasem Spider-Man Jake’a Johnsona stanął po stronie, która popełniała błędy i z którą żyła niepokój Spider-Mana . Chociaż grano to dla śmiechu, jego strach przed założeniem rodziny nadal wpisuje się w możliwy do utożsamienia aspekt postaci, która nigdy nie była odkrywana po czterdziestce. To powiedziawszy, obie te iteracje w ogromnym stopniu przyczyniły się do ożywienia Milesa w nieoczekiwany sposób.
recenzja piwa błotnego mississippi
W przeciwieństwie do Petera, który w miarę upływu czasu musiał wszystko przemyśleć, Miles miał mentora, który pokazywał mu podstawy, aby stać się kompetentnym i silnym Spider-Manem. Ale to, co czyniło tę wersję tej postaci tak interesującą, to fakt, że ostatecznie jej siła wynikała z indywidualności. Od chwili, gdy Miles odkrył to, co czyniło go silnym i kontrolował swoje moce, był kimś, kto wiedział, jak ważne jest bycie Spider-Manem, nie rezygnując przy tym z tego, kim jest. Pozwoliło mu to pokazać, czego nauczył się od znajomych, a także zyskać siłę do napisania własnej historii. Nawet w Spider-Man: Po drugiej stronie Spider-Verse Miles podkreślał, że chce robić swoje i nic tego nie zmieni. Nie tylko obejmuje to to, co czyniło Petera wyjątkowym, ale także służyło jako inspiracja dla tych, którzy go podziwiali, tak jak zrobiły to komiksy.
Zwycięzca
Choć rozsądne byłoby stwierdzenie, że Spider-Man z wybitną historią filmową byłby prawdopodobnie najlepszym Spider-Manem, trudno go porównać do Milesa Moralesa. Maguire uchwycił esencję Petera Parkera, a Garfield uchwycił zabawę i sarkazm Spider-Mana, ale nie potrafił uchwycić jego alter ego. Tymczasem Holland's Spider-Man w dużym stopniu polegał na większym Marvel Cinematic Universe, aby posunąć swoją historię do przodu. Jednak Miles udowodnił, że nawet przy tak zróżnicowanej obsadzie postaci i historii obejmującej całe uniwersum najważniejsze są wybory, których dokonuje. Opanował walkę o zrównoważenie podwójnego życia, jednocześnie spełniając oczekiwania znacznie przekraczające jego możliwości. Pokazał też, że jak w przypadku wszystkich Spider-Manów, najważniejsze jest napisanie własnej historii i pozostanie wiernym sobie. Poza tym opanował do perfekcji przekomarzanie się, które jest charakterystyczne dla tej postaci, i nie sprawia wrażenia wymuszonego.
Z Spider-Man: Po drugiej stronie Spider-Verse , jego postać rozwinęła się jeszcze bardziej, gdy otrzymał zadanie złamania swojego kanonu i zapobieżenia śmierci, której nie byłaby w stanie zapewnić żadna inna Spider-Person. W rezultacie okazało się, że to Miles przełamał schemat i jako bohater zaszedł dalej niż ktokolwiek inny przed nim. Jednak tym, co wyróżnia go bardziej niż cokolwiek innego, jest sposób, w jaki niósł dziedzictwo Spider-Mana i stanowił inspirację dla swoich rówieśników, aby wstali i robili to, co słuszne, podkreślając prawdziwe znaczenie wielkiej mocy i wielkiej odpowiedzialności. Z tego powodu jasne jest, że Miles jest najlepszym Spider-Manem w filmach.
